Το χρονικό ενός «εγγυηθέντος» δημοψηφίσματος

12:03 10/7/2015 - Πηγή: Aixmi

Σε δύο μεγάλες πλατείες της Αθήνας, της πόλης που γέννησε τη Δημοκρατία, έγιναν συγκεντρώσεις για μια υπέρτατα δημοκρατική διαδικασία για ένα δημοψήφισμα, που ήταν όμως «δημιουργικά ασαφές» και όμοιο με την όλη πολιτική των διαπραγματεύσεων που ακολούθησε η κυβέρνηση επί τόσους μήνες.

Στις δύο μεγάλες αυτές συγκεντρώσεις ο ελληνικός λαός διχάστηκε για να διαμαρτυρηθεί για -ένα κοινό και όχι στενά ελληνικό

αλλά πανευρωπαϊκό- αίτημα για την αλλαγή της πολιτικής της Ευρώπης απέναντι στον Άνθρωπο. Για να πάψει η Ευρώπη να είναι μια Νομισματική Ένωση που κυριαρχείται από τα υλικά αγαθά, χωρίς αξίες και ιδεώδη, και να επιστρέψει στο όραμα των εμπνευστών της , να αναζητήσει τις πολιτισμικές αξίες, που γεννήθηκαν σε αυτήν και που μέσα από την πολυμορφία τους αποτελούν το πιο ισχυρό στοιχείο της ενότητάς της.

Όμως, το πολυσυζητημένο και πρωτότυπο δημοψήφισμα που η κυβέρνηση απέκλειε μετά βδελυγμίας και το χαρακτήριζε «σειρήνα της τρομοκρατίας» οδήγησε τον πολίτη στη σύγχυση, τον χειρότερο,δηλαδή, σύμβουλο για ένα δημοψήφισμα. Πάλεψε βαθιά του ο πολίτης για να κατανοήσει το ελληνοαγγλικό ερώτημα που περιείχε ποικίλες επιλογές :«μέσα ή έξω από την Ευρώπη;» «ευρώ ή δραχμή;». Συγχρόνως, όμως,στο βάθος υπονοούσε και την ακόλουθη «κομματική» επιλογή:«Προτιμάς αυτήν την κυβέρνηση που πρόσφατα επέλεξες και θέλει να αποφασίσεις εσύ για μια συμφωνία ουσιαστικά ανύπαρκτη ή την προηγούμενη κυβέρνηση που σε έφερε στη λιτότητα και χωρίς αποτέλεσμα απεσύρθη;». Τα διλήμματα αυτά, που ξεπερνούν τον απλό πολίτη, ξύπνησαν στην ψυχή του τα υπάρχοντα δεινά του και τον οδήγησαν στην επιλογή ενός ισχυρού ΟΧΙ.

Από τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος προκύπτει, χωρίς αμφιβολία, η πίστη του λαού στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και η συνεχιζόμενη οργή και αποστροφή του για το αμαρτωλό πολιτικό παρελθόν, που δεν εγγυάται τίποτε διαφορετικό για το μέλλον, αλλά και η απέχθειά του για το ευρωπαϊκό κατεστημένο.Όμως, ο ελληνικός λαός θέλει να παραμείνει στην Ευρώπη, στην «άλλη Ευρώπη» που του υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός και δεν θέλει μνημόνιο!Εύχομαι, όπως κάθε Έλληνας, το μοιραίο δημοψήφισμα να μην οδηγήσει στο προηγούμενο αδιέξοδο εξαιτίας του οποίου αποφασίστηκε.

Επί μήνες κάθε Δευτέρα ο ελληνικός λαός ανέμενε το μέλλον του με βάση τις αποφάσεις των εταίρων του. Αυτή τη Δευτέρα 6 Ιουλίου , όμως, οι Έλληνες, εκ φύσεως λεβέντες, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους σύμφωνα με τις υποδείξεις του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος και τους επεσήμανε ότι «δεν είναι πρωθυπουργός παντός καιρού». Ας μη ξεχνά, όμως, ο πρωθυπουργός ότι ο ίδιος λαός λέει :«ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται» και ότι ο Έλληνας ρήτορας Δημοσθένης δίδαξε την ανθρωπότητα: «προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».

Εξάλλου,οι σεβαστοί εταίροι μας θα πρέπει, βέβαια, να συνειδητοποιήσουν ότι η δική μας τραγωδία σύντομα θα κτυπήσει και άλλους εταίρους εφόσον η πολιτική της Ε.Ε. εξακολουθήσει να στηρίζεται στην αρχή : «χωρίς ευρώ δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση». Στην Ελλάδα σήμερα τα πειράματα τελείωσαν γιατί…το ζώον έχει παραλύσει και θα εκπνεύσει αν το οξυγόνο από την Ευρώπη καθυστερήσει.Και ας μη ξεχνούν ότι Ελλάδα χωρίς ευρώ μπορεί να υπάρξει, με καταστροφικές αναμφίβολα συνέπειες, Ευρώπη, όμως, χωρίς Ελλάδα ιστορικά και πολιτισμικά δεν νοείται…

Θα είναι ευχής έργο το δημοψήφισμα να μην οδηγήσει στο διχασμό, που ο λαός δεν θα αντέξει να τον αντιμετωπίσει. Ας μη ρίξουν οι πολιτικοί και αυτό το ανάθεμα στις πλάτες του και ας κάνουν την υπέρβαση για χάρη του. H πρόσκληση του πρωθυπουργού, του ενισχυμένου με το συντριπτικό ΟΧΙ, προς τους αρχηγούς των κομμάτων υπό την προεδρία του προέδρου της Δημοκρατίας για μια εθνική συνεννόηση ήταν μια αναγκαία κίνηση σύνεσης και «ελληνικού ορθολογισμού». Οι καιροί ου μενετοί…για ύστατη φορά!

Θέλω να ελπίζω ότι έστω και με καθυστέρηση θα δώσουμε μια εικόνα ενότητας της χώρας μας και θα ενωθούμε για να συνεννοηθούμε και με τους άλλους Ευρωπαίους που πιστεύουν, όπως εμείς σε μιαν άλλη Ευρώπη,στην Ευρώπη των αξιών και της πολιτισμικής της κληρονομιάς.

Ελπίζω …να μην είμαι αιθεροβάμων!