«Πλέκοντας ίχνη»: γράφει η Έρικα Αθανασίου

12:08 17/7/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Επιμέλεια: Μαρία Σφυρόερα

Ο κόσμος της δημοσιογραφίας φαντάζει ελκυστικός σε πολύ κόσμο. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να κρυφοκοιτάξουν στη ζωή αυτών που αποφασίζουν για το τι είναι είδηση και που μας ωθούν να σκεφτούμε για το αν πρόκειται για μια καλή ή κακή είδηση.

Το αστυνομικό μυθιστόρημα Πλέκοντας ίχνη μας συστήνει διαφορετικούς τύπους δημοσιογράφων. Διότι αν σε κάποιο επάγγελμα υπάρχουν διαφορετικοί τύποι μεταξύ αυτών που το ασκούν, αυτό είναι σίγουρα της δημοσιογραφίας. Και αν η λέξη «πλέκοντας» από τον τίτλο, μας παραπέμπει

και λίγο στην πλεκτάνη, ίσως αυτός να είναι ο στόχος. Και πρέπει να ακολουθήσεις τα σωστά ίχνη για να βρεις τη λύση σε κάθε αίνιγμα που προκύπτει και να πεις τη γνώμη σου για αυτό.

Η βασική ηρωίδα του Πλέκοντας ίχνη είναι δημοσιογράφος. Δεν έχει όμως τη δυνατότητα να πει τη γνώμη της για κανένα θέμα. Γιατί είναι μια άνεργη δημοσιογράφος. Όπως και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους της. Γιατί στη σύγχρονη Αθήνα, στη σύγχρονη Ελλάδα οι περισσότερες εφημερίδες έχουν κλείσει, τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, τα περισσότερα ραδιόφωνα απολύουν όποιον δεν είναι απολύτως απαραίτητος.

Η ηρωίδα όχι μόνο είναι άνεργη, αλλά μετά από ώριμη σκέψη και άστεγη. Άστεγη από επιλογή της, μια και το να παραμένει στο μεγάλο σπίτι που είχε αγοράσει με δάνειο, μόνο προβλήματα θα της πρόσθετε. Έτσι έχει προτιμήσει να μένει στο πολυτελές αυτοκίνητό της και να έχει τη δυνατότητα, με τα χρήματα του ενοικίου από το σπίτι της, να καλύπτει βασικά έξοδα και την εξόφληση του δανείου. Επιπλέον βρίσκει διάφορους ευφάνταστους τρόπους για να επιβιώνει, σχετικά αξιοπρεπώς, στην Ελλάδα της κρίσης.

Ένα βράδυ όμως, ένας άγνωστος θα μπει στο αυτοκίνητό της, την ώρα που ετοιμάζεται να κοιμηθεί. Λίγο αργότερα θα ακούσει από το ραδιόφωνο για τη δολοφονία ενός μεγαλοδημοσιογράφου. Όλα δείχνουν ότι δολοφόνος είναι ο άντρας που μπήκε στο αυτοκίνητό της. Είναι όμως όλα τόσο καθαρά όσο φαίνονται; Η αστυνομία πιστεύει πως ναι. Η ηρωίδα όμως όχι. Αποφασίζει να πιστέψει τον ύποπτο όταν της λέει ότι δεν έχει δολοφονήσει κανέναν και να του παρέχει στήριξη για να το αποδείξει. Ίσως όμως η απόφασή της να σχετίζεται με το γεγονός ότι ο ύποπτος είναι νέος, ωραίος και ερωτεύσιμος.

Με φόντο την Αθήνα της κρίσης, τον δημοσιογραφικό κόσμο που διαπλέκεται με τον πολιτικό και τον ρόλο του Τοπικού Τύπου, ξετυλίγεται ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, ακολουθώντας την κλασική οδό του αστυνομικού μυθιστορήματος.

Τα στοιχεία εμφανίζονται σιγά σιγά και μπορούν να περιπλέξουν ή να διαφωτίσουν το μυστήριο, ανάλογα με την ερμηνεία που θα τους δοθεί. Κλειδί, η ψυχολογία των χαρακτήρων. Για να βρεις τις λύσεις δεν πρέπει να κοιτάξεις μόνο το πώς αλλά και το γιατί.

Από μικρή υπήρξα αναγνώστρια αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ως επαγγελματίας εργάστηκα στον Τοπικό Τύπο, έτσι ήρθα αρκετά σε επαφή με δημάρχους, υποψήφιους δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους. Επίσης εργάστηκα ως εκπαιδεύτρια ενηλίκων σε επιδοτούμενα σεμινάρια που παρακολουθούσαν απολυμένοι δημοσιογράφοι, όπου διαπίστωσα πόσο δύσκολο είναι για κάποιον, που όχι μόνο είχε μια δουλειά αλλά και μια δουλειά κύρους, να βρεθεί όχι μόνο χωρίς εισόδημα αλλά και χωρίς την κοινωνική καταξίωση της δουλειάς του. Και αυτό όχι επειδή έκανε ο ίδιος κάποιο λάθος, αλλά επειδή κάτι στράβωσε στην Ελλάδα των μνημονίων.

Το τελευταίο μου μυθιστόρημα Πλέκοντας ίχνη είναι απόρροια αυτών των εμπειριών και φυσικά φίλοι και γνωστοί έχουν δανείσει, εν αγνοία τους, ίσως και εν αγνοία μου, χαρακτηριστικά τους.

Σε ένα αισιόδοξο σενάριο, θα ήθελα σε δέκα-δεκαπέντε χρόνια το βιβλίο μου να συνεχίσει να διαβάζεται, φυσικά επειδή θα αρέσει, αλλά και επειδή οι «παλιοί» θα θέλουν να θυμηθούν πώς ήταν η Αθήνα των μνημονίων και οι νεότεροι αναγνώστες για να γνωρίσουν πώς ήταν τότε που είχαμε τα Μνημόνια και δεν μπορούσαμε να εμπιστευτούμε κανέναν πολιτικό. Απαισιόδοξο σενάριο δε θέλω να σκεφτώ.

Έρικα Αθανασίου

Το αστυνομικό μυθιστόρημα της Έρικας Αθανασίου Πλέκοντας ίχνη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος (σελ.: 368, τιμή: 14,90 €).

Η Έρικα Αθανασίου αγαπάει να γράφει βιβλία, ενώ εμπειρίες για να τα πλουτίζει αποκομίζει εργαζόμενη ως δημοσιογράφος και ως εκπαιδεύτρια σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης. Στη σημερινή Ελλάδα δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια είναι τα βιοποριστικά της εφόδια. Όσο για τα πνευματικά, έχουν εμπλουτιστεί με ένα πτυχίο από το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), ένα πτυχίο ακορντεόν, πάμπολλα σεμινάρια, ένα μεταπτυχιακό στην «Παραγωγή Βίντεο, Οπτικοακουστικά Μέσα και Κινούμενα Γραφικά» από τη Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθηνών. Αρθρογραφεί στο diastixo.gr και μαζί με τον σύζυγό της Γιάννη Γρηγοράκο εκδίδουν την ιστορική εφημερίδα «Κηφισιά».

Τα βιβλία της συγγραφέως:
Μετρώντας βήματα, εκδόσεις Κέδρος, 2004
Στοιχειωμένα θεμέλια, εκδόσεις Κέδρος, 2007 (διασκευή και σε θεατρικό έργο το οποίο ανέβηκε από τον θίασο της Κικής Αυγουστάτου)
Κίρα Σίνου, Η αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων, εκδόσεις Κέδρος, 2008 (εύφημη μνεία στον ετήσιο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, Δεκέμβριος 2007)
Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου, εκδόσεις Κέδρος, 2010 (σε συνεργασία με την αείμνηστη Κίρα Σίνου, υποψήφιο για κρατικό βραβείο)
Τρίτο μνήμα αριστερά, εκδόσεις Iason Books, 2013
H καταραμένη βρύση, εκδόσεις Κέδρος, 2014
Μονόλογοι συγγραφέων, εκδόσεις Βακχικόν, 2015 (συμμετοχή σε συλλογικό έργο)
Πλέκοντας ίχνη, εκδόσεις Κέδρος, 2017

www.ert.gr