Κομοτηνή: «Βάλλονται οι ανθρωπιστικές σπουδές στην Ευρώπη»

19:48 16/3/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Η Ιωάννα Παπαδοπούλου, είναι Επίκουρος καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας της Σχολής Κλασσικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Δ.Π.Θ. Εκεί την συνάντησε η Φωτεινή Πιπελέ, φοιτήτρια 4ετής στο ίδιο Τμήμα, για λογαριασμό της ΕΡΤ Κομοτηνής. Στο πλαίσιο της πρακτικής της στο Ρ/Σ είχαν μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τον τρόπο λειτουργίας του Τμήματος, το αντικείμενο σπουδών, αλλά και την ζωή στην Κομοτηνή.

Η συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων

ξεχωρίζει

Ιωάννα Παπαδοπούλου

« Στο τμήμα η εκλογή μου έγινε το 2006 και από τότε υπηρετώ ως λέκτορας, εν συνεχεία ως επίκουρος καθηγήτρια έγινε η 2η εκλογή και τώρα πια ως μόνιμη επίκουρος καθηγήτρια στο Τμήμα.» δηλώνει η κα Παπαδοπούλου παρουσιάζοντας την δεκαετή πορεία της στο Δ.Π.Θ. «Από την αρχή επέλεξα να διαμένω μόνιμα στην Κομοτηνή για λόγους όχι μόνο οικονομικούς, αλλά και για λόγους πρακτικούς. Για μένα ήταν πολύ πιο εύκολο κι ορθό να βρίσκομαι κοντά στον χώρο εργασίας μου» δηλώνει κι αποκαλύπτει στη φοιτήτρια της ποιό χαρακτηριστικό της Κομοτηνής της αρέσει περισσότερο; “Tην έχω ζήσει αρκετά την Κομοτηνή και σε όλες τις εποχές του έτους. Σίγουρα δεν θα πω κάτι καινούργιο. Αυτό που προκαλεί εντύπωση και, μπορεί να γοητεύσει έναν ξένο στην Κομοτηνή είναι το πολυπολιτισμικό της στοιχείο, η συνύπαρξη αυτή ανάμεσα στον μουσουλμανικό πληθυσμό και στον ορθόδοξο” δηλώνει και συνεχίζει τις «αποκαλύψεις». «Το δεύτερο στοιχείο που μου αρέσει είναι ότι πρόκειται για μία γνήσια φοιτητούπολη. Δεν υπάρχουν πολλές στην Ελλάδα. Φοιτητούπολη με την έννοια ότι συναντάς τους φοιτητές σου, ότι βρίσκονται κοντά σου. Αυτό μου θυμίζει το παράδειγμα ανάλογων πόλεων κυρίως στη Γερμανία, της Χαϊδελβέργης, του Φράιμπουργκ, του Ρένγκενσμπουργκ, δηλαδή πρόκειται για πόλεις οι οποίες κατεξοχήν φιλοξενούν φοιτητές και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους, έστω και μετακινούμενο, είναι φοιτητές».

Αναγκαία η ενίσχυση των Κλασσικών Σπουδών

Ερωτηθείσα για τις εντυπώσεις της από το τμήμα απαντά «Είναι θετικές, διαφορετικά δεν θα παρέμενα κιόλας στο ίδιο Τμήμα, νομίζω αυτό είναι αυτονόητο. Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και πρέπει να ζητούμε το καλύτερο. Όχι μόνο στο ζήτημα των κτιριακών εγκαταστάσεων, αν και τώρα αναμένουμε το κτίσιμο του νέου κτηρίου της Σχολής μας, το οποίο ευελπιστώ ότι θα το δούμε, ίσως όχι τόσο γρήγορα όσο λένε οι αρχές, αλλά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα δρομολογηθεί. Όσον αφορά στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, πιστεύω ότι χρειάζεται μια μεγαλύτερη ενίσχυση οι Κλασσικές Σπουδές».

Οι ανθρωπιστικές σπουδές βάλλονται

Φωτεινή Πιπελέ

Η Φωτεινή Πιπελέ, στο τέλος των σπουδών της πια, ρωτά να πληροφορηθεί και την άποψη της καθηγήτριας της για το αντικείμενο σπουδών της, τις Ανθρωπιστικές Σπουδές, «ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον τους;» « Οι ανθρωπιστικές σπουδές βάλλονται» απαντά ευθύτατα η κα Παπαδοπούλου και προσθέτει «Πιστεύω ότι τελούν υπό διωγμόν αυτή τη στιγμή, κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Παράλληλα, όμως, παρατηρούμε ότι από την άλλη πλευρά του ωκεανού υπάρχει μια καινούργια άνθιση των Ανθρωπιστικών Σπουδών, κυρίως στο ζήτημα του αρχαίου θεάτρου. Γίνονται συνέδρια, εκδίδονται καινούργια βιβλία, πάρα πολλές νέες μεταφράσεις, καινούργιες σχολιασμένες εκδόσεις. Υπάρχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον με το ζήτημα της πρόσληψης και με την αντιμετώπιση του αρχαίου δράματος ως παραστατικής τέχνης.»

Μεγάλα Διονύσια

Όσον αφορά στα μελλοντικά σχέδια της ακούραστης καθηγήτριας; «Πάντα κάτι ετοιμάζω» δηλώνει χαμογελώντας κι αποκαλύπτει «Αυτό το εξάμηνο, μετά από έναν χρόνο, που εγώ τον ονόμασα «αγρανάπαυσης», αναδιοργανώνονται τα Μεγάλα Διονύσια. Πρόκειται για παραστάσεις αρχαίου δράματος με σχολιασμό, στον οποίο μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι φοιτητές μας ανεξαρτήτως έτους και ειδίκευσης, χωρίς καμία επιβάρυνση. Συναντιόμαστε, παρακολουθούμε παραστάσεις κωμωδίας και τραγωδίας, συμπληρώνουμε ερωτηματολόγια, συζητούμε. Και από την πείρα μου, μετά από 6 χρόνια λειτουργίας, έχω παρατηρήσει ότι βελτιώνεται σταδιακά όχι μόνο η αίσθηση και η γνωριμία των φοιτητών με το αρχαίο θέατρο, αλλά ευρύτερα η θεατρική παιδεία, η ικανότητά τους να αποκωδικοποιούν όλους τους θεατρικούς κώδικες. Βελτιώνεται και η σχέση τους με το αντικείμενο».