Κομοτηνή:Τριάντα χρόνια στο «πηγάδι» της Παράδοσης

08:26 2/11/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Ο Γιάννης Τσερνικούδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεσσούνη της Κομοτηνής. «Στα χωριά πάντοτε υπάρχουν χορευτικές ανησυχίες. Και η συνάντηση με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, όπως και τα γλέντια ήταν πάντα συνυφασμένα με το χορό. Τα πρώτα βήματα τα έμαθα από τη μητέρα. Λένε ότι ήταν πολύ καλή χορεύτρια. Ο τρίπατος, ο ζωναράδικος και ένας συγκαθιστός, χοροί των γλεντιών και των πανηγυριών, ήταν οι χοροί που έμαθα πρώτα.» θυμάται σήμερα και ξετυλίγει το κουβάρι της ιδιαίτερης αυτής ιστορίας, που έχει πολύ ρυθμό και πολύ αγάπη για την παράδοση.

Ο Γιάννης Τσερνικούδης γεννήθηκε και μεγάλωσε

στη Μεσσούνη της Κομοτηνής.

Ο Σύλλογος έφερε χοοροδιδάσκαλο να μας διδάσκει τους παραδοσιακούς χορούς από το 1980 ακόμη! «Ήταν μια πολύ οργανωμένη κίνηση για εκείνη την εποχή. Ήταν χαρά κι ευκαιρία να μπορέσουμε να μάθουμε συστηματικά και με την διάθεση που είχε να το εξελίξει όσο περισσότερο και καλύτερα θα ήθελε ο καθένας. Ο θεός με αξίωσε να ασχοληθώ με το αντικείμενο αυτό. Μου δόθηκε η χαρά να ξεκινήσω πρώτα από το χωριό μου να διδάσκω τους χορούς. Ήταν ένα καλό σχολείο.» δηλώνει ο κος Τσερνικούδης. Συμμετείχε αυτά τα τριάντα χρόνια σε πολλές χορευτικές ομάδες σε όλη τη Θράκη. Κι,όμως, αισθάνεται, όπως λέει, σαν να είναι η αρχή. «Ο χορός δεν έχει ούτε χρόνο, ούτε περιορισμό. Αισθάνομαι σαν να είναι η πρώτη μου μέρα, σαν να είναι η πρώτη φορά, παρά το γεγονός ότι είναι πολλές οι ώρες. Είναι μια κατάθεση ψυχής σε καθημερινή βάση, κάθε λεπτό. Αν δεν το αισθανθείς έτσι, έχεις αποτύχει. Γεροί να είμαστε να μπορούμε να ανταμώνουμε.» δηλώνει και μιλά με αγάπη για το χώρο του.

«Παλιότερα ήταν ακόμη καλύτερα. Προλάβαμε το τέλος εκείνης της εποχής. Ήταν όλα εντελώς διαφορετικά, με νυχτέρια, υπήρχε αλληλοβοήθεια, αλληλοκατανόηση μεταξύ των ανθρώπων. Τώρα έχουμε ξεφύγει από τα όρια. Καλό είναι να συμμαζευτούμε.» σημειώνει και μιλά για τα κακά του εύκολου πλουτισμού. «Ξεφύγαμε από το μέτρο. Πρέπει να βάλουμε κάποιους φραγμούς και κάποια όρια. Ψάχνουμε ξανά την παράδοση, τις ρίζες μας, ίσως κι αναγκαστικά. Έρχεται ο κόσμος στο Σύλλογο γιατί δεν μπορεί να ταξιδέψει πια μόνος τους, είναι οικονομικά δύσκολο. Άρα είναι και ένας τρόπος αναγκαστικός να γυρίσουμε πίσω.»

Όπως σοφά δηλώνει ο Θρακιώτης χοροδιδάσκαλος η χαρά θέλει κόσμο. «Στο Σύλλογο Θρακών Κομοτηνής γίναμε πολλοί κι αυτό είναι καλό, με ορχήστρα, παρέα και φίλους.» σημειώνει και μιλά με ικανοποίηση για τους 500 μαθητές και μαθήτριες, τα 18 τμήματα, τα 150 μικρά παιδιά. «Ευχαριστώ γονείς και παιδιά» λέει απλά και μιλά για έναν πολύ σημαντικό αριθμό. «Θέλω να αποκτήσω εμπιστοσύνη με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Η προσπάθεια μας γίνεται με πολύ μεγάλη όρεξη και πολλούς συνεργάτες γύρω μας. ΄Στα τμήματα των μικρών έχουμε τέσσερις χοροδιδασκάλους για να είμαστε κοντά στα παιδιά.Αυτό που απαιτείται είναι εμπιστοσύνη και συζήτηση με τους δασκάλους. Κι ας βγάλουν μετά τα συμπεράσματά τους οι γονείς.»

Τέλος, δεν παραλείπει να σταθεί στον πλούτο της Θράκης «Είναι πολύ πλούσια σε πολιτισμό η Θράκη, πολλοί λίγοι την γνωρίζουν καλά.» επισημαίνει αποκαλύπτοντας πως «η Δώρα Στράτου μιλούσε για «πηγάδι της παράδοσης» όποιος πει ότι το ξέρει κάνει μεγάλο σφάλμα. Χρειάζεται πολύ προσπάθεια πολύ μεγάλη γνώση και να μπορούμε να δείξουμε τα σωστά στοιχεία της περιοχής μας. Σωστή γνώση και διαρκής προσπάθεια. Και να προσέξουμε πρώτα την περιοχή μας και μετά όλη την Ελλάδα.»
Φώτο:Γιάννης Τσερνικούδης ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου

www.ert.gr