Αν όχι τώρα πότε; Η Ευρώπη και οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας

16:13 26/11/2020 - Πηγή: ΕΡΤ

Του Πιέρρου Ι. Τζανετάκου

Η Ευρώπη δεν φημίζεται για την ταχύτητα στις αποφάσεις της. Ειδικά όταν αυτές αφορούν την εξωτερική πολιτική της Ένωσης, τότε η εύρεση κοινού τόπου μεταξύ των 27 κρατών- μελών καθίσταται σχεδόν δυσεπίλυτος γρίφος. Τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα όταν οι αποφάσεις αυτές αφορούν τις σχέσεις της με την Τουρκία, καθώς η τελευταία εκτός από σημαντικότατος εμπορικός εταίρος πολλών εκ των ισχυρών Ευρωπαίων, κρατά τα κλειδιά σε καίριας σημασίας ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό και η ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης

Ανατολής.

Είναι η τρέχουσα ίσως η τελευταία ευκαιρία για την Ευρώπη να αποδείξει ότι τα όποια συμφέροντα που προκύπτουν για ορισμένες πρωτεύουσες από τις σχέσεις με την Άγκυρα πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα; Και πως αυτό που προέχει είναι μια ισχυρή απάντηση έναντι του τουρκικού αναθεωρητισμού; Ενδεχομένως ναι.

Στόχος της Αθήνας στο επερχόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 11ης Δεκεμβρίου είναι να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή αντίληψη του αποσταθεροποιητικού ρόλου που διαδραματίζει η Τουρκία, όχι μόνο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά στην Κύπρο, τη Συρία, τη Λιβύη και τον Καύκασο. Και κατ’ επέκταση, αυτή η κοινή αντίληψη να μεταφραστεί στη λήψη κυρώσεων κατά της Άγκυρας.

Μετά την ακραία παραβατική συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας το περασμένο καλοκαίρι, η Τουρκία έλαβε από το Συμβούλιο του Οκτωβρίου μια άτυπη παράταση, κατά τη διάρκεια της οποίας θα όφειλε να δείξει εμπράκτως ότι προτεραιότητά της είναι ο διάλογος κι όχι η δημιουργία τετελεσμένων, είτε αυτά προβάλλονται στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είτε στο έδαφος της Κύπρου.

Αντ’ αυτού η Άγκυρα, προχώρησε ακόμα περισσότερο προς τα άκρα. Εκτός από τον διάπλου διαρκείας του Ορούτς Ρέις πάνω από ελληνική υφαλοκρηπίδα και το άνοιγμα των Βαρωσίων, η σφοδρή αντίδραση έναντι του νόμιμου ελέγχου που πραγματοποιήθηκε στο τουρκικό εμπορικό πλοίο- στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ειρήνη» για την επίβλεψη του εμπάργκο όπλων που έχει επιβληθεί στην Λιβύη- δείχνει ότι η συνεννόηση μεταξύ των Ευρωπαίων και της Τουρκίας καθίσταται σχεδόν αδύνατη.

Τα γεγονότα που μαζεύονται, λοιπόν, εκτός από πολλά είναι και μονοσήμαντα. Όποιο κι αν είναι το βάρος των εμπορικών ισοζυγίων και των επιμέρους διπλωματικών σχέσεων κυρίως της Γερμανίας και σε δεύτερο βαθμό της Ισπανίας και της Ολλανδίας με την Τουρκία, η ενωμένη Ευρώπη πρέπει να παύσει να κωφεύει. Έχει έρθει η ώρα των αποφάσεων. Σαφής είναι άλλωστε και σημερινή πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου (440- 193) που καλεί το Συμβούλιο να δράσει, λαμβάνοντας κυρώσεις κατά της Άγκυρας.

Στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν σκέφτονται προς το παρόν ποια θα μπορούσε να είναι μια πιθανή αντίδραση της Τουρκίας σε πιθανή επιβολή κυρώσεων. Ούτως ή άλλως θεωρούν ότι οποιαδήποτε αντίδραση θα στρέφεται όχι μόνο κατά της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ένωσης.

Φαίνεται πως διανύουμε μια καίρια χρονική συγκυρία για την εξέλιξη των σχέσεων Αθήνας- Άγκυρας. Στην Τουρκία γνωρίζουν ότι ακόμα και μια απλή αναφορά περί κυρώσεων θα αποτελέσει ακόμα ένα βαρύ χτύπημα στην κλονισμένη τουρκική οικονομία, ενώ την ίδια ώρα η εκλογή Μπάιντεν μπορεί να μην στερεί από τον Ερντογάν ολοκληρωτικά τη συμμαχία του με την Ουάσινγκτον, αλλά δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ. Με την επιλογή μάλιστα του Άντονι Μπλίνκεν, ενός ανθρώπου που γνωρίζει σε βάθος τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, ως νέου υπουργού Εξωτερικών, σηματοδοτείται δίχως άλλο η επαναφορά της κραταίας δύναμης στα πράγματα της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Φαίνεται πως αυτά που θα διαδραματιστούν τις επόμενες εβδομάδες θα αποτελέσουν τη βάση των συνολικότερων εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο για τα επόμενα χρόνια.

Πηγή:ΕΡΤ

www.ert.gr