Συνέντευξη με τον συγγραφέα Αλέξανδρο Αδαμόπουλο

12:34 16/7/2016 - Πηγή: ΕΡΤ

Συνέντευξη στη Δώρα Χειράκη

Μετά τον ξακουστό «Σιμιγδαλένιο», που παίχτηκε επί εφτά μήνες στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος παρουσιάζει το νέο του θεατρικό έργο με τίτλο «οχιναιλέγοντας» (εκδ. Ίκαρος), το οποίο κυκλοφορεί ήδη μεταφρασμένο στα τουρκικά και στα αγγλικά.

Ο συγγραφέας-μεταφραστής αφηγείται με τον δικό του ποιητικό, ονειρικό τρόπο τις κρυφές πτυχές της ολοκαίνουργιας ιστορίας του -η οποία ενώ βαστάει αιώνες τώρα, παραμένει επίκαιρη-, αποκαλύπτει από πού προέκυψε ο

πρωτότυπος τίτλος του έργου του και μας ταξιδεύει σε μαγικές παραμυθοϊστορίες που κρατούν από τον Μεσαίωνα έως σήμερα.

-Κύριε Αδαμόπουλε, το «οχιναιλέγοντας» έρχεται είκοσι χρόνια μετά τον «Σιμιγδαλένιο». Πέρα από τις τεράστιες διαφορές τους, έχουν ένα κοινό σημείο· είναι κι αυτό γραμμένο ποιητικά. Γιατί;

Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή, ο ποιητικός λόγος ήρθε και μου επιβλήθηκε μόνος του, εντελώς φυσικά και στα δύο έργα, που ασχολούνται με κάτι τόσο γενικό, αρχετυπικό, όπως η αγάπη· οι ανθρώπινες σχέσεις αν προτιμάτε. Αν θεωρήσουμε πως η λογοτεχνία καταπιάνεται με απλά γεγονότα που όμως τα κάνει να παραμένουν πάντα επίκαιρα, η ποιητική γλώσσα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάνει την κάθε λέξη να ηχεί πιο σωστά· τη φωτίζει περισσότερο, δίνοντας ειδικό βάρος και στην παραμικρή συλλαβή ακόμα, στην κάθε ανάσα, στην κάθε παύση. Η ποίηση είναι η πιο συμπυκνωμένη μορφή γραφής και μεταφέρει μεγαλύτερο φορτίο ενέργειας στον αναγνώστη-θεατή, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.

-Ισχύει αυτό και στο θέατρο;

Για το συγκεκριμένο είδος νομίζω πως ναι· θα ’λεγα κατ’ εξοχήν ναι. Η πείρα του «Σιμιγδαλένιου» με δίδαξε: