Κομοτηνή:Το καλοκαίρι των παιδικών μας χρόνων

07:06 26/6/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Η Μάγδα και η Ελένη, δύο αδερφές από το χωριό της Παραδημής στη Ροδόπη, όταν ήταν παιδιά ακόμη, πριν τριάντα και χρόνια, όπως λένε, δεν άφηναν «σοκάκι για σοκάκι» του χωριού που να μην το διαβούν. Εκείνες και τα άλλα παιδιά του χωριού κάθε καλοκαίρι ζωντάνευαν το χωριό με τις φωνές και το παιχνίδι τους. Τότε, όπως λένε, όλα ήταν διαφορετικά.

«Ξυπόλητοι, κάναμε μπάνιο στο ποτάμι, ανεβαίναμε στα δένδρα, κλέβαμε τα φρούτα (κορόμηλα, βερίκοκα, αχλάδια), τώρα ούτε γυρνάμε να τα δούμε. Παίζαμε στην πλατεία μηλάκια,

τζαμί , κουτσό, κρυφτό, κυνηγητό, μπίλιες και άλλα παιχνίδια.» δηλώνουν και γελούν στην ανάμνηση εκείνων των χρόνων.
«Ήταν όλα ελεύθερα, όλα ανοιχτά. Δεν φοβόμασταν ποτέ. Τώρα δεν μπορείς να αφήσεις το παιδί σου να πάει κάπου χωρίς την δική σου επιτήρηση, φοβάσαι. Τότε, από τις οκτώ το πρωί, μέχρι τις δώδεκα το βράδυ ήμασταν έξω. Γυρνούσαμε μόνο για φαγητό το μεσημέρι κι εκείνο στο πόδι.» σημειώνουν με νοσταλγία και περιγράφουν τα καλοκαίρια εκείνα, που όλο το χωριό ήταν στο πόδι. «Όλα τα παιδιά ήμασταν μια ομάδα.» Από το παιχνίδι τους βέβαια δεν έλειπαν και τα… μικρόσπρωξίματα, τσακωμοί που γρήγορα ξεχνιόνταν, αλλά και φιλίες που κράτησαν μια ζωή.

Παρατηρούν με προβληματισμό πολλά να έχουν αλλάξει σήμερα στο παιχνίδι των παιδιών. «Έχουν ένα τάμπλετ, ένα κινητό, μια οθόνη και ασχολούνται μόνο μ’ αυτό» δηλώνει η Ελένη για τα παιδιά σήμερα και η Μάγδα προσθέτει «τώρα δεν παίζουν, δεν ξέρουν να παίζουν. Ακόμη κι όταν βρίσκονται όλα μαζί, δεν ξέρουν πώς να παίξουν. Πρέπει το καλοκαίρι τουλάχιστον όλα αυτά τα ηλεκτρονικά, τα tablet και τα κινητά να σβήνουν. Να μην ασχολούνται μ’ αυτά καθόλου.»

Τα καλοκαίρια εκείνα, εκτός από παιχνίδι είχανε και πολλές δουλειές, στα χωράφια, στα ζωντανά, στο σπίτι. Τα παιδιά, όπως η Ελένη και η Μάγδα θυμούνται, συμμετείχαν και στις αγροτικές ασχολίες. Δουλειά στο χωράφι στο πλευρό των μεγάλων, ακόμη και φαγητό εκεί, ψωμί, τυρί και ντομάτα κάτω από το δένδρο. «Κι όμως, παρά την κούραση, ήταν και το πιο γλυκό φαγητό, δεν έχουμε φάει κάτι πιο νόστιμο.» Τα χρόνια κύλησαν, πολλά άλλαξαν, η νοσταλγία λείανε κάπως τις δύσκολες στιγμές, έτσι όταν οι θύμησες εκείνων των χρόνων επιστρέφουν, μιλούν με αγάπη σημειώνοντας πως ήταν πολύ ωραία χρόνια, «ήμασταν πιο ευτυχισμένοι τότε, πολύ καλύτερα.»

www.ert.gr