Κ.Χρυσόγονος: «Εχει δίκιο το ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος» (audio)

16:00 7/2/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

«Έχει δίκιο το ΔΝΤ. Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Δεν υπάρχει κανένα άλλο κράτος με τόσο μεγάλο χρέος και μάλιστα σε νόμισμα που δεν το ελέγχει και το οποίο χρέος οφείλεται στο μεγαλύτερο μέρος του στους ξένους» επεσήμανε ο ευρωβουλευτής

του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος κληθείς να σχολιάσει τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ.

Μιλώντας την Τρίτη (7/7/2017) στον 102 fm της ΕΡΤ3 και την Ασπασία Βούζη σημείωσε ότι «πρέπει να διαπραγματευτούμε με τους δανειστές-κράτη μια εύλογη, γενναία ελάφρυνση». Εκτίμησε ότι μπορούν να υπάρξουν διευθετήσεις, όπως επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωσης των επιτοκίων, που, χωρίς να θιγεί το κεφάλαιο, να είναι ισοδύναμες ενός κουρέματος του χρέους.

Παράλληλα, χαρακτήρισε «ανεύθυνη» τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης και του κ. Σόιμπλε που επαναφέρει θέμα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. «Η Γερμανία πρέπει να αλλάξει πολιτική. Να δώσουν αναπτυξιακή ώθηση συνολικά στην ευρωζώνη για να πάρουν ώθηση και οι οικονομίες του Νότου» δήλωσε, ενώ εκτίμησε ότι «το σενάριο του grexit δε θα απομακρυνθεί οριστικά αν δεν καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές το 2018».

Χαρακτήρισε ενδιαφέρουσα την τοποθέτηση του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι ο οποίος έθεσε ως αναγκαία προϋπόθεση για την ένταξη των ελληνικών κρατικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ τον καθορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. «Με τον τρόπο αυτό πιέζει για να ποσοστικοποιηθούν, συγκεκριμενοποιηθούν πλήρως τα μέτρα και νομίζω ότι πλέον οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να σταματήσουν να παίζουν κρυφτούλι» υπογράμμισε.

Για τα σενάρια περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες εξήγησε πως «έχοντας ως στόχο να ξαναγίνουμε ένα κανονικό κράτος, που να μη δανείζεται», «εκλογές έως το φθινόπωρο του 2018 είναι χάσιμο χρόνου για τη χώρα». «Μετά ας κάνουμε όσες εκλογές θέλουμε» τόνισε χαρακτηριστικά.

Τέλος, επεσήμανε την ανάγκη εκπόνησης ενός πειστικού αναπτυξιακού σχεδίου, το οποίο να τύχει της ευρύτερης δυνατής πολιτικής συναίνεσης -όχι με τη μορφή οικουμενικής κυβέρνησης- αλλά με τη μορφή διαλόγου και συμφωνίας σε βασικούς άξονες.