Το καλό και το κακό (χρυσαυγίτικο) πρόσωπο της Ελλάδας

11:04 21/5/2013 - Πηγή: Aixmi

Κάθε φορά που βγαίνω έξω από την Ελλάδα και την κοιτάζω από μακριά, αποκτώ εντελώς άλλη εικόνα για την πάσχουσα χώρα μας (όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσαν εσένα πουθενά δεν ήβρα…).

Yπηρετώντας τον πολιτισμό του ψυχικού βίου, βρέθηκα πρόσφατα στην Χάγη της Ολλανδίας. Αφού έπραξα τα δέοντα, συναναστράφηκα πολλούς Έλληνες που ζουν επί πολλά χρόνια στην Ολλανδία, και μίλησα με Ολλανδούς για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.

Εκεί διαπίστωσα μια μεγάλη

μεταστροφή ως προς την εικόνα της χώρας μας σε σχέση με την προηγούμενη έξοδό μου πριν από επτά μήνες. Τόσο από τους Έλληνες που ζουν πολλά χρόνια έξω, όσο και από τους ντόπιους Ολλανδούς. Οι Έλληνες, μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, έζησαν στο πετσί τους συνολικά την απαξίωση, τις ταπεινώσεις, και γενικά πολύ εχθρικές συμπεριφορές (δεν τολμούσαν να πουν ότι είναι Έλληνες). Τώρα μπορούν να αισθανθούν σχεδόν όπως πριν την πληγείσα εικόνα της χώρας μας. Άλλαξε το ΚΛΙΜΑ. Αυτή την αλλαγή κλίματος την αισθάνθηκα, κυρίως, από τους Ευρωπαίους πολίτες.

Η γενική αίσθηση εκεί ήταν πως το κλίμα άλλαξε εξαιτίας της ένωσης των τριών συνκυβερνώντων πολιτικών δυνάμεων (τι ωραία που θα ήταν σ’ αυτή την κρίση να ήταν ΟΛΕΣ οι πολιτικές δυνάμεις ενωμένες πλην της Χρυσής Αυγής βεβαίως, θα πω παρακάτω γιατί) και ότι η θετική μεταστροφή έγινε και εξαιτίας της αποτελεσματικής παρουσίας του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Αυτά έλεγαν τόσο οι ξένοι όσο και οι Έλληνες του εξωτερικού, ανεξάρτητα από τις πολιτικές, κομματικές ή ιδεολογικές τοποθετήσεις τους.

Μοναδική παραφωνία στην Χάγη ήταν μια Ολλανδή δημοσιογράφος στην οποία έδωσα συνέντευξη και προσπάθησε να κάνει το θετικό αρνητικό, αλλά, αυτά συμβαίνουν και ‘εις στην Εσπερίαν…’

Επιστρέφοντας, βρίσκω στην εντατική με ισχαιμικό επεισόδιο τον αγαπημένο μου αδελφό Δημοσθένη που ζει χρόνια στη Ζάκυνθο μετά από άγριο ξυλοδαρμό από τρία μέλη της Χρυσής Αυγής. Ο αδερφός μου είναι 64 ετών, με σοβαρά προβλήματα καρδιάς. Είναι ένας ακριβοδίκαιος άνθρωπος, δημοκράτης και εξαιρετικά αγαπητός στη Ζάκυνθο, τον «χρησιμοποιούν» συχνά ως λαϊκό δικαστή οι Ζακυνθινοί όταν θέλουν να λύσουν τις διαφορές τους χωρίς να καταφύγουν στα δικαστήρια (τον αποκαλούν μάλιστα «ο νόμος»), υπολείμματα της λαϊκής κουλτούρας δικαιοσύνης από την βενετσιάνικη κυριαρχία του νησιού.

Τι έπραξε; Έλαβε μέρος σε λαϊκή αντιφασιστική διαμαρτυρία των κατοίκων του νησιού!

Έξω από τη προσωπική οργή, αλλά και τη θλίψη για τον αγαπημένο μου αδελφό, ψύχραιμα (όσο γίνεται) άρχισα να βλέπω τα πρόσωπα της Χρυσής Αυγής όταν ομιλούν στα ΜΜΕ ή στην Βουλή. Δεν ομιλούν ακριβώς, κροταλίζουν… Είναι συνεχώς σε ένταση, μιλούν βίαια, απειλητικά και είναι πάντοτε έτοιμοι να επιτεθούν. Να θυμίσω αυτό που λέει ο Καζαντζάκης; ‘Πυραμίδα ο άνθρωπος. Στη βάση το κτήνος, στην κορφή ο Θεός’.

Στην κρίση σας η κατάταξη αυτών των ατόμων που πράττουν αυτά που πράττουν και τολμούν να βάζουν στο στόμα τους τις λέξεις Πατρίδα, Ελλάδα, Ελύτης, Σεφέρης, την ίδια στιγμή που χειροδικούν, τραμπουκίζουν, προπηλακίζουν και επιπλέον καθυβρίζουν την μεγαλύτερη εν ζωή ποιήτρια της χώρας, την Κική Δημουλά.

Πώς το λέει ο Σωκράτης: Όσοι ασχολούνται με τα κοινά και δεν έχουν ‘το γνώθι σαυτόν’ είναι άφρονες, ανήθικοι και επικίνδυνοι.

Γύρισα σχεδόν ευτυχής από την θετική αλλαγή κλίματος της πατρίδας μας στο εξωτερικό, και ένιωσα δυστυχής, τόσο για το προσωπικό δράμα του αδελφού μου όσο και κυρίως για τον κίνδυνο που εγκυμονεί το αυγό του φιδιού της Χρυσής Αυγής και από τη βιαιότητά τους, ξένη προς το Ελληνικό Αίσθημα, εχθρική και απευκταία για το θετικό μέλλον της Ελλάδος.