Κομοτηνή: Ένας λυράρης με ψυχή

08:35 6/2/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Κατάγεται από το Κίζαρι. Ο πατέρας του Χρήστου Καμενίδη, ο Ιορδάνης Καμενίδης ήταν λυράρης. «Έπαιζε λύρα από επτά χρονών και πήγαινε στους γάμους. Πενήντα χρονών πέθανε. Με τη δική του λύρα έμαθα να παίζω κι εγώ και πάνω σ’ αυτήν πήρα τα σχέδια και κατασκευάζω κι άλλες λύρες» δηλώνει με δάκρυα στα μάτια του. Από τα 14 του χρόνια έως σήμερα τα χέρια του έφτιαξαν κι έφτιαξαν λύρες. Μόνο στο μικρό του ψιλικατζίδικο, όπου έστησε πρόχειρα τα εργαλεία της δουλειάς, έχει ήδη δημιουργήσει 150 λύρες.

Χρησιμοποιεί σκληρά ξύλα. Το καλύτερο, όπως λέει, είναι το ξύλο δαμασκηνιάς, χρησιμοποιεί επίσης

και ξύλα ακακίας, μουριάς, «ό,τι σκληρό ξύλο βρω, το δουλεύω» δηλώνει. Πιάνει στα χέρια του τα εργαλεία ένα – ένα και μας τα παρουσιάζει :σφυριά, σκαρπέλα, λίμες, κατσαβίδια κ.α. «Μόνο κορδέλα δεν έχω εδώ, δεν χωρά» λέει αστειευόμενος δείχνοντας το χώρο γύρω του, ένα μικρό ψιλικατζίδικο με τις εφημερίδες απλωμένες και τους πελάτες να μπαίνουν και να βγαίνουν κάνοντας τις αγορές τους.

«Δεν κοιτώ ποτέ πόση ώρα θα μου πάρει. Φτιάχνω σταδιακά τις εργασίες. Σιγά – σιγά» δηλώνει και σπεύδει να προσθέσει ότι δεν είναι λίγοι οι πελάτες του που τον επισκέπτονται και παρατηρούν τις εργασίες κατασκευής. «Τις πουλάτε τις λύρες σας;» ρωτάμε τον μερακλή Πόντιο για να απαντήσει χωρίς δεύτερη σκέψη «Όχι, δεν τις πουλάω. Τις έχω και τις καμαρώνω, είμαι γέννημα θρέμμα Πόντιος κι από πατέρα κι από μητέρα» δηλώνει ο κος Καμενίδης σπεύδοντας να παίξει με την λύρα του. «Κάθε φορά που ακούω ποντιακή μουσική ανατριχιάζω ολόκληρος» λέει και κλείνει τα μάτια απολαμβάνοντας έτσι τις μουσικές του Πόντου.
Φώτο: Χρήστος Καμενίδης Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου