Το χριστουγεννιάτικο παραμύθι, δεν γράφτηκε για όλους!

02:33 19/12/2012 - Πηγή: Aixmi

Η φιλανθρωπία ¨οργιάζει¨ κατά περιόδους, εφόσον τον υπόλοιπο χρόνο, οι οικονομικά ισχυροί, ξεχνούν ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μας, που επιβιώνουν σε καθεστώς εξαθλίωσης. Το αγγελικό προσωπείο μεγαλουργεί, την ίδια στιγμή που στήνονται ολόκληρες βιομηχανίες οι οποίες παράγουν όπλα, ναρκωτικά, παιδική πορνεία, ενώ διανθίζουν το μεγαλοπρεπές φιλανθρωπικό τους έργο, χτίζοντας οικοτροφεία, προσφέροντας ξεροκόμματα, δημιουργώντας περιθωριοποιημένα άτομα.

Ωστόσο, το πνεύμα των Χριστουγέννων καταφέρνει να διεισδύσει σε όλους μας! Η καλή μας πλευρά θα αναδειχθεί και η πράξη μας αυτή, θα μας κατατάξει

σε ανώτερα όντα, πλάσματα της προσφοράς. Πόσο ειρωνικό είναι όλο αυτό; Πόσο επιτηδευμένα προβάλλονται μερικά φιλανθρωπικά έργα…

Οργανώσεις, εκατομμύρια Μ.Κ.Ο., σύλλογοι και τόσα ιδρύματα, όλοι τους έχουν έναν κοινό σκοπό, να συνδράμουν για να κρατήσουν τις ¨επιχειρήσεις¨ που ¨βοηθούν¨ τους άπορους, ασθενείς, αδύναμους, ορφανούς, περιθωριακούς, συνανθρώπους μας.

Ντρέπομαι, που υπάρχουν παιδιά σε ιδρύματα. Ντρέπομαι, που βλέπω ανθρώπους στο δρόμο. Ντρέπομαι, που εκμεταλλεύονται παιδιά και γυναίκες με κάθε ανώμαλο τρόπο προκειμένου να ικανοποιήσουν την κτηνωδία κάποιων. Ντρέπομαι, που βλέπω κυβερνήτες αυτού του πλανήτη και ρασοφόρους, να αποποιούνται των ευθυνών τους.

Ντρέπομαι που ζω σ’ αυτό το υποχθόνιο σύστημα και φοβάμαι μη χάσω τις αξίες μου και γίνω κι’ εγώ… αυτό που με κάνει να αισχύνομαι.

Είναι τόσο ταπεινωτικό, τόσο απεχθές… να βλέπεις μια εξαθλιωμένη γυναίκα, να συνυπάρχεις στο ίδιο μέρος με ένα εξασθενημένο, πεινασμένο παιδί, να αντικρίζεις άνδρες που έχουν καταρρακωθεί… Πείνα, ασθένειες, βία, καταχρήσεις… όλα οδηγούν, στην αντίπερα όχθη. Μέσα από το ζεστό σπίτι, την αγάπη της οικογένειας και την άνεση που προσφέρει η εργασία, όσο κι’ αν θες να δεις τι συμβαίνει στην άλλη όχθη του ποταμού, δεν θα τα καταφέρεις. Μόνο αν διασχίσεις το ποτάμι, αν βραχείς ως το κόκαλο, αν αγγίξεις τον πόνο, αν κοιτάξεις εκείνα τα μάτια με το απλανές βλέμμα, μόνο τότε… ίσως καταλάβεις…

Κι’ επειδή ακόμα ελπίζω…ευελπιστώ να ανταλλάξω το χριστουγεννιάτικο παραμύθι, με την ωμή πραγματικότητα των ¨αθλίων¨ που περπατούν στο ¨αιματοβαμμένο¨ κόκκινο χαλί της ζωής. Η ταπεινή εικόνα του Κυρίου, ας γίνει παράδειγμα για όλους μας!