Η Τ.Ε. Καρδίτσας ΚΚΕ για τα 12 χρόνια από το θάνατο του Χ. Φλωράκη

14:24 23/5/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Ανακοίνωση εξέδωσε η Τ.Ε. Καρδίτσας του ΚΚΕ με αφορμή τη συμπλήρωση δώδεκα ετών από το θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη και την εκδήλωση μνήμης και τιμής στον τόπο ταφής του στο Παλιοζωγλόπι, που διοργανώνεται την Κυριακή, στις 11 το πρωί. «Αυτός που πέρασε δεν είναι ένα τραγούδι που τέλειωσε», λέει ο Ναζίμ Χικμέτ στο «Πένθιμο Εμβατήριο», ο Χαρίλαος Φλωράκης ενσαρκώνει αυτόν τον στίχο όσο λίγοι. Συνέχιζε να προσφέρει στο Κόμμα έως και την ώρα που η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά, στις 22 Μάη 2005.
Στο Παλιοζογλώπι του Ιτάμου

(λίγο πιο πάνω από τη σημερινή Ραχούλα) στ’ Αγραφα είδε το πρώτο φως της μέρας στις 20 Ιούλη 1914. Το τέταρτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Τα πρώτα του παιχνίδια κάτω απ’ τον έλατο του Λιανού. Στην Καρδίτσα η πρώτη του σύνδεση με το εργατικό κίνημα και τους αγώνες του. Στα 15 του χρόνια συνδέθηκε για πρώτη φορά με το κομμουνιστικό κίνημα.
Οργανώθηκε στις Ομάδες Πρωτοπόρων Μαθητών της ΟΚΝΕ, το 1929, την περίοδο που οι κομμουνιστές διώκονταν με το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου. Παίρνει μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο κι αμέσως μετά το 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ.

Ακολουθεί η ένταξη στο ΕΑΜ και το πέρασμα στο βουνό μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ (εκεί πήρε και το ψευδώνυμο «Καπετάν Γιώτης».) Λοχαγός και στη συνέχεια ταγματάρχης, φτάνει έως τις μάχες ενάντια στον αγγλικό ιμπεριαλισμό και το ντόπιο καθεστώς τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944.
Συλλαμβάνεται τον Οκτώβρη του 1945. Το Γενάρη του επόμενου χρόνου δίνεται αμνηστία από την κυβέρνηση Σοφούλη και ο Δεκέμβρης βρίσκει τον Χαρίλαο αντάρτη στο βουνό, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.
Συμμετέχει μέσα από τις γραμμές του σε δεκάδες μάχες, επικεφαλής στρατιωτικών ομάδων του ΔΣΕ. Αναδεικνύεται αρχικά σε αντισυνταγματάρχη, το Νοέμβρη του ’48 σε συνταγματάρχη και φτάνει έως το βαθμό του υποστρατήγου. Διοικητής της 1ης Μεραρχίας στη μάχη κατάληψης του Καρπενησίου, που δόθηκε μαζί με τον θρυλικό Διαμαντή (Γιάννης Αλεξάνδρου), διοικητή της 2ης Μεραρχίας.
Εγινε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ την άνοιξη του 1949 και στη συνέχεια τακτικό. Μετά το τέλος τη μεγάλης στρατιωτικής αναμέτρησης, τον Σεπτέμβρη 1949 περνάει στην ΕΣΣΔ. Το διάστημα 1950 – 1953 σπουδάζει και αποφοιτά αριστούχος από την Ακαδημία Πολέμου Φρούνζε της Μόσχας.
Με εντολή του Κόμματος, στις 5 του Απρίλη του 1954 επιστρέφει παράνομα στην Ελλάδα. Συλλαμβάνεται στις 27 του Ιούλη, ενώ το Μάη του 1960 ξεκινά η μεγάλη δίκη του στο στρατοδικείο. Στις 20 του Απρίλη 1966 αποφυλακίζεται με όρους. Ξανασυλλαμβάνεται ανήμερα του απριλιανού πραξικοπήματος και εξορίζεται μέχρι την άνοιξη του 1971. Μετά τη διάσπαση του Κόμματος, το 1968, συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των Αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας.
Εκλέγεται μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιούνη του 1972 από την 16η Ολομέλεια. Στη 17η Ολομέλεια της ΚΕ, τον Δεκέμβρη του ’72, ο Χαρίλαος Φλωράκης εκλέγεται Α’ Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.
Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1973, επανεκλέγεται Α’ Γραμματέας της ΚΕ. Τον Αύγουστο του 1974, πριν από τη νομιμοποίηση του Κόμματος, ο Χ. Φλωράκης έρχεται στην Ελλάδα. Επανεκλέγεται Γενικός Γραμματέας της ΚΕ στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος (1978), στο 11ο (1982) και στο 12ο (1987).
Το 1989, στις 11 του Ιούλη, σε Ολομέλεια της ΚΕ, ο Χ. Φλωράκης κρίνει πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή του από Γραμματέας της ΚΕ. Ο ίδιος εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Τον Φλεβάρη του 1991, το 13ο Συνέδριο του Κόμματος οδήγησε στη διάσπαση του Κόμματος, που προκάλεσε η φραξιονιστική ομάδα στελεχών που έφυγε από το ΚΚΕ στον ΣΥΝ. Ο ρόλος του Χ. Φλωράκη στη διάσωση του ΚΚΕ και στην ανασυγκρότησή του υπήρξε αποφασιστικός. Το 14ο Συνέδριο τον εκλέγει Επίτιμο Πρόεδρο του Κόμματος. Ο Χαρίλαος Φλωράκης, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και τους ηρωικούς αγώνες του, αναδείχθηκε λαϊκός ηγέτης κομμουνιστής.
Η διεθνιστική δράση του αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα. Του έχουν απονεμηθεί τα μετάλλια τιμής του ΕΛΑΣ και στρατιωτικής αξίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Επίσης, το Βραβείο Φιλίας των Λαών από τον Πρόεδρο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, το βραβείο «Καρλ Μαρξ» από το συμβούλιο του κράτους της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας και το βραβείο «Δημητρόφ» από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας. Ιδιαίτερη στιγμή η απονομή του Βραβείου «Λένιν» τον Σεπτέμβρη του 1984 από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ενωσης».
Για όσους θέλουν να συμμετέχουν στην εκδήλωση της Κυριακής, η αναχώρηση από την Καρδίτσα θα γίνει στις 10 π.μ., από την Πέτρινη Τράπεζα.