Έμεινε άστεγος, δεν είχε να φάει και σήμερα μας δίνει μαθήματα ζωής!

09:30 13/11/2014 - Πηγή: iPop

Ο Κώστας Πέτρου, δεν είναι ακόμη ένας Έλληνας που ζει στo Ηνωμένο Βασίλειο. Τίποτα στη ζωή δεν του χαρίστηκε. Έχει περάσει μέσα από σαράντα κύματα και τα έχει καταφέρει περίφημα! Σήμερα γράφει το δικό του βιβλίο, που είναι στην ουσία η αυτοβιογραφία του. Στόχος του είναι να γίνει παγκοσμίως γνωστή η ιστορία του, την οποία ευελπιστεί να κάνει και ταινία. Ο Κώστας Πέτρου παραδίδει μαθήματα ζωής.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Το βιβλίο εστιάζει στη ζωή του συγγραφέα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο, ο οποίος παλεύει με “θηρία” και δίνει τρομερές μάχες για τη ζωή του. Είναι άστεγος και ζει σε εγκαταλελειμμένα

κτίρια, όπου “συμβιώνει” με τοξικομανείς, δολοφόνους και δράστες. Βρίσκετε δύο φορές μαχαιρωμένος και βλέπει με τα ίδια του τα μάτια να σκοτώνουν τον φίλο του. Μια μέρα βλέπει ένα όνειρο – όραμα, που του δείχνει τον τρόπο για να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και να βρει το δρόμο του. Το όραμα ξεκινά από ένα θαμπό μαύρο σύννεφο και στο βάθος αχνοφαίνεται ένα βουνό. Όταν, εν τέλει, φτάνει στην κορυφή του βουνού βλέπει ακτίνες φωτός που ακτινοβολούν! Κοιτάζοντας προς τα κάτω, βλέπει τη ζωή του να περνά από μπροστά του, βλέπει το παρόν και το μέλλον… Το όνειρο αυτό κατάφερε να αλλάξει τη ζωή του και να πετύχει στη δουλειά και τη προσωπική του ζωή.

Το βιβλίο βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, τα οποία το καθιστούν ακόμη πιο δελεαστικό για τον αναγνώστη. Η ιστορία αυτή, σύμφωνα με τον Κώστα, μπορεί να εμπνεύσει όλους εμάς τους Έλληνες και να μας βοηθήσει να βγούμε από το τέλμα της κρίσης που έχουμε βρεθεί, ότι κι αν αντιμετωπίζουμε. Εξάλλου, οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι οι Έλληνες σαν ήρωες!

Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά; Πώς βρέθηκες σ’ αυτή τη κατάσταση;Για πολλούς λόγους… Ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες ήταν η οικονομική κρίση. Ένας άλλος παράγοντας ήταν ο πατέρας μου που ήθελε να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Είναι μεγάλη ιστορία… Όταν ήμουν 16 χρονών έπαιζα για την ομάδα νέων του Birmingham City Football Club. Στα μαθητικά μου χρόνια, όμως, υπήρξα θύμα bullying, διότι ήμουν Έλληνας και ο πατέρας μου ήταν πυγμάχος πρωταθλητής. Με ξυλοκοπούσαν, με έφτυναν, γροθιές και κλοτσιές ήταν καθημερινά φαινόμενα για ‘μένα. Ακόμη και οι δάσκαλοι συμμετείχαν σ’ αυτόν τον εκφοβισμό. Με κορόιδευαν μπροστά σε όλους και αυτό έκανε τα παιδιά να πιστεύουν ότι είναι σωστό όλο αυτό. Δεν ήθελα να πηγαίνω στο σχολείο, αλλά δεν μπορούσα να πω τίποτα στον πατέρα μου γιατί ήταν πολύ ευέξαπτος άνθρωπος και θα θύμωνε πολύ. Το μόνο πράγμα που με κρατούσε μακριά από όλα αυτά και με έκανε να ξεφεύγω ήταν το ποδόσφαιρο. Έπαιζα για ώρες και άρχισα να γίνομαι πολύ καλός. Κάπως έτσι με κάλεσαν από το Birmingham City Football Club και μου ζήτησαν να πάω για δοκιμές εκεί. Αυτό ήταν, για ‘μένα, ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και χαροποίησε και τον πατέρα μου. Δυστυχώς, όμως, δεν ήταν γραφτό! Μόλις δύο μήνες μετά, έζησα τον χειρότερο μου εφιάλτη. Τρία από τα αγόρια που μου ασκούσαν όλο αυτόν τον εκφοβισμό στο σχολείο, εντάχθηκαν στην ίδια ομάδα και πολύ σύντομα, τους έκαναν όλους μέρος αυτού του εκφοβισμού. Παρόλα αυτά εγώ συνέχισα να παίζω για την συγκεκριμένη ομάδα, αλλά μία ημέρα μετά από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, αυτά τα αγόρια με στρίμωξαν στη γωνία ενός πάρκινγκ και σφίγγοντας μου το λαιμό, με απείλησαν ότι αν δεν εγκαταλείψω την ομάδα, θα με σκότωναν και στη συνέχεια θα βίαζαν την αδελφή μου. Ήμουν πολύ μικρός και φοβήθηκα! Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον πατέρα μου, να σηκώνει το τηλέφωνο και το πρόσωπο του να ασπρίζει, όταν ο τότε προπονητής μου του ανακοίνωσε πως άφησα την ομάδα. Ο πατέρας μου δε μπόρεσε ποτέ να το δεχτεί! Από εκείνη την ημέρα, η ζωή μου στο σπίτι δεν ήταν όπως πριν. Όλο αυτό συνέπεσαι και με την οικονομική κρίση που έκανε την κατάσταση χειρότερη. Εγώ δε μπόρεσα να το αντέξω όλο αυτό και έφυγα απ’ το σπίτι, ορκίζοντας ότι δε θα ξαναγυρνούσα ποτέ. Ο πατέρας μου ήταν ο ήρωάς και το είδωλό μου. Ήταν πυγμάχος πρωταθλητής και ένας πολύ ισχυρός άνδρας. Δε θα ήθελα ποτέ να τον απογοητεύσω. Ράγισε η καρδιά μου κι έτσι αποφάσισα να φύγω.Πώς βρέθηκες να είσαι άστεγος μέσα στην ίδια σου την πόλη;Μόλις έφυγα από το σπίτι, το μόνο άτομο που σκέφτηκα να μείνω μαζί του, ήταν ο Bappou. Ο Bappou, όμως, ήταν ένα άτομο με ειδικές ανάγκες και ο πατέρας μου επισκεπτόταν καθημερινά το σπίτι του, οπότε δεν ήθελα. Έτσι, αφού περιπλανήθηκα για ώρες στους δρόμους εκείνη την ημέρα, ήταν ήδη πολύ αργά και είχε αρχίσει να βρέχει. Έτσι μπήκα σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο και σε ένα από τα δωμάτια, υπήρχε ένα σχισμένο στρώμα στο πάτωμα. Σκέφτηκα να κοιμηθώ εκεί. Το κρύο ήταν τσουχτερό και το κτίριο δεν είχε ούτε παράθυρα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει την όλη κατάσταση, μέχρι που ένιωσα κάτι να σέρνεται στο σώμα μου. Το στρώμα ήταν γεμάτο αράχνες και σκουλήκια. Δεν είχα χρήματα και δεν είχα φάει για μέρες. Έπρεπε να βρω ένα τρόπο για να σταθώ και πάλι στα πόδια μου.Τι έκανες μετά το θάνατο του φίλου σου;Όταν ανακάλυψα ότι ο φίλος μου είχε μαχαιρωθεί, σοκαρίστηκα, έτρεξα γρήγορα να δω τι είχε συμβεί, αλλά το μόνο που βρήκα, ήταν το αίμα του στο πάτωμα. Ένιωσα πολύ άσχημα που δεν ήμουν εκεί μαζί του για να τον προστατεύσω. Ο πόνος που ένιωσα στην καρδιά μου, ήταν τόσο μεγάλος, σαν να ήμουν εγώ αυτός που μαχαιρώθηκε. Ήμουν ολομόναχος σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, περιτριγυρισμένο από εμπόρους ναρκωτικών, τοξικομανείς, δολοφόνους και κλέφτες. Ευγνωμονούσα το Θεό που ήμουν ζωντανός, γιατί καθημερινά κάποιος πέθαινε ή έμπαινε στη φυλακή. Η οικογένειά μου δεν ήξερε τίποτα για την κατάστασή μου, δεν θα μπορούσα να τους πω τίποτα, γιατί ήμουν πολύ περήφανος και δεν ήθελα να ξέρουν για την ήττα μου. Έπρεπε να βρω μια διέξοδο, αλλά έπρεπε να το κάνω μόνος μου.

Ποιο ήταν το χειρότερο πράγμα που σου συνέβη σε αυτό το χρονικό διάστημα, εκτός από τον θάνατο του φίλου σου;Θα έλεγα ότι υπήρξαν δύο πράγματα ιδιαίτερα φοβερά και σοκαριστικά. Το πρώτο ήταν όταν ήμουν στο ποτάμι και άρχισε να αστράφτει με βροντές και κεραυνούς. Έτσι αποφάσισα να επιστρέψω με τα πόδια. Καθώς περπατούσα είδα ένα πολύ παράξενο φαλακρό άντρα, να έρχεται γρήγορα προς το μέρος μου. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και δε τα πήρε στιγμή από πάνω μου, παρά τις βροντές. Μου φώναξε: «Θα σου κόψω το κεφάλι και θα σε ρίξω στο ποτάμι» Παρότι ήμουν τρομερά φοβισμένος, κατάφερα και τον κοίταξα στα μάτια, λέγοντας του: «Δεν σε φοβάμαι κι αν δε φύγεις γρήγορα από μπροστά μου, αυτός που θα πέσει στο ποτάμι, θα είσαι εσύ» Φοβήθηκα ότι θα με σκότωνε και έπρεπε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Για μια στιγμή κοίταξα το χέρι του και είδα ότι κρατούσε ένα μαχαίρι με αίμα, κοίταξα στο ποτάμι και είδα κάποιον να επιπλέει. Τον γρονθοκόπησα τρεις φορές και έπεσε κάτω. Πολύ γρήγορα, όμως, σηκώθηκε και το έβαλε στα πόδια.
Μια άλλη φορά, ξύπνησα μέσα στη νύχτα και κάποιος, με βαριά αναπνοή, στεκόταν από πάνω μου. Προσπάθησε να αυτοκτονήσει, με μια μαχαιριά στον λαιμό του. Πήδηξα προς το μέρος του, ευτυχώς έγκαιρα και του έσωσα τη ζωή. Θα μπορούσα να σου πω χιλιάδες ιστορίες για το τι μου συνέβη όταν ζούσα σε αυτό το εγκαταλελειμμένο κτίριο.Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανες, αφότου ξύπνησες από το όνειρο;Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ξύπνησα από το όραμα ήταν να πω «WOW»! Ήμουν σοκαρισμένος. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι ακριβώς μου είχε συμβεί. Αισθάνθηκα πολύ χαρούμενος, ήξερα 100% ότι η ζωή μου θα πήγαινε από το καλό στο καλύτερο, γιατί το όραμά μου με είχε διδάξει πώς να γίνω επιτυχημένος και πώς να ζήσω τη ζωή μου. Σηκώθηκα από το στρώμα, έπεσα στα γόνατά και ευχαρίστησα το Θεό. Ήξερα ότι με είχε ευλογήσει και ήμουν έτοιμος να αλλάξω τη ζωή μου. Θυμάμαι άρχισα να κλαίω ανεξέλεγκτα. Ήταν δάκρυα ανακούφισης και ευτυχίας. Ήταν σαν το μαύρο σύννεφο που είχα ζήσει, να έγινε φως του ήλιου και όλο το δωμάτιο έλαμπε ακόμη και αν δεν είχε παράθυρα.Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη;Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι η ζωή μου έχει σωθεί! Ήταν σαν κάποιος να είχε πάρει από πάνω μου ένα τεράστιο βάρος και εγώ μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου και να φτάσω ψηλά για πρώτη φορά σε ολόκληρη τη ζωή μου. Ένιωσα σαν να γεννήθηκα ξανά!Πώς κατάφερες να σταθείς στα πόδια σου;Το όραμα άλλαξε τελείως τον μέχρι τότε, τρόπο σκέψης μου. Άρχισα να μιλάω σε όλους. Το κύριο σημείο της αλλαγής ήταν όταν πήγα μια μεγάλη βόλτα για να αποφασίσω τι ήθελα να κάνω με τη ζωή μου. Δεν είχα σπουδάσει κάτι, δεν είχα χρήματα και καμία εργασιακή εμπειρία, έτσι ήμουν άχρηστος. Είχα, όμως, αποφασιστικότητα και φιλοδοξία! Καθώς, λοιπόν, περπατούσα, είδα έναν άνθρωπο που χρησιμοποιούσε μια μηχανή για να καθαρίσει το πάτωμα έξω από το σπίτι του. Σκέφτηκα ότι μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά. Έτσι μίλησα με έναν άνθρωπο που ήξερα ότι εκμισθώνει αυτό το είδος της μηχανής και συμφώνησε να μου δανείσει το μηχάνημα, αν μπορούσα να πείσω εταιρίες να χρησιμοποιούν αυτή την υπηρεσία. Μίλησα με δύο πολύ μεγάλες εταιρείες και έβγαλα αρκετά χρήματα. Με αυτά τα χρήματα, αγόρασα εκπαιδευτικά βιβλία που μου δίδαξαν πως να γίνω επιτυχημένος στον χώρο των πωλήσεων. Ήμουν τόσο χαρούμενος που τα είχα καταφέρει! Βέβαια, εξακολουθούσα να ζω στο εγκαταλελειμμένο κτίριο, αλλά αυτή τη φορά, είχα δύο πολύ σημαντικά πράγματα, τρόφιμα και γνώση. Δούλεψα σε δύο εταιρείες. Στη δεύτερη μάλιστα, έγινα το νούμερο ένα πρόσωπο πωλήσεων. Από άστεγος, ζούσα πια σε ένα όμορφο σπίτι, με μία όμορφη αρραβωνιαστικιά. Παρατήρησα ότι μόλις άλλαξα τον τρόπο σκέψης μου για τη ζωή γενικά, κατάφερα να αλλάξω και τη δική μου ζωή.

Ποια μαθήματα σου δίδαξε όλη αυτή η περιπέτεια;Τα μαθήματα που με δίδαξε είναι αρχικά ότι δεν έχει σημασία το πόσο άσχημα μπορεί να φαίνονται τα πράγματα. Η θέληση και η επιμονή τα νικάει όλα, εν τέλει! Έμαθα επίσης ότι το μόνο μυστικό της επιτυχίας, είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει κανένα τέτοιο μυστικό. Αν κάθεσαι και κλαίγεσαι καθημερινά, τότε η ζωή σου δε θα αλλάξει ποτέ.Ειλικρινά, θεωρείς ότι το έχεις ξεπεράσει όλο αυτό;Η αλήθεια είναι ότι καθημερινά δε περνά στιγμή που να μη σκεφτώ το παρελθόν μου, σκέφτομαι τι μου έχει συμβεί και πόσο ευλογημένος είμαι που έχω τη ζωή, που έχω τώρα. Δεν πιστεύω ότι θα ξεχάσω ποτέ όλη αυτή την εμπειρία, αλλά βλέπεις, δεν είναι οι εμπειρίες που καθορίζουν το ποιος είσαι, αλλά το να μπορείς να μάθεις από αυτές, διότι τα πράγματα που μας πληγώνουν στη ζωή είναι και το πράγματα που μας διδάσκουν τα περισσότερα.Τι είναι αυτό που φοβάσαι σήμερα περισσότερο;Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι το να μην είμαι σε θέση να παρέχω πράγματα στην οικογένειά μου. Είδα τους δικούς μου γονείς να υποφέρουν από την οικονομική κρίση και δεν θέλω ποτέ να βιώσουν κάτι αντίστοιχο και τα δικά μου παιδιά.

Ποια συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που περνάει δύσκολα;Η συμβουλή που θα έδινα είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να ακούς τους άλλους. Όταν σου λένε ότι δε μπορείς να κάνεις κάτι, είναι γιατί δεν μπορούν να το πετύχουν εκείνοι. Μην ακούς κανέναν! Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, γιατί η ζωή είναι σκληρή. Πρέπει να σηκωθείς και να πολεμήσεις για να την αλλάξεις. Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολη, αλλά είναι στο χέρι σου!Επίτρεψε μου να ολοκληρώσω αυτή τη συνέντευξη, λέγοντας το εξής: υπάρχουν πολλοί Έλληνες που τώρα υποφέρουν και χρειάζονται κάποια έμπνευση. Ελπίζω η ιστορία μου να βοήθησε κάπως. Δεν είχα τίποτα στη ζωή μου, έχασα το σπίτι μου, την οικογένειά μου και ζούσα χωρίς τροφή, αλλά ήμουν πεισματάρης και δεν τα παράτησα! Πρέπει να παλέψουμε, αλλιώς δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα
Επιστροφή στην κατηγορία

The post Έμεινε άστεγος, δεν είχε να φάει και σήμερα μας δίνει μαθήματα ζωής! appeared first on iPop.