Α. Δασκαλάκη: Ημέρα ευθύνης και νέων αγώνων

19:41 8/3/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

«Η 8η Μάρτη, δε φέρνει μόνο στη μνήμη τον αγώνα των εργατριών της Νέας Υόρκης για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για ίσο μεροκάματο. Δεν είναι μόνο μέρα τιμής και απολογισμού. Είναι μέρα ευθύνης και νέων καθηκόντων για να σχεδιάσουμε τη συνέχεια της δράσης μας, σε μια περίοδο που εξαπολύεται νέα καταιγιστική επίθεση στην εργατική τάξη», δήλωσε η πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων – Εμποροϋπαλλήλων Α. Δασκαλάκη μιλώντας στο Εργατικό Κέντρο σε εκδήλωση

για την ημέρα της γυναίκας.

Από το 1857 έχει περάσει πάνω από ενάμιση αιώνας, αλλά παραμένουν τα ίδια συμπεράσματα αναλλοίωτα και σήμερα, οδηγοί για την οργάνωση της πάλης, τόνισε η κ. Δασκαλάκη και πρόσθεσε: «Χιλιάδες γυναίκες αγωνίστριες, επώνυμες και ανώνυμες, επέλεξαν το δρόμο του οργανωμένου αγώνα, το δρόμο της ρήξης με την πολιτική της εκμετάλλευσης, της αντίστασης στο σύστημα που τρέφεται αναπαράγοντας και πολλαπλασιάζοντας την ανισοτιμία στις γυναίκες της τάξης μας.
Σε αυτό το δρόμο, ο αγώνας των γυναικών, ως αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού λαϊκού κινήματος, απέσπασε κατακτήσεις για την εργατική λαϊκή οικογένεια σημαντικές, που όμως ποτέ δεν κάλυψαν τις ανάγκες μας. Με θράσος, η ΕΕ και η κυβέρνηση, έρχονται να μας μιλήσουν για τη συμμετοχή της γυναίκας στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη. Να μας πλασάρουν το “μύθο” της ωραίας, νέας, έξυπνης, μορφωμένης και φυσικά πετυχημένης εργαζόμενης γυναίκας. Μπορεί ταυτόχρονα να είναι τέλεια νοικοκυρά, μάνα, συνεχώς με το χαμόγελο στα χείλη, με ένα τέλειο σπίτι και πολλά λεφτά, άρα απόλυτα ανεξάρτητη, ελεύθερη, χειραφετημένη, χωρίς κανείς να την εκμεταλλεύεται. Η δυναμική αυτή γυναίκα, έχει την ικανότητα να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία για εκείνη και την οικογένειά της, ή να δημιουργήσει τη δική της επιχείρηση.
Αυτό βλέπουμε καθημερινά στα αστικά κανάλια και τις διαφημίσεις, στα εκατοντάδες life style γυναικεία περιοδικά, που μας βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ. Όμως διαφορετική είναι η εικόνα της καθημερινής ζωής της νέας εργαζόμενης, της άνεργης, της νέας μητέρας που από την αρχή της δημιουργίας οικογένειας, τα εμπόδια ορθώνονται μπροστά της. Της νέας σπουδάστριας που αναγκάζεται να δουλεύει, πολλές φορές παράλληλα με τις σπουδές, της γυναίκας που παλεύει με “νύχια και με δόντια” να κρατήσει ανοιχτό το εμπορομάγαζό της, της λαντζέρισσας στα ξενοδοχεία, της καθαρίστριας, της αγρότισσας , της μετανάστριας.
Δεν είναι μόνο ότι σπέρνουν αυταπάτες, είναι ότι θέλουν οι γυναίκες εργαζόμενες να γίνουν μέρος της πολιτικής τους.
Οι γυναίκες, οι εργαζόμενες, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, μπορούν και πρέπει να σπάσουν τις αλυσίδες του φόβου. Δίχως τις γυναίκες είναι αδύνατο ο λαός να αποτρέψει τα χειρότερα, να επιτύχει την αντεπίθεση.
Ανασυγκρότηση του κινήματος χωρίς τις γυναίκες δεν γίνεται. Κοινωνική συμμαχία χωρίς τις γυναίκες δεν γίνεται».