Κομοτηνή: Μια μπάντα, μια οικογένεια

07:03 4/1/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Ο Τριαντάφυλλος Ασαρτζής παίζει κλαρίνο. Ο πατέρας του κρουστά. Ακορντεόν και τρομπέτα παίζει ο αδερφός του, ο ξάδερφος παίζει τρομπέτα, ένας θείος του, ξάδερφος του πατέρα του, επίσης τρομπέτα και ο Παναγιώτης Μοσχοϊδης τραγουδά και παίζει λαούτο και μπουζούκι. Είναι τα χάλκινα της Γουμένισσας και οι Ασαρτζήδες, μια οικογένεια, μια μπάντα.

Το μουσικό σχήμα των Ασαρτζήδων με χάλκινα κυρίως, αλλά και με διάφορα άλλα όργανα συνεχίζει την μακρά παράδοση που έχει δημιουργήσει. Από πάππου προς πάππου, από γενιά σε γενιά. «Από τον παππού μου, στον πατέρα μου, στον θείο μου, σε μένα και στο

αδερφό μου και συνεχίζουμε την παράδοση της οικογένειας, αλλά και του τόπου μας, καθώς ζούμε σε μια Κωμόπολη που τα χάλκινα, τα όργανα αυτού του είδους, είναι τρόπος ζωής.» δηλώνει ο κύριος Τριαντάφυλλος Ασαρτζής.

«Η μουσική είναι ζωή, είναι αγάπη»
Εκτός από δουλειά, αυτή του η ενασχόληση είναι και χόμπι. «Είναι κυρίως το χόμπι μας και η αγάπη μας. Όλα τα λεφτά του κόσμου να μου έδιναν, δεν θα άλλαζα αυτό που κάνω. Η μουσική είναι ζωή, είναι αγάπη.» δηλώνει ο νεαρός, παθιασμένος με τη μουσική, καλλιτέχνης κι αποκαλύπτει πως «Ανάλογα με τα συναισθήματα μας, παίζουμε. Το ίδιο τραγούδι μπορούμε να το παίξουμε με διαφορετικό ύφος, διαφορετικό στυλ, ανάλογα με τα συναισθήματά μας.»

«Συνεχίζουμε την παράδοση και ό,τι μας δώσει ο Θεός»
Όσον αφορά στις αντιδράσεις του κόσμου. Ο κύριος Ασαρτζής παρατηρεί πως συμμετέχει, μερικές φορές ,ωστόσο, στέκεται «σφιγμένος», όπως λέει. «Σε κάποιες περιπτώσεις, για παράδειγμά σε γάμους, μας δίνουν την εντύπωση ότι το κάνουν από υποχρέωση, δεν είναι όπως παλιά, που γλεντούσε και διασκέδαζε ο κόσμος με την ψυχή του. Βέβαια, αυτοί που είναι μερακλήδες διασκεδάζουν με την ψυχή τους και δεν λογαριάζουν την κρίση.» όσον αφορά στα σχέδια του; «Συνεχίζουμε την παράδοση και εξελισσόμαστε καλλιτεχνικά κι ό,τι μας δώσει ο Θεός» λέει, χαμογελά και επιστρέφει στην τρομπέτα του.
Φώτο: Ασαρτζής Τριαντάφυλλος και η…οικογενειακή μπάντα Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου