Κομοτηνή:Έμειναν Ελλάδα και δικαιώθηκαν

06:49 18/10/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η Άννα Σαρηγιαννίδου βρίσκεται στην νέα της επαγγελματική στέγη. Με μια ποδιά πάντα και πάντα σε ετοιμότητα να εξυπηρετήσει με χαμόγελο την πελατεία της. Παρά την κούραση και την αγωνία, δεν σταματά να είναι αισιόδοξη.

Κάθε αρχή και δύσκολη
«Στην αρχή ζοριστήκαμε περισσότερο. Έπρεπε να συνηθίσουμε σε έναν άλλο τρόπο δουλειάς. Στόχος μας από την αρχή ήταν παρασκευάσουμε όλα μας τα είδη με ποιότητα και με καθαριότητα, να ικανοποιήσουμε δηλαδή τις απαιτήσεις του κόσμου» δηλώνει η κα Σαρηγιαννίδου

που χρειάστηκε όπως λέει κι εκείνη και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειά της, αλλά και οι συνεργάτες της να προσπαθήσουν πολύ για να αφήσουν την ανασφάλεια και την αγωνία πίσω τους κοιτώντας με μεγαλύτερη σιγουριά το μέλλον.
«Δεν είχαμε καμία σχέση με το αντικείμενο. Σαν γονείς που είμαστε κι έχουμε μεγάλα παιδιά, ξέρουμε περίπου τι τρώει η νεολαία. Κοιτάμε τα κρέατα να είναι φρέσκα. Η προμήθεια γίνεται κάθε πρωϊ μόνο και μόνο γι αυτό το λόγο, για να είναι φρέσκα. Είδαμε ότι αυτή τη φροντίδα για το καλό, το ποιοτικό, το φρέσκο, αμέσως το καταλαβαίνουν οι πελάτες.»

Ποιότητα και καθαριότητα
Με σύνθημα δύο λέξεις «Ποιότητα και Καθαριότητα» συνεχίζουν μιλώντας για την ευεργετική παρουσία των φοιτητών στην Κομοτηνή. Δέκα και δώδεκα ώρες δουλειά την ημέρα δεκαπέντε άτομα εργαζόμενοι, όλοι στην εξυπηρέτηση ντόπιων και φοιτητών. Εργάζονται, όπως λένε, μέχρι τις τρεις τα ξημερώματα και τις δύο μέρες, Σάββατο-Κυριακή, έως τις έξι το πρωί γιατί οι νέοι τρώνε μετά την διασκέδασή τους.

Τα μηνύματα της κρίσης και το δικό της μήνυμα

Όσον αφορά στα “μηνύματα” της κρίσης; Η ακούραστη επαγγελματίας απαντά χαμογελώντας «Πολλά μηνύματα μας έστειλε η κρίση.» Όπως εξηγεί στην οικογένεια της υπήρχε οικοδόμος, εργαζόμενος σε βιομηχανική μονάδα, εργαζόμενο στο εμπόριο, «μέχρι που χάσαμε τη δουλειά μας» και γυρίζοντας το χρόνο λίγο πίσω θυμάται «Κάτι έπρεπε να κάνουμε. Ήταν η μόνη μας ελπίδα, αυτό το μαγαζί για να μην φύγουμε έξω, να μην μεταναστεύσουμε κι εμείς. Ευτυχώς τα παιδιά μου δούλεψαν ως «πακετάδες» και είχανε μια εμπειρία, οπότε πουλήσαμε ένα μικρό χωραφάκι και κάναμε την αρχή. Ο Θεός μας τα έφερε βολικά και συνεχίζουμε.» Όσον αφορά στο δικό της μήνυμα; “Nα μείνουν, να το παλέψουν, ειδικά αυτά τα μαγαζιά που είναι δύο ευρώ ένας γύρος, κάποιος θα βρεθεί να τον πάρει. Ας ανοίξουν κάτι μικρό που να έχει σχέση με την εστίαση, με την εξυπηρέτηση των φοιτητών. Θα χρειαστεί βεβαίως πολύ δουλειά. Ποιότητα και καθαριότητα σε ό,τι κι αν κάνουν. Νομίζω ότι θα πιάσει μια τέτοια επιχείρηση. Έχουμε τους φοιτητές. Όσο είναι οι φοιτητές στην περιοχή, αντέχουμε. Αν φύγουν οι φοιτητές και δεν έχουμε Πανεπιστήμιο, τότε η πόλη θα γίνει ένα μικρό χωριό.»
Φώτο:Άννα Σαρηγιαννίδου Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου