Η ακουστική του Stonehenge ενισχύει κατά 10-20% τον ήχο των μουσικών οργάνων

19:43 4/9/2020 - Πηγή: ΕΡΤ

Αν και μπορεί να μη λυθούν ποτέ όλα τα μυστήρια του Στόουνχεντζ (Stonehenge), του νεολιθικού μεγαλιθικού μνημείου που βρίσκεται στην κομητεία του Γουΐλτσιρ (Wiltshire) της Μεγάλης Βρετανίας, μια νέα μελέτη δείχνει ότι μπορεί να έχει σχεδιαστεί για την ενίσχυση του ήχου με πολύ συγκεκριμένους τρόπους.

Ακουστικοί μηχανικοί του Πανεπιστημίου του Σάλφορντ στο Μάντσεστερ, δημιούργησαν ένα πλήρες μοντέλο κλίμακας 1:12 του αρχαίου μνημείου που ονόμασαν «Minihenge» με τη βοήθεια ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή, κι ανακάλυψαν ότι

η ακουστική του ενισχύει κατά 10-20% τον ήχο των μουσικών οργάνων.

Για να αναδημιουργήσουν τις ακουστικές ιδιότητες του μνημείου όπως αυτό είχε χτιστεί περίπου το 2.500 π.Χ., οι μηχανικοί κατασκεύασαν ένα μοντέλο Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό «Journal of Archaeological Science».

«Η κατασκευή και η δοκιμή του μοντέλου ήταν πολύ χρονοβόρα, αλλά μας δίνει την πιο ακριβή εικόνα για την προϊστορική ακουστική που είχαμε ποτέ», δήλωσε ο Τρέβορ Κοξ, επικεφαλής ερευνητής του έργου. «Με τόσες πέτρες που λείπουν ή έχουν εκτοπιστεί, η σύγχρονη ακουστική του είναι πολύ διαφορετική από αυτήν της προϊστορίας».

Χάρη στις σαρώσεις λέιζερ του μνημείου που είχε πραγματοποιήσει η κυβερνητική ερευνητική ομάδα Historic England, ο Κοξ και οι συνεργάτες του μπόρεσαν να αναπαράγουν τις ακριβείς διαστάσεις και την τοπογραφία των μονόλιθων χρησιμοποιώντας ένα μηχανικό μοντέλο και έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή. Οι πέτρες που έχουν χαθεί έχουν τοποθετηθεί ψηφιακά στην θέση τους με βάση την τελευταία αρχαιολογική έρευνα. Στη συνέχεια, οι ερευνητές δοκίμασαν το μοντέλο τοποθετώντας ηχεία και μικρόφωνα μέσα και γύρω από αυτό.

Οι δοκιμές απέδειξαν ότι οι πέτρες αύξησαν την ένταση του ήχου στο εσωτερικό του μνημείου, έτσι ήταν δύσκολο για κάποιον που ήταν στον εξωτερικό χώρο, να ακούσει τι συνέβαινε μέσα. «Θα νομίζατε ότι ο ήχος θα εξαφανιζόταν στον αέρα, αλλά υπάρχουν αρκετές πέτρες που έχουν τοποθετηθεί οριζόντια ώστε ο ήχος να αναπηδά συνεχώς», εξηγεί ο Κοξ.

Η τοποθέτηση των λίθων ήταν ικανή να ενισχύσει την ανθρώπινη φωνή με περισσότερα από τέσσερα ντεσιμπέλ, αλλά δεν παρήγαγε ηχώ. Η μουσική και άλλοι ήχοι ήταν ενισχυμένοι έτσι ώστε κάποιος που στεκόταν μέσα στον εξωτερικό κύκλο των λίθων να μπορούσε να ακούσει καθαρά συνομιλίες από το κέντρο του μνημείου. Αυτό σημαίνει ότι δραστηριότητες όπως οι θρησκευτικές τελετές ήταν γεγονότα για περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων.

Αυτό ότι δραστηριότητες όπως θρησκευτικές τελετές είχαν περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων. Οι ερευνητές δοκίμασαν πολλές διαφορετικές συνθέσεις των λίθων, παρόλο που πιστεύεται ότι ο κύκλος με τους λίθους είχε αλλάξει αρκετές φορές κατά την προϊστορία. Ωστόσο, παρά τις όποιες αλλαγές, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ανθρώπινο αυτί δεν θα μπορούσε να εντοπίσει τη διαφορά στην ακουστική.

Υπάρχει επίσης εικασία ότι μερικές από τις μικρότερες πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του αρχαίου χώρου μπορεί να είχαν επιλεγεί για τις μουσικές τους ιδιότητες. Αυτή η θεωρία δοκιμάστηκε σε μια μελέτη του 2013 που διεξήχθη από ερευνητές του Royal College of Art στο Λονδίνο, οι οποίοι κατάφεραν να «παίξουν» τις πέτρες του Στόουνχεντζ σαν ένα τεράστιο ξυλόφωνο.

ΠΗΓΗ: Artnet

www.ert.gr