Κομοτηνή: Ένας κτηνοτρόφος, αυτόπτης μάρτυρας

11:52 23/9/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

«Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται απ’ αυτό που θεωρεί αστείο» λέγεται πως έχει πει ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε. Ωστόσο, φαίνεται σίγουρα και από την στάση του σε ένα τραγικό περιστατικό. Όπως αυτό που έζησε ο Χασάν Ρετζέπ, κτηνοτρόφος από το Μέγα Πιστό. Η Παρασκευή θα ήταν μια συνηθισμένη καθημερινή μέρα για εκείνον αν…

«Έβοσκα τα κατσίκια μου» λέει τρέμοντας ακόμη. Τον συναντήσαμε στην Κερασιά της Ροδόπης, σε υψόμετρο 600 μέτρων, λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Το κρύο τσουχτερό, η υγρασία ενοχλητική, εκείνος, όμως, εκεί από τη μία το μεσημέρι. Τότε ήταν που είδε την

έκρηξη του Ουκρανικού αεροσκάφους, άκουσε τον εκκωφαντικό θόρυβο, λίγο πριν πέσει και συντριβεί σε μια απόκρημνη χαράδρα, έξω από το χωριό της Κερασιάς. Ένας όμορφος, εγκαταλελειμμένος τόπος που «τράβηξε» χθες απότομα πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας με την πτώση του αεροσκάφους. «Το κοπάδι τρόμαξε. Μαζεύτηκε σε μια γωνιά. Κι εγώ φοβήθηκα πολύ. Ήταν σαν να έσκαγε μια βόμβα πάνω από το κεφάλι μου. Τέτοιος ήταν ο θόρυβος.» δηλώνει ώρες μετά. Κι, όμως, είναι φανερό ότι δεν έχει συνέλθει ακόμη από το σοκ…

«Γιατί είστε εδώ τέτοια ώρα;» τον ρωτάμε γνωρίζοντας ότι η θλιβερή «αποστολή» του έχει ώρες πριν ολοκληρωθεί. Είδε πρώτος την έκρηξη, την πτώση, την συντριβή. Άφησε το κοπάδι του, κατέβηκε στο Σώστη, 11 χιλιόμετρα πιο κάτω και ειδοποίησε. Σε λίγη ώρα θα ξημέρωνε κι εκείνος έπρεπε να αναλάβει τα καθήκοντα του δίπλα στα ζωντανά του. Κι ήταν ακόμη εκεί. «Πρέπει να δω αν θα τους βρουν. Να ησυχάσω. Να ησυχάσουν και οι συγγενείς τους. Όσο μπορούν. Κρίμα. Άνθρωποι είναι. Χάθηκαν άδικα. Αν τους βρουν, τότε αλλιώς είναι. Θα ξέρουν οι δικοί τους ότι τους βρήκαν, τους κήδεψαν… » μιλά και δακρύζει. Η φωνή του τίμιου αυτού κτηνοτρόφου βγαίνει με δυσκολία. Τα πόδια του δεν τον κρατούν πια. Κάθεται κάτω, στο βρεγμένο, από την καταρρακτώδη βροχή που προηγήθηκε, έδαφος και περιμένει.

Όταν η αποστολή των ανδρών της ΕΜΑΚ, της Π.Υ. Κομοτηνής και των υπολοίπων που συμμετείχαν στην προσπάθεια ολοκληρώνεται, τότε κατεβαίνει κι εκείνος από το βουνό που γνωρίζει σπιθαμή προς σπιθαμή. Μια ζωή στις δικές του πλαγιές και χαράδρες. Μια ζωή πίσω από το κοπάδι του, που του δίδαξε πολλά: νιάσιμο για τον συνάνθρωπο, ακόμη κι όταν είναι παντελώς άγνωστος, τιμιότητα, καθαρότητα λόγων και πράξεων. Μια ζωή που του χάρισε μια μέρα, όπως η χθεσινή. Μια μέρα που δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Τα τσιγάρα του έχουν από ώρα σωθεί. Το μόνο που έμεινε είναι η θλίψη στο βλέμμα του και η αθόρυβη αποχώρησή του, όταν όλα είχαν τελειώσει.
Φώτο: Ο κύριος Χασάν Ρετζέπ Ρεπορτάζ- κείμενο- φωτογραφία: Μαρία Νικολάου