Κομοτηνή: Μια έμπειρη Σαρακατσάνα συνεχίζει την παράδοση του Φλάμπουρα

08:13 22/8/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Ο Φλάμπουρας, το λάβαρο της χαράς ( του γάμου), το κατ’ εξοχήν σύμβολο των Σαρακατσαναίων είναι έθιμο που καλά κρατεί ακόμη στις μέρες μας. Με το κοντάρι και τη σημαία να δημιουργείται από έμπειρα χέρια, όπως αυτά της κας Παρασκευής Δαλακούρα. Ευτυχισμένη γιαγιά, ετοιμάζεται κι εκείνη για το γάμο της εγγονής της και παράλληλα ετοιμάζει το Φλάμπουρα για δικό της χατίρι, έτσι όπως έκανε για τον γιο της και τον εγγονό της, τον Γιώργο. «Βρήκατε ξύλο;» την ρωτάμε βρίσκοντας την στο «κονάκι» της να κεντά τη σημαία.

Το κοντάρι του Φλάμπουρα

είναι από ξύλο, συνήθως, κρανιάς ή τριανταφυλλιάς συμβολικά για να είναι γεροί ο γαμπρός και η νύφη. Ξύλο που σχηματίζει στο πάνω μέρος σταυρό. Στον σταυρό η δεξιοτέχνισσα γιαγιά θα καρφώσει τρία μήλα, όταν η σημαία και το μαντήλι θα είναι έτοιμα.

Την συναντήσαμε την ώρα που έραβε πάνω στον Φλάμπουρα για τη διακόσμηση του δαντέλες και κορδέλες. «Έχει δουλειά για να βγει το σχέδιο.» δηλώνει για τον Φλάμπουρα που κρατά στα χέρια της. Το πρώτο σχέδιο που γίνεται είναι ο σταυρός και μετά ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα. «Παλαιότερα ό,τι χρησιμοποιούσαμε το κάναμε μόνοι μας, τώρα πολλά τα αγοράζουμε» εξηγεί και σπεύδει να σημειώσει ότι της αρέσει να σχεδιάζει τον Φλάμπουρα μόνη της. Μέρες πριν έκοψε το ξύλο, ξύλο τριανταφυλλιάς, το οποίο ξεραίνεται και λειαίνεται για να υποδεχτεί το κεντημένο πανί. «Σε δεκαπέντε μέρες θα έπρεπε να είχα τελειώσει, αλλά σ’ αυτόν καθυστέρησα λίγο» λέει και γελά για τον Φλάμπουρα που ετοιμάζει τώρα, για τον γάμο της εγγονής της, της Εύης. Έχει ακόμη φυλαγμένο το Φλάμπουρα του δικού της γάμο, έτσι ελπίζει πως εγγονοί και εγγονές θα φυλάξουν και τις δικές της δημιουργίες.

«Να είναι γεροί. Να είναι καλότυχοι!» εύχεται και μιλά με αγάπη για τους μελλόνυμφους, την Εύη και τον Ματθαίο, το ζευγάρι που θα κρατήσει σε λίγες μέρες τον Φλάμπουρα στα χέρια του συνεχίζοντας μια παράδοση που χάνεται στα βάθη των χρόνων.
Φώτο: Η κυρία Παρασκευή Δαλακούρα την ώρα της δημιουργίας Κείμενο Φωτογραφία:Μαρία Νικολάου