Μια συζήτηση για «δαγκωμένες αλήθειες», για τον έρωτα και το συναίσθημα…

18:46 26/7/2019 - Πηγή: iPop

Η Ελένη Σκάρπου είναι το κορίτσι απ’ τη Θεσσαλονίκη και σίγουρα θα έχεις διαβάσει κάποιο άρθρο της, θα την έχεις ακούσει στο ραδιόφωνο, θα την έχεις πετύχει σε κάποιο event, αφού είναι μέσα σε όλα. Τώρα, όμως, η Ελένη Σκάρπου εξέδωσε τη δική της ποιητική συλλογή και πρέπει να τη διαβάσεις…

Ναι, η Ελένη Σκάρπου είναι το κορίτσι των media, είναι το κορίτσι που έχει το μικρόβιο της πένας από πολύ μικρή ηλικία. Το νέο της εγχείρημα είναι η ποιητική συλλογή «40 δαγκωμένες αλήθειες». Αλήθειες που αφορούν το συναίσθημα και τον έρωτα και είναι βγαλμένες από τη ζωή της. Και σίγουρα κάπου θα ταυτιστείς… γιατί ποιος δεν έχει πονέσει στον έρωτα;

Η Ελένη Σκάρπου μίλησε στο iPop.gr για την ποιητική της συλλογή και για τις δικές δαγκωμένες αλήθειες.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την ποίηση;Γενικώς είμαι ένας άνθρωπος που γράφει… όχι μόνο λόγω δουλειάς, αλλά από μικρό παιδί διάβαζα πολλά βιβλία, έγραφα πράγματα εφηβικά και συνέχιζα να γράφω και στη μετέπειτα ζωή μου. Κάποια στιγμή όταν πέρασε και η φοιτητική ζωή και μπήκα σε άλλα μονοπάτια, όλα με ώθησαν στο να καταγράψω κάποιες καταστάσεις. Είχα κάνει μια απόπειρα πριν από μια πενταετία, αλλά η αλήθεια είναι ότι και δεν είχα βρει τις εκδόσεις που θα ήθελαν να βγάλουν αυτό το πρότζεκτ και όταν ήρθε η πρόταση από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας -που έχουμε καλή σχέση μέσα από διάφορες συνεργασίες- το θεώρησα κομβικό σημείο και είπα να το κάνουμε. Δεν το σχεδίαζα πολύ καιρό, το είχα γενικά στο μυαλό μου κι έλεγα ότι όταν έρθει η ώρα θα το κάνω.Και τώρα που ήρθε η ώρα… Πώς νιώθεις;Νιώθω πολύ ωραία. Υπάρχει μια χαρά και μια ανακούφιση, γιατί είναι και πολλά τα χρόνια που αφιέρωσα γι’ αυτά τα γραμμένα. Είναι για μένα κι ένας μπούσουλας. Αφού πήγε καλά η πρώτη δοκιμή, να συνεχίσω και με κάτι επόμενο. Με έχει βάλει όλο αυτό, σε μια διαφορετική ροή, έχοντας πάρει πολύ καλό feedback.«40 δαγκωμενές αλήθειες»: Γιατί αυτός ο τίτλος;Το «40» προέκυψε από τον αριθμό των ποιημάτων. Το «δαγκωμένες» προέκυψε από ένα βασικό ποίημα -το πρώτο που είχε γραφτεί το 2008- και ένα κομμάτι του τίτλου συνδέεται με αυτό το πρώτο ποίημα, ως «τιμή» στην πρώτη πένα. Το «αλήθειες» είναι μια έννοια που με δελεάζει σαν άνθρωπο. Μ’αρέσει η αλήθεια, η ειλικρίνεια των ανθρώπων. Μ’ αρέσει να μοιράζομαι τις αλήθειες μου. Ήρθε λοιπόν αυθόρμητα η αλήθεια και κούμπωσε στον τίτλο.
Λίγα λόγια για το υπέροχο εξώφυλλο….Το εξώφυλλο, όπως και όλο το σχεδιασμό τον έχει αναλάβει η Αναστασία Τσιντζιλώνη, η οποία είναι και δικός μου άνθρωπος. Ήθελα να κάνω κάτι μη συμβατικό. Ήθελα να είναι πιο αφηρημένο και ανοιχτό στον αναγνώστη να αντιληφθεί αυτό που θέλει. Το κόκκινο χρώμα, λοιπόν, μπορεί να είναι το κόκκινο απ’ το κραγιόν, του αίματος, το χρώμα της γυναίκας, του συναισθήματος. Ο κάκτος είναι ένα πολύ αγαπημένο φυτό για μένα και η Αναστασία το απέδωσε πολύ ωραία, γιατί αυτό που… «δαγκώνει», «τσιμπάει» κιόλας. Το εξώφυλλο ήρθε και κούμπωσε πάρα πολύ με όλο αυτό που θέλω να βγάλουν τα ποιήματα στον αναγνώστη.Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας των ποιημάτων;Ο άνθρωπος στον έρωτα. Όλα τα ποιήματα αφορούν τον έρωτα. Πρόκειται για μικρές ιστορίες που έχουν προκύψει με ποιητική μορφή -τα περισσότερα δεν έχουν ρήμα είναι πεζά. Είναι στιγμές της ζωής μου. Τα κατέγραψα όλα αυτούσια όπως συνέβησαν, με την απλότητα της στιγμής και στο τέλος υπήρξε απλά μια επιμέλεια. Έχει τη φυσική του ροή όπως όλα τα συναισθήματα άλλωστε.Ποιο είναι το αίσθημα που αφήνει στον αναγνώστη η ποιητική συλλογή;Δεν μπορώ να το κρίνω ως αναγνώστης, γιατί είμαι η δημιουργός. Από αυτά που εισπράττω, οι περισσότεροι ταυτίζονται. Τα σχόλια δεν έχουν να κάνουν με το «α είναι ένα ωραίο βιβλίο». Ο κάθε ένας έχει ταυτιστεί με τουλάχιστον ένα ποίημα και αυτός ήταν και ο σκοπός. Να φτάσει στην ψυχή του αναγνώστη, να αγγίξει μια ευαίσθητη χορδή του.
Θα μοιραστείς μαζί μας μια δαγκωμένη αλήθεια;Μέσα σε μια έντονη δεκαετία ζωής, πολύ δημιουργική –επαγγελματικά και συναισθηματικά- ως άνθρωποι ζούμε πολλά… Ό,τι γράφεται είναι δικό μου, μπορεί να έχω πάρει αφορμές αλλά ό,τι γράφεται έχει να κάνει με τα δικά μου βιώματα, τις δικές μου εμπειρίες. Έχω και μια ιδιαίτερη σχέση με τον έρωτα. Πονάω μέσα στον έρωτα, γιατί έτσι είμαι και σαν άνθρωπος και αυτή είναι η δαγκωμένη αλήθεια που μπορώ να μοιραστώ.Φοβήθηκες ποτέ ότι θα εκτεθείς; Έκανες δεύτερες σκέψεις;Όταν γράφεις συνέχεια είναι σαν μικρόβιο. Έχεις εκ των προτέρων αποδεχτεί ότι εκτίθεσαι, λίγο ασυναίσθητα. Και ως δημοσιογράφος εκτίθεμαι καθημερινά, αλλά τώρα πρόκειται για μια διαφορετική έκθεση. Λίγες μέρες πριν γίνει η παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη, εκεί ένιωσα ότι είναι μια διαφορετική έκθεση και λίγο στριμώχτηκα, αναρωτήθηκα. Όταν πρόκειται για κάτι που αφορά στο 100% του εσένα και ειδικά για θέματα προσωπικά νιώθεις κάπως άβολα. Οι άνθρωποι και το περιβάλλον και το αποτέλεσμα με έχουν κάνει να νιώθω μεγάλη ασφάλεια και το άβολο κομμάτι της εκθεσης έχει περιοριστεί. Έχω μια συστολή, αλλά όταν γράφεις, αυτό πρέπει να το καταπολεμήσεις.
Τι είναι για σένα η ποίηση; Πώς νιώθεις όταν γράφεις;Οτιδήποτε έχει να κάνει με γράψιμο, συγγραφή, ποίηση, άρθρο ή ημερολόγιο είναι μια προέκταση του εαυτού μου. Από τότε που ήμουν ένας μικρός ανθρωπάκος, από τα 9 μου χρόνια άρχισα να εστιάζω πολύ σε αυτό το κομμάτι. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να γράφει. Θα ήθελα να συνεχιστεί και να το κάνω και μέσα στα επόμενα χρόνια, όχι αναγκαστικά αλλά λίγο πιο αυθόρμητα.Κυρίως οι νέοι άνθρωποι έχουν αφήσει για λίγο στην άκρη το βιβλίο… Πώς θα «έπειθες» έναν νέο να διαβάσει, να ανοίξει ένα βιβλίο;Με όλη αυτήν την επανάσταση της τεχνολογίας η ανάγνωση έχει γίνει κάτι πολύ ξένο για τις νέες γενιές ή αυτό φαίνεται βάζοντας και τον εαυτό μου σε αυτούς τους νέους ανθρώπους, καθώς έχω πληγεί κι εγώ από την τεχνολογία. Για τους ανθρώπους που τους αρέσει να ταξιδεύουν και να διαβάζουν με οποιονδήποτε τρόπο, το χαρτί είναι πάντα ξεχωριστό, έχει μια άλλη διάσταση κι άλλη επαφή που μπορείς να αποκτήσεις όταν διαβάζεις. Θα προτιμούσα κάποιος να αγοράσει τις «40 δαγκωμένες αλήθειες», να επεξεργαστεί το βιβλίο, να γράψει πάνω σε αυτό και μετά από 5 χρόνια να το ξαναδεί στην βιβλιοθήκη του.Το βιβλίο είναι κειμήλιο, συνδεόμαστε με έναν ξεχωριστό τρόπο μαζί του, κάτι που δεν μπορεί να γίνει με μια οθόνη απρόσωπη. Οι άνθρωποι με το βιβλίο πρέπει να έχουμε σχέση και η σχέση πρέπει να έχει αισθήσεις. Πρέπει να το αγγίξεις, να το μυρίσεις, να το δεις, να το κρίνεις. Άλλωστε δεν υπάρχει πιο ελαφρύ, οικονομικό κι ανεξάντλητο ταξίδι από τα βιβλία.
Η Ελένη Σκάρπου έχει το δικό της μότο με το οποίο πορεύεται στη ζωή της;Πάντα λειτουργούσα με το «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Έχω δημιουργήσει κι ένα μότο μέσα από το βιβλίο «Αν αγαπάς τις λέξεις των ανθρώπων… θα μείνουν μόνο εκείνες να σε στοιχειώνουν. Αγάπα αυτό που έχουν τα μάτια τους και συγχώρεσέ τους καθώς φεύγουν». Ο συνδυασμός αυτών των δύο -και όχι μόνο- με αντιπροσωπεύουν.

Το άρθρο Μια συζήτηση για «δαγκωμένες αλήθειες», για τον έρωτα και το συναίσθημα… εμφανίζεται στο iPop.