Κομοτηνή:Οι «Σύγχρονες Αφροδίτες» επέστρεψαν με βραβείο από την Πορτογαλία

07:53 21/9/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Οι δυσκολίες της κρίσης δεν την πτόησαν. Αντιθέτως , με την στήριξη της ΕΡΤ γύρισε την πρώτη της επαγγελματική ταινία, μια ταινία μικρού μήκους, που έχει ως θέμα της τα πρότυπα ομορφιάς. Λέγεται ¨Σύγχρονες Αφροδίτες¨. «Ουσιαστικά είναι η ιστορία μιας καρκινοπαθούς που μέσα από την περιπέτεια της υγείας της προσπαθεί να συνηθίσει τις αλλαγές στο σώμα της και στο γάμο της» δηλώνει η Δήμητρα Σταυροπούλου εξηγώντας πως « η πρωταγωνίστρια της αρχίζει κι αποκτά κάποιες εμμονές με την εμφάνισή της, με την περούκα της , μέχρι που αρχίζει και

λειτουργεί αυτοκαταστροφικά. Αλλά, παίρνει ελπίδα με την παρουσία μιας άλλης γυναίκας, μιας «φτιαχτής» γυναίκας, μιας Τρανς η οποία εμφανίζεται ως βοηθός στο κομμωτήριο που εργάζεται η ίδια και της δίνει την δύναμη που χρειάζεται και την ελπίδα για να πετάξει την περούκα.»

Μεγάλη, όμως, και η δική της ιστορία για να καταφέρει να κάνει την ταινία. Χρειάστηκε να κάνει και συμπαραγωγές, βρέθηκε έτσι σε Φεστιβάλ της Πορτογαλίας για νέους παραγωγούς, όπου και κέρδισε βραβείο για την μεταπαραγωγή της ταινίας. «Είμαστε στο τέλος της μεταπαραγωγής και ετοιμαζόμαστε να δείξουμε την ταινία στα φεστιβάλ. Είναι η πρώτη μας επαγγελματική δουλειά. Κάποια πράγματα δεν τα γνωρίζουμε. Βοηθάνε από την ΕΡΤ κι ελπίζουμε να πάρει το δρόμο της και να πάει καλά» εύχεται η Κομοτηναία δημιουργός.

Όσον αφορά στους πρωταγωνιστές της , η κοπέλα που πρωταγωνιστεί είναι η Λυδία, δεν είναι ηθοποιός, είναι 20 ετών, η Τρανς είναι η Φένια Αποστόλου σκηνοθετεί στο θέατρο και είναι χορεύτρια. Όλοι οι βασικοί χαρακτήρες της ταινίας έχουν την δική τους ιστορία. Γιατί αυτό; ρωτήσαμε την δημιουργό για να απαντήσει πως ήθελε «να έχουν να πουν τη δική τους ιστορία».

«Η ταινία αναφέρεται στις σωματικές αλλαγές μετά από μια επέμβαση. Είναι η συνάντηση μιας καρκινοπαθούς και μιας άλλης που έχει χρησιμοποιήσει τις εγχειρήσεις για να διαχειριστεί την εικόνα της. Έχει πόνο που σχετίζεται περισσότερο με το πως θέλουμε εμείς να προβληθούμε προς τα έξω. Επίσης αναφέρεται στα πρότυπα ομορφιάς που υπάρχουν λέγοντας ότι μια γυναίκα χωρίς μαλλιά είναι εξίσου ωραία, όπως ωραία είναι και μια τρανς. Αναφέρεται και στο πέρασμα της γυναικείας εικόνας ανά τους αιώνες, αλλά και στα πρότυπα ομορφιάς. Θέλουμε την γυναίκα αψεγάδιαστη, αλλά και η ομορφιά έχει πόνο για να την διατηρήσεις» εξηγεί η Δήμητρα Σταυροπούλου και μιλά για τους άνδρες και τις γυναίκες που είναι «υπόδουλοι των στερεοτύπων» όπως λέει «Οι άνδρες λειτουργούν περισσότερο ηδονοβλεπτικά. Αυτό που έρχεται στην ταινία και δίνει τη λύση είναι ένα άλλο στοιχείο, ούτε το αρσενικό ούτε το θηλυκό. Είναι ένα πιο πολυσχιδές που άρει τον δυισμό.»

Οι «Σύγχρονες Αφροδίτες» μιλάνε για τις τεχνολογίες αλλά και εξηγούν πώς λειτουργούμε εμείς ως υποκείμενα που έχουμε αισθήσεις. «Μέσα από εκεί βρέθηκε το πλαίσιο για το τι λέει αυτή η ταινία, αν και για μένα όταν σου βγαίνει κάτι πηγαίο δεν χρειάζεται να είναι και τόσο ξεκάθαρο. Ουσιαστικά μιλάει για τις προσθετικές ή αφαιρετικές εγχειρήσεις για το ανθρώπινο σώμα και τα νέα υποκείμενα. Έχει να κάνει περισσότερο με την μετ ανθρώπινη αντίληψη.» δηλώνει η δημιουργός και σημειώνει πως μια ταινία μικρού μήκους είναι μια φέτα ζωής, «βλέπουμε μια εκτίμηση εκείνης της στιγμής, της δίνουμε μια ανάσα ανακούφισης της ηρωίδας για να μπορέσει να συνεχίσει.»

‘Όσον αφορά τέλος στο ρόλο του καλλιτέχνη σήμερα; σημειώνει πως ο καλλιτέχνης πρέπει να βγει μπροστά. Όπως πρέπει να χρηματοδοτείται η τέχνη, να ενισχύονται έτσι άνθρωποι που προβληματίζονται. «Νομίζω ότι μέσα από την ιστορία μαθαίνουμε πολλά, όπως: Ιστορία ή το πώς συμπεριφερόμαστε εμείς οι ίδιοι. Τηλεόραση, Κινηματογράφος είναι πολλές φωνές που λένε ιστορία. Οι ταινίες δίνουν απαντήσεις ακόμη και σε προσωπικά προβλήματα που δεν τα περίμενα. Χρειάζεται μόνο μια προσοχή στη διαχείριση των προγραμμάτων. Και λίγο στην Ελλάδα με την οργάνωση δεν το έχουμε. Όταν το διαχειρίζεσαι καλά η ταινία προχωρά. Ο Καλλιτέχνης πρέπει να βγει μπροστά σε όλες τις τέχνες γιατί σχηματίζονται ιδέες κι αντιλήψεις που ξεπερνούν τα ταμπού και είναι ο μόνος χώρος που μπορείς να τις εκφράσεις με αρκετή ελευθερία.»
Φώτο: Δήμητρα Σταυροπούλου ρεπορτάζ – κείμενο- φωτογραφία:Μαρία Νικολάου

www.ert.gr