Ο ρατσισμός και τα τυφλά μου σημεία

13:02 11/6/2020 - Πηγή: iPop

Ο ρατσισμός και τα τυφλά μου σημεία… Κάθε άνθρωπος, για να επιβιώσει, καθώς μεγαλώνει, έχει την ανάγκη να διατηρεί μια – σχετικά – θετική αυτοεικόνα. Σε γενικές γραμμές, η διατήρηση μίας τέτοιας αυτοεικόνας περιλαμβάνει έναν μηχανισμό, ο οποίος “βλέπει” όλα τα δικά μου και τα των οικείων μου, ως καλώς καμωμένα και όλα τα των άλλων, ως λιγότερο καλά.

Έτσι, καταφέρνω να εγκαταστήσω ένα αίσθημα ασφάλειας και ελέγχου, για τους σημαντικούς άλλους, που με περιβάλλουν, όταν είμαι παιδί, καθώς και για τον εαυτό μου και να βγω στον έξω κόσμο, νιώθοντας πως έχω μια κάποια δύναμη να τον επηρεάσω,

με τρόπο τέτοιο, που να ταιριάζει με την επιβίωση και το ευ ζην μου.

Όλα τα παραπάνω, συμβαίνουν, κατά τρόπο, που δεν βρίσκεται στην επίγνωση μου. Είναι αρχαϊκά, επιβιωτικά, μοτίβα, τα οποία είχαν πάρα πολύ νόημα στις εποχές των σπηλαίων, εξακολουθούν και έχουν κάποιο νόημα, στη βρεφική, νηπιακή και πρώτη παιδική ηλικία, όμως τι γίνεται όταν αυτός ο μηχανισμός έρχεται και από προσαρμοστικός γίνεται δυσλειτουργικός; Όταν στερεί περισσότερα από όσα προσφέρει; Όταν αυτή η πρώτη αμηχανία για το καινούργιο, το διαφορετικό γιγαντώνεται και μετατρέπεται σε μίσος; Όταν αυτή η πρώτη αμηχανία καταργεί την φυσική τάση για εξερεύνηση και επαφή; Όταν η βαθειά, υπαρξιακή ανάγκη μου για ασφάλεια και έλεγχο, επί της φθοράς και του θανάτου, προβάλλεται στους “διαφορετικούς άλλους”, με τη μορφή μίσους, οργής, μισαλλοδοξίας, απόρριψης, αγνωμοσύνης;

Ρατσισμός: Η χωρίς τέλος πανδημία που κόστισε τη ζωή στον George Floyd (Photos)

Ο ρατσισμός και τα τυφλά μου σημεία

Έχω σκεφτεί ποτέ, μήπως και εκείνοι, οι “άλλοι”, έχουν όμοια αναπτυξιακή πορεία, με εμένα, άρα ίδιους υπαρξιακούς φόβους και μηχανισμούς, για να τους αντιμετωπίζουν; αν είμαι και εγώ “άλλος” για κάποιον “άλλο”;

Η επαφή με το διαφορετικό, το όποιο διαφορετικό, αν κάτι μπορεί να οριστεί ως τέτοιο, με φέρνει πάντα αντιμέτωπη με την τυχαιότητα της ύπαρξής μου άρα και της ανυπαρξίας μου. Μου αποδεικνύει, περίτρανα, πόσο τυχαίο ήταν που γεννήθηκα, πόσο τυχαίο ήταν που γεννήθηκα σε αυτό το μήκος και το πλάτος της Γης, πόσο τυχαίο ήταν που έχω αυτούς τους οικείους, πόσο τυχαίο είναι που έχω ή δεν έχω αναπηρία, πόσο τυχαίο είναι που έχω αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αυτή τη θρησκεία, αυτή την οικονομική κατάσταση, αυτό το σώμα και η λίστα δεν τελειώνει.

Αυτή η τυχαιότητα, αυτομάτως μου καταργεί την αίσθηση ελέγχου, στη ζωή και την εξέλιξη της και με φέρνει αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο της ανυπαρξίας μου.

Ο ρατσισμός ξεκινάει πολύ πριν το παιδί πει την πρώτη του λέξη

Και η επαφή με την ανυπαρξία μου είναι το πιο τυφλό μου σημείο.

Ξεκινώ, λοιπόν, το ταξίδι της αποδοχής του γεγονότος πως δεν υπήρχα και δεν θα υπάρχω για πάντα, για να έρθω πιο κοντά στην φθαρτή, ανθρώπινη φύση μου και στους φθαρτούς συνανθρώπους μου.

Ο θάνατος νικιέται με ζωή και η ζωή συμβαίνει αποκλειστικά “στο μεταξύ”, στην επαφή των ανθρώπων.

Info!

Μαρία Σγούρου

Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, MSc

Εκπ. Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt

Τηλ: 6983942267

Email: s_maria95@yahoo.gr

Facebook

Instagram

YouTube Channel: Μαρία Σγούρου Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Διάβασε ακόμα;