Βακτήριο επέζησε στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για ένα χρόνο

23:10 9/11/2020 - Πηγή: ΕΡΤ

Ένα τύπος βακτηρίου που βρέθηκε για πρώτη φορά σε κονσέρβα κρέατος, επέζησε για ένα χρόνο έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Πρόκειται για το βακτήριο Deinococcus radiodurans το οποίο οι ερευνητές μελετούν εδώ και κάποια χρόνια. Το 2015, μια διεθνής ομάδα δημιούργησε την αποστολή Tanpopo, η οποία περιλάμβανε σφαιρίδια βακτηρίων Deinococcus μέσα σε πλάκες αλουμινίου που τοποθετήθηκαν σε πάνελ έξω από τον διαστημικό σταθμό.

Τα βακτηριακά κύτταρα του D. radiodurans αφυδατώθηκαν, μεταφέρθηκαν στον διαστημικό σταθμό και τοποθετήθηκαν σε ένα πάνελ που ήταν συνεχώς εκτεθειμένο

στο διαστημικό περιβάλλον. Σε αυτήν την περίπτωση, τα κύτταρα είχαν τοποθετηθεί πίσω από ένα γυάλινο παράθυρο που εμπόδιζε το υπεριώδες φως σε μήκος κύματος μικρότερο από 190 νανόμετρα.

Η επιστημονική ομάδα στην οποία συμμετέχουν ερευνητές από την Αυστρία, την Ιαπωνία και τη Γερμανία, χρησιμοποίησε ένα γυάλινο παράθυρο διοξειδίου του πυριτίου για να αναπαράγει τις συνθήκες του πλανήτη Άρη.

Το βακτήριο D. radiodurans δεν είναι το μόνο που μπορεί και επιβιώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένας άλλος τύπος βακτηρίου είχε καταφέρει να επιζήσει στο διάστημα για τρία ολόκληρα χρόνια.

Ωστόσο η ομάδα ήθελε να βρει πώς καταφέρνει και επιβιώνει το βακτήριο σε αυτές τις ακραίες συνθήκες. Έτσι, μετά από ένα χρόνο ακτινοβολίας, θερμοκρασίας ψύξης και βρασμού, και χωρίς βαρύτητα, οι ερευνητές μετέφεραν τα διαστημικά βακτήρια πίσω στη Γη, τα επανυδάτωσαν μαζί με γήινα δείγματα και συνέκριναν τα αποτελέσματά τους.

Το ποσοστό επιβίωσης ήταν πολύ χαμηλότερο για τα «διαστημικά» βακτήρια σε σύγκριση με τα γήινα. Ωστόσο, αυτά που επέζησαν, ήταν καλά παρόλο που είχαν αλλάξει λίγο.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι η επιφάνεια των βακτηρίων ήταν καλυμμένη με μικρά κυστίδια, ορισμένοι μηχανισμοί επιδιόρθωσης είχαν ενεργοποιηθεί ενώ είχαν αυξηθεί κάποιες πρωτεΐνες και mRNA (Αγγελιαφόρο RNA). Η ομάδα δεν είναι ακριβώς σίγουρη γιατί σχηματίστηκαν τα κυστίδια αλλά έχουν κάποιες θεωρίες.

«Η έντονη κυστογένεση μετά την ανάκαμψη από την έκθεση στην χαμηλή γήινη τροχιά μπορεί να χρησιμεύσει ως γρήγορη απόκριση στο στρες, η οποία αυξάνει την επιβίωση των κυττάρων αποσύροντας τα στρεσογόνα προϊόντα», έγραψε η ομάδα.

«Επιπλέον, τα κυστίδια της εξωτερικής μεμβράνης μπορεί να περιέχουν πρωτεΐνες σημαντικές για την απόκτηση θρεπτικών ουσιών, μεταφορά DNA, μεταφορά τοξινών και μορίων ανίχνευσης απαρτίας, προκαλώντας την ενεργοποίηση μηχανισμών αντοχής μετά από έκθεση στο διάστημα.

Αυτό το είδος μελέτης μάς βοηθά να καταλάβουμε εάν τα βακτήρια θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε άλλους κόσμους και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς αυτούς.

«Αυτές οι έρευνες μας βοηθούν να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες μέσω των οποίων η ζωή μπορεί να υπάρξει πέρα από τη Γη, και επεκτείνουν τις γνώσεις μας για το πώς να επιβιώσουμε και να προσαρμοστούμε στο εχθρικό περιβάλλον του διαστήματος», δήλωσε η Tetyana Milojevic βιοχημικός του Πανεπιστημίου της Βιέννης.

«Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η επιβίωση των βακτηρίων D. radiodurans στην χαμηλή γήινη τροχιά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είναι δυνατή λόγω του αποτελεσματικού συστήματος μοριακής απόκρισης και αποδεικνύει ότι μεγαλύτερα, μακρύτερα ταξίδια είναι εφικτά για οργανισμούς με τέτοιες δυνατότητες», καταλήγει η Milojevic.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Microbiome.

ΠΗΓΗ: Livescience

www.ert.gr