Κομοτηνή: Μια φορά Πανθρακικός, μια ζωή Πανθρακικός

21:36 17/1/2019 - Πηγή: ΕΡΤ

Φορούν ξανά τα παπούτσια. Ιδρώνουν την φανέλα και πατούν για μια ακόμη φορά το γήπεδο σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο λόγος για τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο, τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Πανθρακικού και πρόεδρο των Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών και φίλων της ομάδας. Ο ίδιος έπαιξε στον Πανθρακικό την περίοδο 1982-1990. Τι κι αν κρέμασε τα αγωνιστικά του παπούτσια; Ανταμώνει ξανά με τα άλλα «παιδιά» και στέκονται αλληλέγγυοι όποτε χρειαστεί.

Ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Πανθρακικού και πρόεδρος των Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών

«Και φέτος οι δραστηριότητες μας θα έχουν

φιλανθρωπικούς στόχους. Και το 2019 θα προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, όπου χρειαστεί» δηλώνει ο κος Παπαδόπουλος και σημειώνει πως εθελοντικά ανά πάσα στιγμή, όπου τους γίνει πρόσκληση, δηλώνουν παρόν και έτοιμοι να προσφέρουν. « Έχουμε ένα πολύ καλό κλίμα, είμαστε πολύ αγαπημένοι , περνάμε καλά και προσφέρουμε πάντα» δηλώνει για τους συμπαίκτες του που στέκονται στο πλευρό των ανθρώπων που έχουν ανάγκη, με αγάπη πάντα για τον συνάνθρωπο. Όλοι τους παλαίμαχοι, 40, 63 και 71 ετών. Τι σημασία έχουν τα χρόνια όταν φορούν ξανά τα παπούτσια τους και ιδρώνουν την φανέλα τους;

«Παλιά οι ποδοσφαιριστές που έπαιζαν στις ομάδες είχαν άλλη ψυχολογία. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Από τότε που έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο όλοι είναι ξένοι. Ανά έξι μήνες αλλάζουν ομάδες. Δεν μπορούν να μπουν στο κλίμα της ομάδας, δεν μπορούν να ιδρώσουν για τη φανέλα. Εμείς τότε πηγαίναμε σε μια ομάδα και από εκείνη δεν φεύγαμε.» θυμάται ο πρόεδρος των Παλαιμάχων και προσθέτει « Ήμασταν 15-16 χρόνια στην ίδια ομάδα. Εδώ και έξι εφτά χρόνια δεν υπάρχει ούτε ένα παιδί από τον τόπο μας και καταντήσαμε εκεί που καταντήσαμε. Οι ξένοι δεν πονάνε την ομάδα, την φανέλα και τον τόπο. Μόνο οι ντόπιοι.»

Ερασιτέχνες με την συνέπεια των επαγγελματιών η παρουσία τους τότε στην ομάδα. «Στα δικά μας χρόνια χρήμα δεν υπήρχε, με δικά μας έξοδα πληρώναμε το φαγητό που λέει ο λόγος, αλλά παλεύαμε για τη φανέλα, για την πόλη μας, να κερδίσουμε για την πόλη μας, να υπάρχει ομάδα για την πόλη μας. Αυτό ήταν το πιστεύω μας» σημειώνει και σήμερα συγκινημένος χωρίς να ξεχνά την πιο όμορφη στιγμή της καριέρας του. «Ήταν το 82 – 83. Ήμασταν Β’ Εθνική μετά στη Γ’, είχα παίξει όλους τους αγώνες και είχα βάλει οκτώ γκολ εκείνη την περίοδο. Ήμουν 17 χρονών , μόλις πήγα στην ομάδα, θυμάμαι παίζαμε με την Βέροια και κερδίσαμε με 1-0. Ήμουν μικρός και βρέθηκα αντιμέτωπος με μεγάλους ποδοσφαιριστές.» δηλώνει και σημειώνει ότι ο κόσμος αγαπούσε την ομάδα και το γήπεδο γέμιζε με 5000 θεατές εκείνη την εποχή. «Μέχρι και στις προπονήσεις είχαμε ανθρώπους, ερχόταν να δουν τις προπονήσεις που κάνει η ομάδα. Και τώρα βλέπεις παιχνίδια της Α’ Εθνικής με 120- και 300 εισιτήρια.»

Όσον αφορά στο μάθημα που πήρε από το ποδόσφαιρο; Όπως λέει ο κ.Παπαδόπουλος το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα και όπως όλα τα ομαδικά αθλήματα σου δείχνει πώς μπορείς να επιβιώσεις με τους συνανθρώπους σου. Κι αυτό είναι το κυριότερο. Μαθαίνεις να εργάζεσαι συνεργατικά και να σέβεσαι τον συνάδελφό σου. Κι έτσι αποκτάς φίλους. Σήμερα δυστυχώς, λόγω της κρίσης, δεν έχεις ούτε παρέες, ούτε φιλίες, ούτε τίποτα.» Σχολιάζοντας δε το Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα σημειώνει πως: «δεν είναι να το βλέπεις με την κατάντια που έχει. Σκεφτείτε απαγορεύουν να πάνε φίλαθλοι στο γήπεδο για τον φόβο των επεισοδίων. Οπότε, για ποιο ποδόσφαιρο μιλάμε; Δεν είναι καλό αυτό που συμβαίνει. Δυστυχώς τόσα χρόνια τώρα δεν κάνουν τίποτα. Βολεύονται όλοι οι πρόεδροι» μην παραλείποντας να τονίσει πως θα πρέπει να « αγαπήσουμε ξανά την ομάδα του Πανθρακικού, να την βοηθήσουμε για να την βγάλουμε πάλι Α’ Εθνική.»
Φώτo: Παναγιώτης Παπαδόπουλος ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου

www.ert.gr