Τηλεοπτικός εφιάλτης στη χώρα «Απανθρωπία»

15:00 27/5/2016 - Πηγή: Aixmi

Ξύπνησα έντρομος μετά από έναν εφιάλτη και ένιωσα την ανάγκη να τον μοιραστώ δημοσίως, μήπως και ηρεμήσω, αφού ήπια δύο ποτήρια νερό. Ήμουν λέει – στον εφιάλτη – κάτοικος μίας χώρας η οποία λεγόταν «Απανθρωπία» σε έναν πλανήτη ο οποίος λεγόταν «Εκβιαστής», που με βάση έναν «νόμο» έπρεπε να παρακολουθώ κάθε ημέρα τουλάχιστον πέντε ώρες τηλεόραση, αλλιώς θα πλήρωνα πρόστιμο! Τρομακτικός εφιάλτης. Και δεν μπορούσα να προσποιηθώ, γιατί η τηλεορασή μου ήταν συνδεδεμένη με ένα δίκτυο που επέτρεπε στον Ελεγκτή

(έτσι λεγόταν) να διαπιστώσει αν, όντως, συμπλήρωνα μπροστά στην οθόνη το μαρτυρικό πενταωρό μου. Γιατί αν δεν τις συμπλήρωνα θα έπρεπε γιά τιμωρία να πάω ως «κοινό» στο στούντιο. Σε αυτόν τον Καφκικό εφιάλτη υπήρχαν μόνο εκπομπές που ένας λογικός άνθρωπος ήταν αδύνατον να υπομείνει ή να κατανοήσει. Απ΄ όσο θυμάμαι θα περιγράψω αυτόν τον εφιάλτη, που μακάρι να μην έχει δει κανένας άλλος ή δει στο μέλλον. Ανάμεσα στους «πρωταγωνιστές» σε αυτόν τον εφιάλτη ήταν:

Ένας αγράμματος (πρώην μάνατζερ πορνοστάρ) με μεσημεριανή ψυχαγωγική εκπομπή (στον οποίο, μάλιστα έδωσε, και συνέντευξη αρχηγός πολιτικού κόμματος!), ένας πρώην κατάδικος με γυναικείες ενδυμασίες με βραδινή εκπομπή συνεντεύξεων, ένας νυν βουλευτής με βραδινή ενημερωτική εκπομπή στην οποία διέδιδε φήμες ότι ανώτατος ιεράρχης δολοφονήθηκε με μυστικό θανατηφόρο ιό (!), ένας συνταξιούχος που εμφανιζόταν πάντα στο όριο του αλκοτέστ στη βραδινή ψυχαγωγική εκπομπή που παρουσίαζε, ένας παρουσιαστής πρωινής ενημερωτικής εκπομπής που είχει «κολλήσει» τρείς δεκαετίες και πάει γιά τέταρτη με πάντα τους ίδιους πενήντα καλεσμένους που ανακυκλώνει την ώρα που υπήρχαν εκατοντάδες άνεργοι συναδελφοί του, μιά αγράμματη σύζυγος πολιτικού με βραδινή ψυχαγωγική εκπομπή που δεν μπορούσε να βάλει δυό λέξεις στη σωστή σειρά, άλλο ένα σόου με μία επιτροπή (αναμεσά της κι ένας δήθεν «σοβαρός» συστημικός ηθοποιός) που «‘έκρινε» αποκριάτικες μεταμφιέσεις και παρουσίαζε μιά υστερική κυρία, άλλο ένα σόου με διάφορους «πυροβολημένους» που έψαχναν σχέση μπροστά στις κάμερες με κριτήριο τις χυδαίες ερωτήσεις ενός σαχλού κωμικού που νομίζω κάπου τον είχα ξαναδεί στην τηλεόραση σε άλλη ώρα, ίσως πρωί αλλά δεν θυμάμαι καλά, άλλο ένα σόου με παρουσιάστρια μιά θλιβερή κυρία που μου θύμιζε κάτι ξεπεσμένες τραγουδίστριες των «σκυλάδικων» που δεν αντιλαμβάνονταν ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος γιά όλους και δεν λέει μπράβο σε κανέναν, ένας τηλεπροφήτης που κάποτε ήταν βουλευτής και αποφάσιζε για το μέλλον το παιδιών, ένας άλλος τηλεπροφήτης που δήθεν θα μας βοηθούσει να επιβιώσουμε με εγχειρίδια στον διαγαλαξιακό πόλεμο με τους εξωγήινους, μιά παρουσιάστρια με μεσημεριανή ψυχαγωγική εκπομπή που χαμογελούσε με το ζόρι γιατί φοβόταν μήπως κάνει ρυτίδες ή φύγει η σιλικόνη, ένας παρουσιαστής κεντρικού δελτίου ειδήσεων που μόλις πήρε σύνταξη από τον στρατό υποδυόταν τον «δημοσιογράφο» και δήθεν αγανακτούσε για τον φτωχό λαό βρίζοντας συλλήβδην τους πολιτικούς, ένας κωμικός ηθοποιός – παρουσιαστής ενημερωτικής εκπομπής στο δημόσιο κανάλι αυτού του φανταστικού κράτους στον εφιάλτη μου, που πληρώνονταν από τους φόρους μου και τον λογαριασμό του ηλεκτρικού, ένας ημίτρελος χούλιγκαν με μαλλιά σαν περούκα, που όποιος ήταν άλλη ομάδα τον έβριζε χυδαία από το τηλέφωνο αλλά οι άλλες εκπομπές το θεωρούσαν αστείο και αναμετέδιδαν την προσβλητική εικόνα, ένας ηθοποιός – γελωτοποιός φανατικός υποστηρικτής κόμματος, που γέμιζε ασφυκτικά θέατρα κάνοντας ανθρώπους να ξεκαρδίζονταν στα γέλια με ανοησίες, ένα κουαρτέτο πρωινής ψυχαγωγικής εκπομπής που απάρτιζαν δύο νεαρές που μπουρδολογούσαν, ένας μεσόκοπος βαψομαλλιάς ντεμοντέ πανελίστας κι ένας επαγγελματίας με το επάγγελμα «όμορφος νεαρός», μιά παρουσιάστρια μεσημβρινής κοινωνικής εκπομπής παραμορφωμένη από τις πλαστικές (ω! συγνώμη αισθητικές παρεμβάσεις) που η θεματογραφία της θύμιζε μιά πραγματική εκπομπή σε μιά χώρα που λεγόταν Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 με παρουσιάστρια την (θυμάστε;) κ. Σία Λιαροπούλου.

Επίσης, οι ίδιοι τριάντα βουλευτές και βουλευτίνες σε όλες τις εκπομπές που έλεγαν ακριβώς τα ίδια λόγια (παρ ότι το Κοινοβούλιο της χώρας του εφιάλτη μου είχε άλλους 270), οι ίδιοι είκοσι καλεσμένοι δημοσιογράφοι σε όλες τις εκπομπές, παρ ότι στα Μέσα Ενημέρωσης της χώρας του εφιάλτη μου εργάζονταν άλλοι 1000. Και σε όλα τα κανάλια, όλες τις ώρες, σε όλες τις εκπομπές μάγειρες και μαγείρισσες πάνω από τηγάνια και κατσαρόλες.

Σε μιά τέτοια στιγμή, άλλωστε, ξύπνησα έντρομος. Η κόρη ενός τιτάνα της γραφίδας ανακάτευε με «δημοσιογραφική» προσοχή τη σάλτσα κοκκινιστού κοτόπουλου…

Σας εύχομαι να μη δείτε ποτέ τέτοιον εφιάλτη χυδαιότητας και ευτέλειας στον ύπνο σας, όπως δυστυχώς είδα εγώ. Και όσο απίστευτο κι αν φαίνεται ήμουν τυχερός. Ναι, γιατί κάποιος φίλος -όπως μου είπε- είδε τον ίδιο εφιάλτη, μόνο που αυτός «πρόλαβε» να πσαρακολουθήσει και μερικά σήριαλ του… 1996 σε επανάληψη της χώρας που λέγεται «Απανθρωπία». Και τώρα «τη βγάζει» με ηρεμιστικά…