Βόλος: Αρχίζουν οι διαλέξεις της Εταιρείας Αστρονομίας

10:24 27/9/2016 - Πηγή: ΕΡΤ

Την Κυριακή, 2 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 8 μ.μ., στο αμφιθέατρο του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Γεωργίου Καρτάλη 72 – Ροζού, πρώην γαλλικό Ινστιτούτο), αρχίζουν οι φετινές ομιλίες της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος της πόλης μας, με πρώτον ομιλητή τον φυσικό καθηγητή Γυμνασίου κ. Κωνσταντίνο Καμβρογιάννη και θέμα: «Η κοσμική ακτινοβολία και οι επιπτώσεις της στη Γη».

Η κοσμική ακτινοβολία είναι υψηλής ενέργειας πρωτόνια, ηλεκτρόνια, λίγοι βαρείς πυρήνες, νετρίνα, μικροκύματα, αλλά και φωτόνια – γ και ακτίνες – Χ, που

προέρχονται από κατακλυσμιαίες καταστροφές μέσα στο Σύμπαν όπως υπερκαινοφανείς, συγχωνεύσεις άστρων νετρονίων και μελανών οπών, κέντρα ενεργών γαλαξιών κ.λπ. .Ανακαλύφθηκαν από τον Victor Hess, το 1911 και το όνομα προτάθηκε από τον Robert Millikan τον επιστήμονα που μέτρησε το φορτίο του ηλεκτρονίου. Η ατμόσφαιρα της Γης μας προστατεύει απορροφώντας ένα μεγάλο μέρος της και οι ζώνες Van Allen μειώνουν την ταχύτητα των σωματιδίων της κοσμικής ακτινοβολίας.

Αλλά και ο Ήλιος στέλνει ένα ρεύμα χαμηλής ενέργειας πρωτονίων, που λέγεται ηλιακός άνεμος, ρεύμα που αυξάνει κατά το μέγιστο της ηλιακής δραστηριότητας, γεγονός που επηρεάζει το κλίμα της Γης. Η ακτινοβολία αυτή είναι 300 φορές ισχυρότερη έξω από την ατμόσφαιρα της Γης σε σχέση με αυτήν στο επίπεδο της θάλασσας και ανακαλύφθηκε με ανιχνευτές πάνω σε αερόστατα, χιλιόμετρα ύψους από την επιφάνεια της Γης . Σήμερα για την ανίχνευσή της χρησιμοποιούνται σπινθηριστές, ανιχνευτές λάμψεων Cerenkov, τηλεσκόπια νετρίνων, όπως αυτό της Πύλου και της Ανταρκτικής, αλλά και οι διαστημοσυσκευές Ρlanck, Newton, MMX και το τηλεσκόπιο ακτίνων – γ, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Επειδή δεν υπάρχουν ανθρώπινοι τεχνητοί επιταχυντές, που να δίνουν τόσο υψηλή ενέργεια σε σωματίδια, η κοσμική ακτινοβολία εδώ και 100 σχεδόν χρόνια γίνονται αφορμή ανακαλύψεων όπως το αντιηλεκτρόνιο, η ταλάντωση των νετρίνων που έδωσε στους Macdonald και Kajita το βραβείο Νόμπελ 2015, αλλά και η πιθανή κβαντική δομή του χωροχρόνου, όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Δημήτριος Νανόπουλος.