1η Απριλίου 1955. Ημέρα Τιμής και Στοχασμού! «Η αρετή μας είναι η αμοιβαία μας χρησιμότητα»*.

12:02 1/4/2020 - Πηγή: ΕΡΤ

του Αδάμου Μουζούρη*

Αγαπημένε μου Αναγνώστη, Συνοδοιπόρε, Συνταξιδευτή, ….. χρόνια τώρα, μοιραστήκαμε, στο ευλογημένο συναπάντημα, καημούς, έγνοιες, και οράματα! Σήμερα θα ψηλαφίσουμε, γιατί μόνο αυτό μπορούμε, την επέτειο της 1ης Απριλίου 1955. Ημέρα έναρξης του Απελευθερωτικού μας Αγώνα εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών. Ένας Αγώνας που ήταν η συνέχεια  της Κλεφτουριάς του 1821, με τα ίδια διαχρονικά μηνύματα! Θα δούμε τον Αγώνα μέσα από το ποίημα «Αποχαιρετισμός» του Γιάννη Ρίτσου. Ποίημα υμνολογία και δοξολογία στον Σταυραετό του Μαχαιρά, Γρηγόρη Αυξεντίου.

Η

περιδιάβαση είναι και μια ευκαιρία να αναμετρηθούμε με τα μεγαλεία μας, όπως η πυρφόρα θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου και να αντλήσουμε μηνύματα που είναι επίκαιρα αναγκαία, στις δύσκολες μέρες μας!

«Ο φονευθείς τρομοκράτης, εις μίαν εκδήλωσιν

απελπισίας και απογνώσεως, ηρνήθη να εξέλθη

του κρησφύγετού  του και να παραδοθή, προετίμησε

δε αντάξιον της δειλίας και της ανανδρίας του   θάνατον».

(Ραδιοφωνική Υπηρεσία, 3 Μαρτίου 1957).

Η ανακοίνωση του Άγγλου δυνάστη για το ολοκαύτωμα του Γρηγόρη Αυξεντίου στον Μαχαιρά. Του Σταυραετού, τον οποίο οι πολιτισμένοι Άγγλοι, μην μπορώντας να τον συλλάβουν και στην πεισματική άρνησή του να παραδοθεί και μετά από εννιάωρη μάχη, τον έκαψαν ζωντανό περιχύνοντας το κρησφύγετό του με μπενζίνα.

Η φωτιά, όμως, τον έκανε Πυρόμορφο, ζωντανό πρότυπο αξιών και αρχών και ίνδαλμα ελευθερίας! Για τούτο και νεκρός ήταν ακόμη πιο επικίνδυνος, αφού αντί της Ιερής Ταφής, οι Δυνάστες τον έθαψαν κρυφίως στις Φυλακές (Φυλακισμένα Μνήματα). Οι άφρονες δεν κάτεχαν ότι: «Ανδρών (γαρ) επιφανών πάσα γη τάφος»! (Θουκ. Περ. Επιτάφιος Β, 43).

Στις 5 Μαρτίου 1957, ημέρα Τρίτη, όλες οι πρωινές  αθηναϊκές εφημερίδες έγραφαν για τον ηρωικό θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου. Στην πρώτη σελίδα, ως «πρόλογος», του ποιήματος «Αποχαιρετισμός» του Γιάννη Ρίτσου, υπάρχει ένα «Ακριβές αντίγραφο απ’ τις εφημερίδες της 5ης Μαρτίου 1957», (Οι τελευταίες ώρες του Γρηγόρη Αυξεντίου μες τη φλεγόμενη σπηλιά). (Αθήνα 5 έως 25 Μαρτίου 1957). Φαίνεται ότι το δημοσίευμα αποτέλεσε και την πηγή της έμπνευσή του!

Συγκλονισμένος, ο Γ. Ρίτσος, όπως και όλο το πανελλήνιο από την τραγική και ηρωική θυσία του Ήρωα, υμνεί με το δικό του, μοναδικό, τρόπο την ηρωική θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου.

Από το υμνολόγιο του Ποιητή σταχυολογούμε:

*«Μοιάζει ανέφικτος η νίκη δίχως μάρτυρες που να τη διαλαλήσουν».

Πράγματι μάρτυρας ο ίδιος έστησε τρόπαιο αντρείας, και έγινε φάρος μεγαλοψυχίας, γενναιότητας και χρηστότητας για τους ελεύθερους Ανθρώπους!

 

*«Ν’ αφήσω και κάποια διαθήκη. Τι χρειάζεται; Θα την κάψει και αυτήν η φωτιά. Δεν θα την κάψει».

Το σώμα του κάηκε, η ψυχή του, όμως, στο φως της αθανασίας, θεοποιημένη, έδωσε καρπούς ελευθερίας, σύγκαιρους και διαχρο-νικούς. Όντας πραγματικά ελεύθερος, δηλαδή απαλλαγμένος από τη φιλαυτία, τον εγωισμό, θυσίασε το «εγώ, τον εαυτό του» χάριν του «εμείς, του κοινωνικού συνόλου».

 

*«Δε δέχομαι, όχι,  τη θυσία για το θάνατο. Τη δέχομαι για τη ζωή»!! Ναι η πιο μεγάλη πράξη της ζωής είναι η απόφαση του θανάτου μας».

Τραγικός ο άνθρωπος των ελπίδων και των συνεχών διλημμάτων.

Ο Ήρωας τα ξεπερνά, έχει βγει από τον λαβύρινθο των διλημμάτων! Νικά συνειδητά τον πειρασμό της ζωής και εσωτερικά ελεύθερος και συνειδητά μάρτυρας νικά το φόβο και το θάνατο, για την αξιοπρέπεια της ζωής! Όμοια με τους Μαχητές των Θερμοπυλών (480 π.Χ.).

*«Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου και το αίμα μου – το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου».

Θυσία θέωσης, ως εικόνα του θεού, με την αθανασία της ψυχής. Η φλεγόμενη Σπηλιά του Γρηγόρη, όπως και το «κουτί με τα λείψανα – οστών», των Συμπολεμιστών και Αδελφικών Φίλων, Ηρώων του 1974, είναι το δικό μας Άγιο Δισκοπότηρό! για να μας θυμίζει ότι ο τούρκος εισβολέας είναι εντός των τειχών!!

*«Άντε γριά Μάνα …………… Το ξέρω θα πεις:

«Είμαι πέρφανη για το γιο μου, – κάλλιο μια  φούχτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου».

*«Ο πατέρας,  Θα με γνωρίσει στο νεκροτομείο απ’ τις χοντρές ελληνικές κοκκάλες μου, όμοιες με τις δικές του».

Λιτά και απλά: η δωρική, σπαρτιατική περηφάνια και αξιοπρέπεια, της Μάνας, της Αγίας Μάνας, και η ελληνικότητα του Ήρωα! Ατόφια Ρωμιοσύνη! Έλληνας της Κύπρου!

*«Τα πάντα είναι ανύπαρκτα πριν τα σκεφτείς και τα πράξεις». Μόνο σκέψη  όνειρο (όραμα) είναι θεωρία!  Και πράξη χωρίς σκέψη είναι απερισκεψία. Σκέψη και πράξη σημαίνει συνειδητή πράξη, ηθική πράξη, όπως η απόφαση της θυσίας του Αυξεντίου.

*«Το αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται με το μέτρο της λευτεριάς».

Δεν είναι οι καυχησιές, τα άμετρα λόγια και το περισσό λιβάνι που φανερώνουν τη μεγαλοσύνη (μπόι) αλλά ο αγώνας  μέχρι θανάτου για τη λευτεριά! Συνειρμικά μας οδηγεί στον Θουκυδίδη, «το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες». (κρίνεται ευδαιμονία την ελευθερία, ελευθερία δε την γενναιότητα (ευψυχία).  (Περικλέους Επιτάφιος, Β, 43). Εν τέλει το «μπόι» είναι ο αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο, στη βάση των ανθρωπιστικών αξιών, των πανανθρώπινων αξιών!! που είναι και ο μόνος ρεαλισμός!

*«Η αρετή μας είναι η αμοιβαία μας χρησιμότητα».

Αυτήν την αρετή υπηρέτησε μέχρι θυσίας ο Ήρωας! Διαχρονική αξία και σήμερα, όχι μόνο επίκαιρη αλλά κατ’ ανάγκη επιτακτική. Απλά, να είμαστε χρήσιμοι – αλληλέγγυοι  ο ένας στον άλλο. Να φροντίζουμε ο ένας για τον άλλο, δεσμός για την ουσία της φιλοπατρίας. Η πιο μεγάλη κοινωνική αρετή είναι η αμοιβαία προσφορά, η αλληλεγγύη. Αυτό πραγματώνει και τον πατριωτισμό μας, που, όχι μόνο σήμερα, έχουμε ανάγκη!!!  Αγέραστη Ζύμη όσοι πεθαίνουν για την πατρίδα.

Επιμύθιο:

Ο Βολιώτης Γιώργος Δημητριάδης (γιατρός χειρουργός) και ο  Γρηγόρης Αυξεντίου, υπηρέτησαν σε Στρατόπεδο στη Ροδόπολη- Σερρών το 1951 – 1952, και ανάπτυξαν φιλικό δεσμό! Ο Αυξεντίου υπηρετούσε ως  Έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού! Η φιλία τους  διατηρήθηκε και μετά την Απόλυση από το Στρατό του Γιατρού!

Η περιδιάβαση – κείμενο είναι μία οφειλή στη Μνήμη του Γιατρού και ένα μικρό αντίδωρο για τα γράμματα, ποιήματα, φωτογραφίες,.. που αντάλλαξαν με Ήρωα! Και ο ίδιος μου τα εμπιστεύτηκε!

 

*Φιλόλογος – Ιστορικός

Πρόεδρος της Ένωσης

Κυπρίων Ν.  Μαγνησίας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

www.ert.gr