Βιομηχανία & εξαγωγές πέφτουν – Με φούρνους & σουβλατζίδικα θα βελτιωθεί η οικονομία;

14:20 17/2/2014 - Πηγή: Aixmi

Για πολλούς, η είδηση ότι η «Χαλυβουργική» σβήνει και πεθαίνει, έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Κακώς. Πρόκειται για έναν προαναγγελθέντα θάνατο, που κανείς, κι ιδίως η κυβέρνηση, δεν μπόρεσαν, ή μάλλον δεν θέλησαν, να εμποδίσουν.

Όταν μάλιστα η «Χαλυβουργική», που ταυτίζεται με την ιστορία της βιομηχανίας στην Ελλάδα, υπήρξε ιδιοκτησία μιας από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές οικογένειες (όχι μόνον στη χώρα μας, αλλά στον κόσμο ολόκληρο) της οικογένειας Αγγελόπουλου.

Τίποτα

δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη. Πέρυσι τέτοια εποχή, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε καλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου τους επικεφαλής της ελληνικής βιομηχανίας για να ακούσει τα προβλήματά τους και για να τους βοηθήσει στην επίλυσή τους. Τότε, ο μεγαλύτερος ίσως βιομήχανος στην Ελλάδα, ο Στασινόπουλος, ιδιοκτήτης της «Βιοχάλκο», ενός κολοσσού για τα εγχώρια δεδομένα με περίπου 80 θυγατρικές, του έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Του επεσήμανε ότι σε εποχή μεγάλης ύφεσης και κάμψης των δημοσίων έργων και της οικοδομής, η ελληνική βιομηχανία θα κινδυνεύσει άμεσα με αφανισμό εξαιτίας δύο επιπλέον αρνητικών παραγόντων, που αφορούν άμεσα τις κυβερνητικές επιλογές.

Ο πρώτος είναι το πολύ ακριβό κόστος της ενέργειας για τις ενεργοβόρες εταιρίες της χώρας. Όπως τόνισε στον πρωθυπουργό ο κ. Στασινόπουλος, το κόστος της ενέργειας είναι τουλάχιστον 40-50% ακριβότερο από των ανταγωνιστών του πανευρωπαϊκά, εξαιτίας των υπερβολικών φόρων και τελών. Με αποτέλεσμα ουδεμία επιχείρηση να μην μπορεί να το αντέξει.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τον ιδιαίτερα ακριβό τραπεζικό δανεισμό. Όταν τα επιτόκια στην Ευρώπη είναι 2-3%, το επιτόκιο 7-8% που επιβάλλουν οι ελληνικές τράπεζες (όταν κι εάν δώσουν ένα δάνειο) είναι απαγορευτικό.

Αυτοί οι δύο λόγοι, σε συνδυασμό με το ασταθές φορολογικό σύστημα, που αλλάζει διαρκώς (μόνον κατά το έτος 2013 άλλαξε τουλάχιστον 11 φορές) καθιστούν απαγορευτική την επιβίωση της ελληνικής βιομηχανίας.

Ο κ. Σαμαράς έκανε ότι άκουσε τις επισημάνσεις του κορυφαίου βιομήχανου. Αλλά δεν έκανε το παραμικρό. Έκτοτε, η «Βιοχάλκο» έφυγε στο εξωτερικό κι είναι, πλέον, βελγική εταιρία. Οι θυγατρικές της στην Ελλάδα υποβαθμίζονται. Τα δύο εργοστάσια της «Σιδενόρ» υπολειτουργούν. Όπως και τα εργοστάσια της «Χαλυβουργίας» του Μάνεση στον Βόλο και στον Ασπρόπυργο, που έχουν ουσιαστικά κλείσει. Όπως συμβαίνει και με την Χαλυβουργική, πλέον.

Και βεβαίως πολλές άλλες επιχειρήσεις, όπως η Coca Cola κι η ΦΑΓΕ αναζήτησαν σταθερότερο φορολογικό πλαίσιο και φθηνότερο τραπεζικό δανεισμό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ενώ ακόμα κι ο «Τιτάν» ετοιμάζεται να αποχωρήσει, αφού τα δύο τελευταία έτη παρουσιάζει για πρώτη φορά στην μακρόχρονη ιστορία του ζημίες.

Και δεν είναι μόνον αυτές. Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, που για αρκετά χρόνια είχαν παρουσιάσει ανοδική πορεία, τους τελευταίους μήνες έχουν πάρει την κατιούσα. Οι λόγοι είναι παρόμοιοι με της βιομηχανίας. Αλλά, επιπλέον, υπάρχει κι η δυσκολία επιστροφής του ΦΠΑ, που φαίνεται ότι υπερβαίνει τα 800 εκατομμύρια ευρώ -είναι δηλαδή όσο περίπου και το πρωτογενές πλεόνασμα για το οποίο η κυβέρνηση περηφανεύεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2013, για πρώτη φορά από το 2009, οι ελληνικές εξαγωγές παρουσίασαν μείωση κατά 1,4%. Στην πραγματικότητα η μείωση είναι πολύ μεγαλύτερη, διότι το τελευταίο εξάμηνο του 2013 είναι από μήνα σε μήνα ιδιαίτερα καθοδικό.

Είναι προφανές ότι από πλευράς παραγωγικότητας κι ανταγωνισμού, η ελληνική οικονομία υφίσταται το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Κι αν δεν υπήρχε ο τουρισμός (το πιο ισχυρό χαρτί της ελληνικής οικονομίας) δεν θα υπήρχε τίποτα όρθιο στη χώρα αυτή. Αλλά ο τουρισμός δεν αρκεί από μόνος του να ανατρέψει τα δεδομένα για την ελληνική οικονομία. Χρειάζονται κι άλλες προσπάθειες. Κι αυτές εξαιτίας των προβλημάτων που προαναφέρθηκαν, δεν γίνονται.

Αυτή η κατάσταση έχει αποτέλεσμα και στην ανεργία. Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε επισήμως από την ΕΛΣΤΑΤ ότι η ανεργία στην Ελλάδα έσπασε πανευρωπαϊκό ρεκόρ κι έφθασε στο δυσθεώρητο ύψος του 28%, δύο μονάδες μεγαλύτερο κι από της Ισπανίας. Μιλάμε, πλέον, για την μεγαλύτερη μάστιγα, που πλήττει την ελληνική κοινωνία και οικονομία.

Χωρίς παραγωγικές δομές, χωρίς ανταγωνισμό, με μια οικονομία στην οποία το μόνο που πάει καλά είναι οι φούρνοι, τα καφέ και τα σουβλατζίδικα, καθίσταται προφανές ότι χρειάζεται άλλη πορεία για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Και το πρωτογενές πλεόνασμα που επιτυγχάνεται με την επιβολή εξοντωτικών φόρων και προστίμων, δεν είναι πανάκεια. Όταν μάλιστα η κυβέρνηση, με εντολή Σαμαρά, το έχει μοιράσει στους ένστολους και στους δικαστικούς. Σε μια εποχή που οι άνεργοι, στην ολότητα τους, προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα και που η παραγωγικότητα, η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα καθίστανται άγνωστες έννοιες μέσα σε ένα άκρως αρνητικό φορολογικό κυκεώνα, που έχουν διαμορφώσει με την ανοχή του Μαξίμου οι μαθητευόμενοι μάγοι που αποτελούν το επιτελείο του Γιάννη Στουρνάρα στο υπουργείο Οικονομικών.