Θυμάστε το λουλουδοπόλεμο και τους τζιπάτους με τα πούρα;

12:19 15/2/2015 - Πηγή: Aixmi

Η Ελλάδα – «μπαλόνι» έσκασε. Παρήλθε ανεπιστρεπτί. Όπως το καταστροφικό «Τσοβόλα δώστα όλα» από τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Ιούνιο του 1989 στην ομιλία του στο Περιστέρι, απευθυνόμενος στον τότε υπουργό Οικονομικών που ήταν η αρχή του τέλους…
Όπως η «χρυσή εποχή» του χρηματιστηρίου το καλοκαίρι

του 2000 επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννο Παπαντωνίου να προτρέπει τους μεροκαματιάρηδες και τους συνταξιούχους να βάλουν το «κομπόδεμά τους» στη Σοφοκλέους για να… θησαυρίσουν και μετά να αυτοκτονούν…
Όπως οι Ολυμπιακοί αγώνες το καλοκαίρι του 2004, με τη ζάπλουτη Γιάννα Αγγελοπούλου να «κάνει το κομμάτι της» και να βάζει την «ταφόπλακα» στην ήδη χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία.
Η Ελλάδα της χυδαιότητας και της ευτέλειας πέθανε και δεν πρόκειται να αναστηθεί ποτέ. Όπως πέθανε και η αγορά ακινήτων – «φούσκα», με τα διαμερίσματα των 60 τετραγωνικών στου Γκύζη να πουλιούνται προς 200.000 ευρώ (!), τα μπουζούκια με τον λουλουδοπόλεμο, τις φιάλες ουίσκι των 300 ευρώ στο πρώτο τραπέζι πίστα από τους τζιπάτους γκόλντεν μπόις με τα πούρα.

Είναι η παλιά Ελλάδα που πέθανε. Και ό,τι κι αν υπόσχονται, όσους κι αν ξαναδιορίσουν στο δημόσιο οι πολιτικοί, είναι αδύνατον να ανατάξουν το πτώμα της παλιάς Ελλάδας.
Δεν έχουν καταλάβει πολιτικοί και ψηφοφόροι – «ζόμπι» ότι οι αναλφάβητοι του 21ου αιώνα δεν είναι αυτοί που δεν ξέρουν γραφή και ανάγνωση, αλλά αυτοί που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Όλοι αυτοί – που δυστυχώς υπάρχουν ακόμη και σήμερα που η παλιά Ελλάδα πέθανε – ελπίζουν, προσδοκούν, κάνουν τα πάντα γιά να ξαναζήσουν χωρίς να εργάζονται. Παρασιτικά. Με μαξιμαλιστικές παράλογες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις. Με ανατροφή των παιδιών τους χωρίς ανθρωπιά, σχέδιο και ελπίδα.

Όμως, η αλλαγή είναι η διαδικασία με την οποία το μέλλον εισβάλλει στις ζωές μας. Στην κοινωνία μας. Βέβαια οι άνθρωποι όπως λένε οι επιστήμονες – και ειδικά οι Έλληνες – έχουν περιορισμένη προσαρμοστικότητα στις αλλαγές. Και όταν αυτή η δυνατότητα δεν επαρκεί, τότε έρχονται αντιμέτωποι με ένα σοκ. Πόσο μάλλον οι Έλληνες που μέσα σε πέντε χρόνια αποπροσανατολίστηκαν πλήρως και υποβλήθηκαν σε κατακλυσμιαίες αλλαγές προς το χειρότερο.

Η λύση και η διέξοδος, όμως, δεν είναι να ξαναγυρίσουμε στα παλιά. Αλλά να προχωρήσουμε μπροστά. Με δημοκρατική ευρωπαική σκέψη και τρόπο ζωής. Να μην ξαναψηφίσουμε πολιτικούς - «τέρατα». Γιατί δυστυχώς ακόμη και στις εκλογές πριν από έναν μήνα -παρότι έχουμε καταστραφεί- κάποιοι ψήφισαν ξανά τους ίδιους που μας οδήγησαν στην καταστροφή.

Θα μου πείτε, δεν ψηφίσαμε όλοι κόμματα και βουλευτές που καταβαράθρωσαν τη χώρα. Ναι, αλλά ήμασταν πολύ λίγοι. Και μας «κατάπιαν»οι πολλοί. Αυτοί που επιμένουν στην πελατειακή εξουσία. Στην πολιτική «μούχλα» και τα ψέμματα. Τις ανέφικτες υποσχέσεις και τις πλαστικές χειραψίες.
Το «κέρας της Αμάλθειας» με «το γάλα και το μέλι» του δημοσίου χρήματος, ό,τι κι αν κάνουν, δεν θα υπάρξει ξανά στην Ελλάδα. Η ευδαιμονία με δανεικά είναι οριστικό και αμετάκλητο παρελθόν.

Ας το γράψω άλλη μιά φορά να το χορτάσω: Η παλιά Ελλάδα πέθανε. Τα τελευταία φαντάσματα που κάθονται ξανά στα ιερά έδρανα του Κοινοβουλίου με την ψήφο κάποιων ανεύθυνων πολιτών, είναι κάτι σαν εικονική πραγματικότητα.
Γιατί, όπως σοφά έχει πει από τη δεκαετία του 1950 ο φουτουριστής Αμερικανός συγγραφέας Άλβιν Τόφλερ, «η ευθύνη μας δεν είναι να σταματήσουμε το μέλλον, αλλά να το διαμορφώσουμε προς το καλύτερο. Να οδηγήσουμε τη μοίρα μας σε ανθρώπινες κατευθύνσεις και να απαλύνουμε το τραύμα της μετάβασης».