Λίγες σκέψεις για την τηλεόραση την εποχή του κορονοϊού

13:16 1/4/2020 - Πηγή: iPop

Αυτές τις μέρες που μένουμε σπίτι, έχω περισσότερο χρόνο να συνδεθώ με την οικογένειά μου, να επικοινωνήσω ουσιαστικά μαζί τους. Γιατί οι γονείς έχουν ανάγκη από επικοινωνία. Βλέπεις δεν έχουν social media, δεν ξέρουν να το χρησιμοποιούν αυτό το μαραφέτι, δεν έχουν Netflix. Έχουν μόνο την οικογένειά τους, την τηλεόραση, άντε και κανένα βιβλίο. Και τηλεόραση και κορονοϊός δεν είναι καλός συνδυασμός. 

Κι

αυτές τις μέρες που λες η τηλεόραση παίζει σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο. Ακόμη κι αν κανείς δεν της δίνει σημασία, παραμένει ανοιχτή. “Κλείσε μωρέ για λίγο την τηλεόραση”, λέω στον μπαμπά μου, “άφησέ την γιατί ενημερωνόμαστε για το τι γίνεται”.

Ενημέρωση. Γνήσια. Αυθεντική. Χωρίς υπερβολές. Με σωστά πλάνα. Ένας σπουδαίος ρόλος της τηλεόρασης, που δυστυχώς έχει χαθεί στις μέρες μας. Τι έχει μπει στη θέση της;

Η τρομολαγνεία. Πολλές πληροφορίες, χωρίς να ευσταθούν όλες ακριβώς, μερικές φορές ελλιπείς κι άλλες στα όρια της παραπληροφόρησης. Ο καθένας έχει και μια γνώμη να πει, ακόμη κι αν δεν είναι εμπεριστατωμένη. Αλλά θέματα να έχουμε να προβάλλουμε για την τηλεθέαση.

Γιατί αυτό πουλάει. Κι αν δεν πουλήσεις τώρα τον πόνο, το δράμα, τον θάνατο, πότε θα το κάνεις; Πώς θα κρατήσεις τον τηλεθεατή σου καθηλωμένο και αποβλακωμένο, αν δεν του πουλήσεις το δράμα;

Εκπομπές για τον κορονοϊό, ειδήσεις για τον κορονοϊό, όλα περιστρέφονται γύρω από αυτό. Γιατί ναι μεν είναι πολύ σημαντικό ζήτημα, αλλά είναι και “trend”. Κι εδώ ξαναγυρίζουμε πάλι στο ότι “πουλάει”. Και πουλάει πολύ.

Κι όταν δεν υπάρχει κάποια είδηση για τον κορονοϊό, θα υπάρχει το τηλεοπτικό σποτ #μένουμε_σπίτι, το οποίο είναι ίσως και το μοναδικό ευχάριστο διάλειμμα από τη μαυρίλα που μας σερβίρουν.

Και συνήθως, δεν θα ακούσεις καμία θετική είδηση. Θα ακούσεις αριθμό κρουσμάτων και θανάτων. Αριθμοί. Πολλοί αριθμοί. Που τους εκτοξεύουν χωρίς να υπολογίζουν πως μιλάμε για ανθρώπους. Για ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ κι όχι για χρήματα ή κάτι άλλο. Αυτοί οι αριθμοί, αυτά τα στατιστικά, είναι άνθρωποι που έχουν χάσει τη ζωή τους και η οικογένειά τους πενθεί. Και ξέρεις κι αυτή η οικογένεια έχει τηλεόραση στο σπίτι και “ενημερώνεται”.

Μιλάμε για ανθρώπους που είναι διασωληνωμένοι και η οικογένειά τους ανησυχεί και προσεύχεται καθημερινά με όλη της τη δύναμη για να γίνουν καλά.

Αν σε ρωτήσω πόσους νεκρούς έχει η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελλάδα πιθανότατα θα γνωρίζεις με ακρίβεια. Αλλά πόσοι έχουν αναρρώσει; Πόσοι έχουν πάρει εξιτήριο; Ούτε που γνωρίζεις γιατί δεν στο έχουν σερβίρει αρκετές φορές ώστε να το εμπεδώσεις. Γιατί δεν πουλάνε οι άνθρωποι που έγιναν καλά. Πουλάει ο θάνατος και το δράμα του διπλανού.

Αν θέλεις να μάθεις αναλυτικά τα κρούσματα σ’ όλο τον κόσμο, πόσοι άνθρωποι έχουν χαθεί και πόσοι έχουν αναρρώσει, δες τον χάρτη με τα κρούσματα ανά τον κόσμο. 

«Μα αφού το είπαν στην τηλεόραση», είναι μια φράση που ακούω καθημερινά από τους γονείς μου. Μα δεν τους αδικώ, γιατί είναι το μόνο μέσο που έχουν αυτή τη στιγμή. Είναι κλεισμένοι σε ένα σπίτι και η τηλεόραση είναι μέσα σε αυτό. Σχεδόν αναγκαστικά.

Κάθε μέρα ένα μεγάλο σύννεφο πανικού μας καλύπτει, σαν να έχει έρθει η χούντα και σε λίγο θα βγουν στο δρόμο οι στρατιώτες και τα τανκς. Και πώς να ξεφύγεις από αυτό όταν δεν έχεις άλλη διέξοδο;

Κι εδώ έρχεται η δεύτερη “υπηρεσία” της τηλεόρασης, η οποία θα έπρεπε να είναι η ψυχαγωγία. Η ποιοτική ψυχαγωγία. Ένα ουσιαστικό θέαμα που θα μπορούσε πραγματικά να κάνει και τους μεγαλύτερους σε ηλικία να ξεχαστούν λίγο από την καθημερινότητα. Να πάρουν μια ανάσα βρε αδερφέ και να δουν λίγο τον ουρανό πιο καθαρό, απομακρύνοντας αυτό το σύννεφο που έχει κατσικωθεί εδώ και μέρες πάνω από το κεφάλι τους και ολοένα και περισσότερο τους σκοτεινιάζει.

Γιατί δεν παίζει μια κωμωδία; Μια παλιά ελληνική ταινία; Γιατί δεν δείχνουν ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ; Γιατί δεν σε αφήνουν να ξεχαστείς λιγάκι;

Βλέπεις online μπορείς να κάνεις tour σε μουσεία, σε κάστρα, να κάνεις γυμναστική, να κάνεις σεμινάρια για ό,τι σε ενδιαφέρει, μαθήματα χορού, να δεις θέατρο. Όμως, είπαμε οι πιο μεγάλοι σε ηλικία ίσως να μην έχουν πρόσβαση σε αυτά και είναι “καταδικασμένοι”.

Η τηλεόραση που κάποτε όλοι λατρεύαμε, που ήταν τόσο λαμπερή, ένας άλλος κόσμος… έχει αποβεί πολύ επικίνδυνη.

Αλλά ο κόσμος δεν είναι χαζός. Κι έχει αρχίσει όχι μόνο να τον κουράζει αλλά και να τον εξοργίζει αυτό που βλέπει. Κι αν νομίζεις πως δεν έχει δύναμη και δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, γελιέσαι.

Αυτό που μου δίνει κουράγιο κι ελπίδα είναι ο μπαμπάς μου, 60 χρονών πλέον, που μου είπε «ενημερώθηκα 15 λεπτά στις 18.00 από τους κκ Τσιόδρα και Χαρδαλιά, τώρα βάλε λίγη μουσική!».

Και την έκλεισε. Γιατί της αξίζει να παραμείνει κλειστή. Ξέρετε… μέχρι νεωτέρας.

Αυτή είναι η δική μου οπτική γωνία… θα χαρώ να ακούσω την δική σου και γι’ αυτό τα social media μου είναι στη διάθεσή σου.

@claudia_didati  @Κλαούντια Ντ.

Photo: unsplash/Scheier .hr

Το άρθρο Λίγες σκέψεις για την τηλεόραση την εποχή του κορονοϊού εμφανίζεται στο iPop.