Ροδόπη: Ένας 90χρονος που φροντίζει τα ζωντανά του με αγάπη

15:43 10/4/2020 - Πηγή: ΕΡΤ

Στις 10 Ιανουαρίου γεννήθηκε η Περσεφόνη, το μικρό μοσχαράκι που φροντίζει, την «μπέμπα» του, όπως την αποκαλεί χαϊδευτικά. Ο Μιλτιάδης Βίστας, κτηνοτρόφος στη Σάλπη Ροδόπης κοντεύει τα 90  έτη αλλά εξακολουθεί να αγαπάει τη δουλειά και τα ζωντανά που φροντίζει.

«Τα αγαπάω κορίτσι μου, αλλά τώρα έχω μόνο μια» μας λέει και προσθέτει « Μετά την καλλιέργεια των καπνών είχα επτά ζώα φοβερά, δεν ήθελα να τα δώσω. Αλλά με ενόχλησε η μέση μου και αναγκαστικά τα έδωσα. Έδιναν ωραία μοσχάρια.» δηλώνει κι αποκαλύπτει τα

μυστικά της φροντίδας «Άριστη τροφή, καρπός καθαρός, ξηρό καλαμπόκι, κριθάρι, τριφύλλι και άχυρα. Να φανταστείς πόσο θέλουν και το άχυρο πολλές φορές βάζω χόρτο στο παχνί τους και τρώνε το άχυρο πρώτα και μετά το χόρτο.»

Ο κος Μιλτιάδης, ο υπέροχος αυτός γεωργό-κτηνοτρόφος δεν σταμάτησε ούτε μια μέρα να δουλεύει.

Ο κος Μιλτιάδης, ο υπέροχος αυτός γεωργό-κτηνοτρόφος δεν σταμάτησε ούτε μια μέρα να δουλεύει «Από μικρός ταΐζω ζωντανά. Με το χέρι άρμεγα και έτρωγαν γάλα έξι αδέρφια στο σπίτι. Στο παρελθόν είχα και βουβάλια. Δεν ήταν μόνο τα γελάδια. Τα βουβάλια έδιναν πολύ καλό βούτυρο το οποίο δεν ανέβαζε καθόλου την χοληστερίνη. Κάθε σπίτι είχε τις δικές του αγελάδες και τώρα έμεινε μια μόνο γελάδα σε όλο το χωριό.» σημειώνει με προβληματισμό και υπόσχεται να κρατήσει στη δική του φροντίδα την Περσεφόνη. «Τα τρία τελευταία μοσχάρια που πούλησα ήταν 460, 330 και 335 κιλά. Ελαφρώς η φροντίδα τους αφήνει κέρδος, διότι δυστυχώς τα παίρνουν φθηνά οι έμποροι. Το αγελαδινό το γάλα δεν το παίρνει κανείς πια,και δεν γίνεται συγκέντρωση από τις γαλακτοβιομηχανίες όπως παλιά. Η αγελάδα δίνει 15 κιλά γάλα παχύ. Τι άλλο να κάνει;»

Όπως λέει ο κος Μιλτιάδης ο αγρότης πρέπει να έχει και ζώα. «Δεν γίνεται αγρότης χωρίς ζώα. Είναι ένα στήριγμα τα ζωντανά για τον αγρότη.  Όταν είχα τα πρόβατα πήρα χρήματα από το γάλα που πουλούσα και αγόρασα αυτό το οικόπεδο.» σημειώνει αναφέροντας ένα παράδειγμα της υποστηρικτικής λειτουργίας των ζωντανών στη ζωή του αγρότη. «Οι νέοι που ασχολούνται με τη γη να ασχολούνται  και με την  κτηνοτροφία.» συμβουλεύει σημειώνοντας « Είναι ανεπίτρεπτο ο αγρότης να μην έχει κτηνοτροφία. Είναι ντροπή. Προπαντός τα γελάδια είναι χρήσιμα.»

Γυρίζει το χρόνο πίσω και θυμάται πως λόγω του αφθώδη πυρετού είχαν σφαγιασθεί όλα τα ζωντανά του χωριού « Η κτηνοτροφία θέλει παρακολούθηση από τους κτηνιάτρους να μην γίνει το κακό. Είχα 7 αγελάδες έγκυες και τότε με τον αφθώδη σφάχτηκαν, τότε δεν σκότωσαν τα δύο που ήταν άρρωστα στο χωριό, αλλά όλα. Κι από τότε δέκα χρόνια δεν ξαναέκανα ζωντανά. Όταν σταμάτησα να ασχολούμαι με την καλλιέργεια των καπνών πήρα ξανά μια μάνα έγκυο και μια κόρη, τα αγόρασα από το βουνό και βγήκαν πολύ άξια.»
Τέλος, σημειώνει με την φωνή του να χρωματίζεται με μια δόση συγκίνησης «Τα αγαπάω, γιατί να μην τα αγαπήσω; Όταν παίρνεις και κάνεις γάλα και γιαούρτι και το τρως λές «μα τι νόστιμο είναι! » το γάλα επίσης. Αν τα αφήσω από τα χέρια μου αυτά τα ζωντανά δεν ξέρω πού θα βρω αυτά τα πολύ ωραία προϊόντα…» σημειώνει και γελά αντικρίζοντας ξανά την μικρή Περσεφόνη…
Φώτο:Ο κος Μιλτιάδης Βίστας με την μικρή Περσεφόνη και τη μητέρα της ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου

www.ert.gr