Βιβλίο: «Τζόζεφ Άντον» του ΣΑΛΜΑΝ ΡΟΥΣΝΤΙ

04:11 9/12/2012 - Πηγή: Aixmi

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1989, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ο Σαλμάν Ρούσντι δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από κάποιον δημοσιογράφο του BBC ο οποίος του ανακοίνωσε ότι είχε «καταδικαστεί σε θάνατο» από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί. Τότε άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη φετφά. Το έγκλημά του; Είχε γράψει ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο

Σατανικοί Στίχοι και τον κατηγορούσαν ότι με αυτό στρεφόταν «ενάντια στο Ισλάμ, τον Προφήτη και το Κοράνι».

Έτσι αρχίζει η εξωφρενική περιπέτεια ενός συγγραφέα που αναγκάστηκε να ζει λαθραία, να μετακινείται από σπίτι σε σπίτι με τη διαρκή παρουσία μιας ομάδας ένοπλων φρουρών ασφαλείας. Του ζήτησαν να επιλέξει ένα ψευδώνυμο το οποίο θα χρησιμοποιούσε η αστυνομία για τη δική του προστασία. Εκείνος σκέφτηκε τους αγαπημένους του συγγραφείς και άρχισε να κάνει διάφορους συνδυασμούς με τα ονόματά τους∙ και τότε το βρήκε: ο Κόνραντ και ο Τσέχοφ – Τζόζεφ Άντον.

Πώς ένας συγγραφέας και η οικογένειά του ζουν με την απειλή του φόνου για περισσότερο από εννιά χρόνια; Πώς ο συγγραφέας μπορεί και συνεχίζει να δουλεύει; Πώς ερωτεύεται και χωρίζει; Πώς καθορίζει η απόγνωση τις σκέψεις και τις ενέργειές του, πώς και γιατί διστάζει και παραπατά, πώς μαθαίνει να αντεπιτίθεται; Σε αυτό το αξιοθαύμαστο αυτοβιογραφικό κείμενο, ο Ρούσντι διηγείται για πρώτη φορά την ιστορία του∙ την ιστορία ενός από τους πιο κρίσιμους αγώνες που δόθηκαν στην εποχή μας για την ελευθερία του λόγου. Περιγράφει τις άλλοτε θλιβερές και άλλοτε κωμικές συνθήκες της ζωής μαζί με ένοπλους αστυνομικούς καθώς και το δεσμό φιλίας που τον ένωσε με τους προστάτες του∙ περιγράφει, επίσης, τον αγώνα που έκανε για να κερδίσει την υποστήριξη και τη συμπαράσταση κυβερνήσεων, κρατικών υπηρεσιών, εκδοτών, δημοσιογράφων και συνάδελφων συγγραφέων∙ περιγράφει, τέλος, πώς κέρδισε ξανά την ελευθερία του.

Πρόκειται για ένα βιβλίο πρωτοφανούς ειλικρίνειας και εντιμότητας, συναρπαστικό, προκλητικό, συγκινητικό και άκρως σημαντικό μια και αυτό που συνέβη στον Σαλμάν Ρούσντι δεν ήταν παρά η πρώτη πράξη σε ένα δράμα που παίζεται κάθε μέρα σε κάποιο μέρος του κόσμου.