Δίκη Marfin: Την ανυπαρξία εξόδου κινδύνου επισήμαναν οι μάρτυρες

18:45 29/4/2013 - Πηγή: ΕΡΤ

Βολές κατά των υπεύθυνων της Marfin για το θάνατο των 3 υπάλληλων κατά τη διάρκεια του εμπρησμού του υποκαταστήματος στην οδό Σταδίου το Μάιο του 2010 εξαπέλυσαν εργαζόμενοι στην τράπεζα, αλλά και ο σύζυγος ενός εκ των θυμάτων. Η δίκη ξεκίνησε με την κατάθεση του συζύγου της άτυχης Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, η οποία ήταν έγκυος όταν βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στο κτήριο της τραπέζης. Ο σύζυγός της κατέθεσε για την τηλεφωνική συνομιλία που είχαν και τόνισε το γεγονός

ότι δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου για τη διαφυγή των υπαλλήλων.

Τις τελευταίες λέξεις που άκουσε από την έγκυο σύζυγό του Αγγελική Παπαθανασοπούλου, περιέγραψε στην κατάθεσή του στη δίκη των υπευθύνων της Τράπεζας ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας, Χρήστος Καραπαναγιώτης.

Ο μάρτυρας κατέθεσε πως την ημέρα εκείνη, που ήταν προγραμματισμένο μεγάλο συλλαλητήριο στο Κέντρο για την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου, είχαν κανονίσει να φύγει από την δουλειά της η 32χρονη σύζυγός του στις 3, γιατί είχαν στις 4 ραντεβού με το γυναικολόγο.
Όπως κατέθεσε ο κ. Καραπαναγιώτης:

«Στις 2 παρά, η Αγγελική μού τηλεφώνησε εμφανώς πανικόβλητη και μου είπε με έντονο ύφος: "Μας έχουν βάλει φωτιά, θα σε πάρω σε λίγο". Μου το έκλεισε. Αμέσως μετά την πήρα πίσω και μου είπε: "Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι". Μου το έκλεισε πάλι. Την πήρα ξανά αλλά δεν το σήκωσε. Με πήρε τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να σωθεί. Αφού είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να φύγει από τη φωτιά».

Ο μάρτυρας τόνισε στο δικαστήριο ότι η μοναδική είσοδος - έξοδος του καταστήματος ήταν κλειδωμένη και ότι κανείς από τους υπαλλήλους δεν βγήκε με ορθόδοξο τρόπο. «Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια».

Για την έλλειψη εξόδου διαφυγής καθώς και για το ότι δεν υπήρχε μέριμνα για την εκκένωση του κτηρίου, κατέθεσαν και τρεις υπάλληλοι της τράπεζας, οι οποίοι γλίτωσαν την τελευταία στιγμή από την πυρκαγιά.

Ο υπάλληλος της τράπεζας Γιώργος Γκολιάς κατέθεσε στο δικαστήριο ότι την στιγμή της φωτιάς άκουσε συναδέλφους να ανεβαίνουν τη σκάλα και να φωνάζουν «μας καίνε, μας καίνε» και ότι η ατμόσφαιρα ήταν τόσο αποπνικτική που δεν μπορούσαν ούτε να δουν ούτε να αναπνεύσουν. «Βγήκα σε ένα πολύ μικρό μπαλκόνι, περίπου 30 πόντους, και μέσα στον πανικό μου πήδηξα. Έπεσα στο κενό γιατί το σημείο όπου προσπάθησα να πηδήξω, υποχώρησε. Δεν είχα επιλογή: ή θα έσκαγα ή θα πήδαγα. Θεώρησα ότι είχαν πεθάνει όλοι, γιατί δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου για να βγουν. Όλοι κάναμε σπασμωδικές κινήσεις γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Δεν ήμασταν εκπαιδευμένοι. Χάσαμε χρόνο γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε».

Ο συνάδελφος του κ. Γκολιά, Γιώργος Σταυρογιαννάκης, που εργαζόταν στον τελευταίο όροφο του κτιρίου κατέθεσε ότι βγήκε από την ταράτσα όταν συνάδελφός του έσπασε την καταπακτή. «Το κτίριο δεν είχε άλλη έξοδο πέρα από την κυρία είσοδο. Ήταν σαν να ήμασταν στο εσωτερικό μιας καμινάδας».

Ο μάρτυρας υποστήριξε ότι τράπεζα δεν αναγνωρίζει την ευθύνη και ότι δεν τους έχει αποζημιώσει, ενώ, όπως κατέθεσε, «σε μία προσωπική συνάντηση που είχαμε λίγες μέρες μετά την επίθεση, με το Δ.Σ. της Marfin, ουσιαστικά μας είπαν ότι έπρεπε να παραβούμε τις εντολές που είχαμε. Μας είπαν τί καθόμασταν για να κλείσουμε ταμείο ή τις επιταγές, ενώ έπρεπε να φύγουμε, τη στιγμή που είχαμε εντολές».

Στη συνάντηση αυτή μετά τον εμπρησμό, αναφέρθηκε και ο υπάλληλος της τράπεζας Σωτήρης Παπατζίκης : «Στη συνάντηση με το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας, ο άνθρωπος για τον οποίο δουλεύαμε, μας είπε γιατί δεν πήραμε την πρωτοβουλία να φύγουμε, παρά τις εντολές που είχαμε να μείνουμε. Ποιός θα τολμούσε εν μέσω κρίσης να κάνει του κεφαλιού του, αναρωτιέμαι...».

Υπενθυμίζεται ότι για την υπόθεση δικάζονται για ανθρωποκτονία από αμέλεια και σωματική βλάβη κατά συρροή ο διευθύνων σύμβουλος της Marfin, ο υπεύθυνος ασφαλείας, η διευθύντρια και η υποδιευθύντρια του υποκαταστήματος.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τα στελέχη της τράπεζας δεν επέτρεψαν την ώρα των επεισοδίων στους υπαλλήλους να φύγουν από το χώρο εργασίας, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι το ζητούσαν. Επίσης, γίνεται αναφορά σε παραλείψεις που εντοπίστηκαν σε θέματα ασφαλείας, που είχαν ως αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν και στη συνέχεια να χάσουν τη ζωή τους οι τρεις άτυχοι υπάλληλοι.