Πικρές αλήθειες από το ΔΝΤ, σερβιρισμένες με δηλητήριο (άρθρο)

19:17 6/2/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου

Ύστερα από πέντε χρόνια συστηματικής παραπλάνησης της διεθνούς κοινότητας γύρω από το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισε να γράψει και μερικές αλήθειες στις εκθέσεις του.

Η τελευταία ανάλυσή του δεν διαφέρει σημαντικά από την αντίστοιχη που είχε γίνει τον περασμένο Μάιο και επιβεβαιώνει τη διαπίστωση αφενός ότι το ελληνικό χρέος

χρειάζεται δραστική μείωση, αλλά και ότι είναι αδυνατόν να επιβεβαιωθούν ούτε οι αισιόδοξες προβλέψεις για την οικονομική ανάπτυξη σε βάθος χρόνου ούτε εκείνες για υψηλά πλεονάσματα για μια δεκαετία.

Το Ταμείο ζητεί να δοθεί περίοδος χάριτος στην αποπληρωμή των χρεών μέχρι το 2040, η λήξη όλων των δανείων να μεταφερθεί στο 2070 και στα δάνεια από την ευρωζώνη να «κλειδώσει» από τώρα σταθερό επιτόκιο 1,5%.

Υπογραμμίζει, επίσης, ότι είναι πρακτικώς αδύνατον η ελληνική οικονομία να έχει μακροχρόνια ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 1% αλλά και ότι μπορεί να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για δέκα χρόνια.

Οι εκτιμήσεις αυτές είναι στον αντίποδα εκείνων της ευρωζώνης και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) και γιαυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί πώς μπορεί να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η Γερμανία δεν δέχεται καν να συζητήσει το ενδεχόμενο τόσο δραστικής μείωσης του χρέους.

Ασφαλώς, πίσω από την έκθεση κρύβονται προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες, ανάμεσα σε αυτές και η βούληση του Πολ Τόμσεν να ζητήσει το αδύνατο έτσι ώστε να οδηγήσει σε αποχώρηση το Ταμείο από την Ελλάδα για να καλύψει τις δικές του προσωπικές ευθύνες στην αποτυχία του ΔΝΤ.

Πέρα από αυτό, όμως, η έκθεση παρουσιάζει μια πραγματική κατάσταση σε σημαντικό βαθμό παρόλο που οι λύσεις που παρουσιάζει είναι προβληματικές, ανάμεσα σε άλλα διότι αγνοούν παντελώς την κοινωνική διάσταση των μέτρων που προτείνει.

Το ΔΝΤ στην ουσία, πέρα από την μείωση του χρέους, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να κόψει κι άλλο τις συντάξεις και μάλιστα δραστικά, καθώς και να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες συνολικά, υποδεικνύοντας με έμμεσο τρόπο και στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

Ζητεί, επίσης, να μειωθεί το αφορολόγητο όριο αλλά και να υποχωρήσουν οι φορολογικοί συντελεστές, οι οποίοι σήμερα στην Ελλάδα είναι από τους υψηλότερους στην Ευρωζώνη.

Αναφέρει επίσης ότι το ζήτημα των κόκκινων δανείων πρέπει να αντιμετωπιστεί πιο δραστικά,πράγμα που σημαίνει γρήγορο ξεπούλημα των δανείων σε εταιρείες-κοράκια και «ξεκαθάρισμα» της αγοράς με πλειστηριασμούς ακινήτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων.

Βασικό στοιχείο των πολιτικών που συνιστά το ΔΝΤ για την Ελλάδα είναι η απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, όπως και της αγοράς εργασίας, εντατικές ιδιωτικοποιήσεις και ενίσχυση του ανταγωνισμού στην αγορά.

Η κεντρική ιδέα πίσω από τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ είναι ότι εάν γίνει τόσο μεγάλη διαγραφή του χρέους, σύντομα η οικονομία θα μπορούσε να απογειωθεί και να υπερκαλύψει τις απώλειες στα εισοδήματα και τις θέσεις εργασίας.

Το τίμημα, όμως σε αυτήν την περίπτωση, θα ήταν άμεσο και μεγάλο κοινωνικό κόστος, το οποίο μάλιστα θα έρθει ενώ έχει ήδη προηγηθεί μια επταετής περίοδος περικοπών και πιέσεων.

Το Ταμείο, αφού συνέβαλε στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και οδήγησε στην υπερφορολόγηση απαιτώντας τη δραστική μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων, έρχεται τώρα ως νέα Μαρία Αντουανέτα και αναρωτιέται «μα γιατί δεν μειώνουν τους φόρους;»

Δυστυχώς, όμως, ο κίνδυνος για το μέλλον είναι οι δανειστές να επιφυλάξουν για την Ελλάδα το χειρότερο από τους δύο κόσμους, καθώς το πιθανότερο είναι ότι οι επώδυνες πολιτικές τις οποίες προτείνει το ΔΝΤ θα υιοθετηθούν και από την Ευρωζώνη, η οποία στα θέματα αυτά γίνεται «βασιλικότερη του βασιλέως» χωρίς όμως να παράσχει το όφελος της δραστικής ελάφρυνσης του χρέους.