Στέφανος Δημουλάς: Ο χορευτής που εντυπωσίασε την Royal Opera και δέχθηκε πρόταση για το The Crown μιλάει στο iPop

19:12 9/7/2021 - Πηγή: iPop

Ο Στέφανος Δημουλάς είναι ο άνθρωπος που μας έδωσε την έμπνευση και το ερέθισμα για να δούμε το μπαλέτο υπό μια άλλη οπτική. Είναι αυτό το παιδί που αγάπησε τον χορό με μια ματιά και θέλησε και κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα και να διαπρέψει στο εξωτερικό. Ποιος είναι, όμως, στην πραγματικότητα ο Στέφανος Δημουλάς;

Είναι κάτι παραπάνω από ένας άνθρωπος που λατρεύει τον χορό και που τον έχει κάνει επάγγελμα. Ο Στέφανος Δημουλάς είπε ότι θέλει να γίνει χορευτής για πρώτη φορά στην ηλικία των 4 ετών κι έκτοτε ξεκίνησε το ταξίδι του σ’ αυτόν

τον μαγικό κόσμο του μπαλέτου. Συνδύασε το πάθος του με το ταλέντο που όλοι του έλεγαν ότι έχει κι έφτασε πολύ μακριά. Πού; Μέχρι τη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας και τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου.

Ο Στέφανος Δημουλάς μίλησε στο iPop.gr σε μια συνέντευξη που μας μάγεψε!

1. Πώς και πότε ξεκίνησες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα στον χορό;

Ήμουν 4 ετών όταν είδα για πρώτη φορά στην τηλεόραση τη Λίμνη των Κύκνων του Matthew Bourne, όπου κάτι σκίρτησε μέσα μου, αισθάνθηκα κάτι πολύ οικείο, δεν ήξερα καν πώς λεγόταν, και ζήτησα από τους γονείς μου να ξεκινήσω μαθήματα.

Εγώ δεχόμουν πολύ μία λέξη που δεν μου αρέσει καθόλου, το ταλέντο, όχι τόσο λόγω των ικανοτήτων μου, όσο λόγω του φύλου μου. Έτσι λοιπόν, όταν το άκουγα σκεφτόμουν ότι είναι κάτι καλό και πως δεν χρειάζεται να προσπαθήσω και πολύ. Τι χρειάζεται στον χορό; Να είσαι αγόρι για να πετύχεις, γιατί υπάρχουν πολλά κορίτσια. Έτσι το αντιλαμβανόταν ένα παιδικό μυαλό κι έτσι συνέχιζα. Ώσπου γύρω στα 16 σκέφτηκα ότι ηλικιακά μπορώ να ασχοληθώ με τον χορό και αποφάσισα να προσπαθήσω και όπου πάει.

Martina Dusilova

2. Βρήκες μπροστά σου εμπόδια επαγγελματικά λόγω των αντιλήψεων και των στερεοτύπων που υπάρχουν;

Η αλήθεια είναι ότι επαγγελματικά στην Ελλάδα δεν προσπάθησα, γιατί ήξερα ότι το καλύτερο που έχω να κάνω σ’ αυτόν τον κλάδο που έχω επιλέξει είναι να δουλέψω πραγματικά σαν επαγγελματίας στο εξωτερικό και να σπουδάσω εκεί. Έτσι, ξεκίνησα τις σπουδές μου στη Γλασκώβη, στη Βασιλική Ακαδημία Μπαλέτου όπου με δέχτηκαν και έκτοτε το ένα πράγμα έφερε το άλλο, πήγα στο Λονδίνο κι έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι παραπάνω, αφού μου μάθανε να αντιμετωπίζω τον χορό σαν επάγγελμα κι όχι σαν χόμπι πια.

3. Πώς αντιδρούσε και πώς αντιδρά και σήμερα ο κόσμος όταν λες ότι είσαι χορευτής;

Στο εξωτερικό το θαυμάζουνε, σκέφτονται πιο όμορφες εικόνες, αλλά και δυσκολίες που αντιμετωπίζεις. Στην Ελλάδα μόνο τα τελευταία χρόνια λέω ότι είμαι χορευτής όταν με ρωτάνε το επάγγελμά μου, γιατί για να το πω ήθελα πραγματικά να είμαι, αφού ξεκίνησαν να έρχονται κάποιες δουλειές. Το πιο όμορφο πλέον είναι πως όταν λέω ότι είμαι χορευτής, ειδικά στην πόλη μου, στον Βόλο, αλλά και στην Αθήνα, ο κόσμος με αναγνωρίζει περισσότερο και είναι σημαντικό να ακουστεί ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας Έλληνας χορευτής στο εξωτερικό που κάνει κάποιες συνεργασίες.

Αυτό ουσιαστικά είναι το παράπονό μου, αλλά και ο στόχος μου μελλοντικά. Θέλω να κάνω τον χορό πιο γνωστό σ’ ένα ευρύτερο κοινό έστω και στην Ελλάδα. Μπορούμε να σκεφτούμε όλοι μας πολλούς Έλληνες ηθοποιούς, τραγουδιστές, αλλά πόσους Έλληνες χορευτές; Το ενδιαφέρον του κόσμου με έχει κάνει να καταλάβω τι χρειαζόμαστε, δηλαδή το να ξεστομίζουμε την αλήθεια μας και η δική μου αλήθεια είναι αυτή, του άνδρα χορευτή.

Darren Black

4. Μίλα μου λίγο για τη δική σου χορευτική παραγωγή που ετοιμάζεις. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;

Είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι στην Ελλάδα, για τρεισήμισι μήνες. Είναι πολύ όμορφο που το Υπουργείο Πολιτισμού και η Λυρική μέσα από το πρόγραμμα “Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός” χρηματοδοτούν την παραγωγή μου, που είναι και η πρώτη μου. Θα πραγματοποιηθεί 10 και 11 Σεπτεμβρίου στο Αρχαίο Θέατρο Δημητριάδος στον Βόλο. Είναι αγχωτικό να ξεκινάς από τον τόπο σου, όμως είναι καλύτερο να αρχίζεις από μικρότερες πόλεις και να βλέπεις τα λάθη σου, γιατί αυτά σίγουρα θα υπάρχουν. Θα είναι κυρίως Έλληνες χορευτές και μια μπαλαρίνα από τα Εθνικά Μπαλέτα της Αγγλίας. Το ήθελα πολύ να το κάνω αυτό και το έχω στο μυαλό μου ότι σίγουρα θέλω να συνεχιστεί και να γίνει και στην Αθήνα αργότερα.

5. Οι γονείς σου ήταν πάντα δίπλα σου στις αποφάσεις σου;

Ναι, πάντα, και μου κάνει πολλή εντύπωση να βλέπω γονείς άλλων παιδιών να μην θέλουν να φύγουν τα παιδιά τους και συγχρόνως να θέλουν το καλό τους, ενώ σε συγκεκριμένους κλάδους στην Ελλάδα δεν μπορείς να προοδεύσεις. Όμως, πρέπει να σπρώξεις το παιδί σου να πάει σ’ έναν τόπο και σε μια χώρα που θα του μάθει κάτι παραπάνω και θα το βοηθήσει να εξελιχθεί.

6. Πώς έφτασες στην Αγγλία, στη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας και στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου;

Μ’ έναν απλούστατο τρόπο που λέγεται αξιοκρατία. Έκανα οντισιόν όπως έκαναν δεκάδες άλλοι άνθρωποι, έκανα τα χαρτιά μου, είχα το site μου σωστά και επαγγελματικά δοσμένο, το ίδιο και το βιογραφικό μου, παρουσίασα ένα προφίλ επαγγελματία χορευτή που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν επάγγελμα, brand, χορευτή. Πρέπει να προβάλλεις σωστά και επαγγελματικά τον εαυτό σου για να σε πάρει και ο άλλος στα σοβαρά και να σε αντιμετωπίσει όπως πρέπει. Όταν βρέθηκα κι εγώ σε επιτροπή επιλογής χορευτών, κατάλαβα γιατί εγώ τελικά βρέθηκα να είμαι ανάμεσα σε 35 ανθρώπους μέσα σ’ ένα στούντιο στη Βασιλική Όπερα στο Covent Garden για οντισιόν και κατέληξαν να πάρουν εμένα κι άλλον έναν. Γιατί όλα αυτά που τους παρουσίασα ήταν επαγγελματικού επιπέδου. Δεν είχα καμία γνωριμία, δεν με πήρε κανένας να μου πει ότι έχουν οντισιόν και να πάω στο στούντιο, είχα τα μάτια μου δεκατέσσερα και ήταν ξεκάθαρα αξιοκρατικό όλο αυτό.

7. Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθες εκεί; Πώς αισθάνθηκες για αυτή σου την επιτυχία;

Η Αγγλία μου έμαθε τον επαγγελματισμό, τον σεβασμό στο διαφορετικό, και δεν έχει να κάνει μόνο με τη σεξουαλικότητα, στο διαφορετικό χρώμα δέρματος, στο διαφορετικό πολιτισμό, στη διαφορετική άποψη, στο διαφορετικό ντύσιμο, αντιμετώπιση, κράτος, κοινωνική τάξη ή οικονομικό υπόβαθρο. Αυτά είναι πράγματα που ακόμα και σήμερα θεωρώ ότι η Ελλάδα δε θα μου τα μάθαινε. Ταυτόχρονα, όμως, η Ελλάδα μου δίδαξε δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Το ένα είναι η φιλία, τι σημαίνει να έχεις πραγματικούς φίλους. Για μένα, ο όρος φιλία είναι αν όχι ίδιος τουλάχιστον ισάξιος με τον όρο έρωτας, το πόσο σημαντικό είναι το συναίσθημα του πραγματικού έρωτα με έναν άλλο άνθρωπο. Τόσο σημαντικές είναι και οι πραγματικές φιλίες. Και το δεύτερο είναι το να το εκτιμάω όταν μου δίνουν δουλειά και να θέλω κι εγώ να δώσω δουλειά. Γιατί; Γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά στην Ελλάδα, οπότε αυτό με έκανε και να εκτιμήσω τις δουλειές που μου έδινε το εξωτερικό. Συγχρόνως, εκτιμώ και υπέρ του δέοντος αυτό που μου δίνει η Ελλάδα τη δεδομένη στιγμή, μια πολύ μεγάλη στήριξη για την ολόδική μου παραγωγή στις ρίζες μου και με τη σειρά μου να δώσω κι εγώ δουλειά σε άλλους ανθρώπους. Αν δεν εκτιμάς τέτοια πράγματα στον χώρο σου, τότε δε θα πρέπει να είσαι σε αυτόν.

Όταν με πήραν στη Βασιλική Όπερα, ήταν πολύ περίεργο γιατί πήγα για την οντισιόν, ήμασταν αρκετά άτομα μες το στούντιο, άρχισαν να διώχνουν άτομα σιγά – σιγά και μείναμε πέντε και από αυτούς τους πέντε έδιωξαν άλλους τρεις και μείναμε δύο άτομα και αυτή ήταν η απόφασή τους και έμεινα άφωνος. Κάτι τέτοιες στιγμές τις εκμεταλλεύεσαι γιατί δεν ξέρεις και πότε θα σου ξανασυμβεί κάτι τόσο καλό. Τι συναισθήματα έχεις; Στην αρχή είσαι στα χαμένα, μετά όταν ανέβηκα στη σκηνή… τρόμο, γιατί είναι τόσος πολύς ο κόσμος που σε βλέπει, είναι σα να σταματάει ο χρόνος. Εγώ έχω και λίγο άγχος γενικά και σκέφτομαι “μην πέσεις, μην πέσεις”.

8. Μίλα μου λίγο για το εξώφυλλο στο περιοδικό Attitude… Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου;

Λοιπόν, πήρα τηλέφωνο, το σήκωσε η μαμά και της λέω τι συνέβη, ότι μου έκαναν πρόταση να είμαι στο εξώφυλλο και να έχω ένα αγαπημένο άτομο και λέω θέλω να είναι ο μπαμπάς μου. Η μαμά μου αισθάνθηκε νομίζω περισσότερο περήφανη για τον μπαμπά από ό,τι για μένα και πιστεύω πως ένιωσε ασφάλεια μες την οικογένειά της.

Fran Gomez de Villaboa

9. Όπως έχεις πει, έχεις δεχτεί bullying και αρνητικά σχόλια στη ζωή σου. Πώς τα αντιμετώπισες;

Όλοι μας έχουμε δεχτεί bullying για κάποιο λόγο. Αυτό που κάνει πολύ διαφορετικό το bullying ανά περίπτωση είναι το πώς μπορείς να το διαχειριστείς κι αν μπορείς να το δεχτείς, αλλά και το είδος του. Εγώ το ψιλοκατάλαβα αρκετά νωρίς. Εφόσον το αντιλήφθηκα, είπα έτσι είναι ο κόσμος, η κοινωνία, bullies θα υπάρχουν, θες δε θες, αντί να προσπαθείς να εθελοτυφλείς, συνειδητοποίησέ το και κάνε ένα βήμα παραπέρα. Ποιο είναι αυτό το βήμα; Να ανακαλύψεις τον τρόπο με τον οποίο θες να τους πολεμάς. Ποτέ μου δεν έχω πολεμήσει το bullying με σωματική βία, με λεκτική ναι, αφού δέχτηκα όμως πρώτα. Γενικά είμαι δυναμικός, σε σημείο να μπορώ να μιλήσω και να υποστηρίξω τον εαυτό μου. Απλώς όταν κατάλαβα ότι το bullying υπάρχει από πολύ μικρή ηλικία, από το σχολείο, μετά εκεί έπρεπε να αποφασίσω τους δικούς μου τρόπους, ένας εκ των οποίων ήταν το να βγάλω από το μυαλό μου ότι κάτι πάει λάθος με μένα. Αυτός είμαι εγώ. Χρειάστηκε φυσικά πολλή δουλειά με τον εαυτό μου.

10. Αυτά ήταν περισσότερα για την ενασχόληση με τον χορό ή για τις σεξουαλικές σου επιλογές;

Ήταν πολλά σίγουρα και για τα δύο. Είχαν σχέση και με την εμφάνισή μου, για παράδειγμα εγώ ήθελα να ισιώσω τα μαλλιά μου και με κορόιδευαν όταν έβγαινα έξω. Όταν ήμουν πολύ μικρός με ρώταγαν συνέχεια αν είμαι κοριτσάκι ή αγοράκι, κάτι που με ενοχλούσε πολύ, διότι δεν καταλάβαινα γιατί μου το ρωτάνε, ενώ συμβαίνει σε πολλά παιδιά, ακόμα και ετεροφυλόφιλα.

11. Πιστεύεις ότι η ελληνική κοινωνία θα ξεπεράσει κάποια στιγμή τα στερεότυπα και οι γονείς θα αποδέχονται τα παιδιά τους τόσο εύκολα και φυσικά όπως οι δικοί σου;

Σύντομα όχι, αλλά εκεί ερχόμαστε εσύ, εγώ και ο παραπέρα, δηλαδή άτομα της γενιάς μας, άτομα που με τα μέσα που έχουν στα χέρια τους κι έχουν μια δημοσιοποίηση, ειδικά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να προωθήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο τον κόσμο να ξεστομίζει την αλήθεια του, να μην κρύβεται. Το να εξαλειφθούν τα στερεότυπα σ’ ένα βαθμό θα γίνει και έχει ήδη γίνει λιγάκι. Από εκεί και πέρα νομίζω πως πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν, κάθε εποχή έχει τα δικά της. Αλλά επειδή ακριβώς υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν υπάρχει πλέον η δικαιολογία για κανέναν νέο άνθρωπο να μην γνωρίζει για παράδειγμα τι είναι το Black Lives Matter και γιατί υπάρχει, τι είναι να σέβεσαι τον διπλανό σου σε ιδιαιτερότητες ή διαφορετικότητες τις οποίες έχει. Έχεις τόσα ερεθίσματα πια. Αν μάθεις να ακούς παραπάνω από ό,τι σου έχουν μάθει να ακούς, τότε νομίζω πως έχεις κερδίσει το παιχνίδι.

12. Τι συμβολίζουν τα τατουάζ στο χέρι σου;

Τα τατουάζ ήταν πρώτον για να πάω κόντρα στη σχολή μου, στη Βασιλική Ακαδημία, γιατί απαγορεύονταν. Βέβαια, πέρασα από πειθαρχικό και με κάλεσαν να συζητήσουμε τους λόγους. Εμένα γενικά μ’ αρέσουν τα τατουάζ, απλά λόγω επαγγέλματος καλό είναι να μην έχω και τόσα πολλά. Τι συμβολίζουν όμως… Είναι τα σύμβολα από τις κάρτες, την τράπουλα και έχουν να κάνουν με τη στρατηγική και την τύχη. Ουσιαστικά εναποθέτεις στην τύχη το τι χαρτί θα σου έρθει στο χέρι, αλλά εναποθέτεις στη στρατηγική σου το σε τι σειρά θα το αφήσεις στο τραπέζι. Έχουν να κάνουν, λοιπόν, με την τύχη και τη στρατηγική στη ζωή γενικότερα. Γενικά αφήνομαι στη ζωή με βάση αυτά τα δύο, γιατί όσο κι αν δεν θέλουμε, παίζουν ρόλο. Δεν είναι τυχαίο πως κάποιες φορές συμβαίνουν μερικά πράγματα και αναρωτιέσαι πώς “κόλλησαν” μεταξύ τους ενώ εσύ δεν έκανες κάτι.

13. Πού μπορεί να σε βρει κάποιος τώρα;

Μπορεί να με βρει στο website μου, stefanosdimoulas.com, στις παραστάσεις 10 και 11 Σεπτεμβρίου στο Αρχαίο Θέατρο Δημητριάδος στον Βόλο. Μετά από εκεί υπάρχουν μερικά όμορφα πλάνα, προτάσεις, που θα δούμε αν θα γίνουν.

14. Θέλεις να μείνεις στην Ελλάδα;

Δε θα έλεγα όχι. Ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι γιατί μου ήρθε κάτι πάρα πολύ καλό το οποίο το εκτιμάω τόσο πολύ. Μου έχουν έρθει πράγματα στην Ελλάδα, αλλά τα όχι στη δουλειά μας είναι τόσο σημαντικά όσο και τα ναι, οπότε έπρεπε να πω κάποια όχι, για να με σεβαστούν οι άνθρωποι που μου έκαναν τις ανάλογες προτάσεις.

15. Αποκάλυψέ μας κάτι για τις επαγγελματικές προτάσεις που σου έχουν κάνει.

Μου ήρθε mail να χορέψω στο The Crown. Δεν ήταν κανένας μεγάλος ρόλος, αλλά θα χόρευα κανονικά στη σειρά και είπα όχι, λόγω φόρτου εργασίας. Από εκεί και μόνο να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι για μένα να είμαι αφοσιωμένος πλήρως σε αυτό που κάνω.

Virgilio Osa

16. Τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον χορό;

Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβεις αν αυτό το πράγμα θες να το κάνεις όντως σαν επάγγελμα, να ψάξεις, να μάθεις, να ρωτήσεις, πριν πραγματικά προσπαθήσεις και δώσεις όλο σου το είναι, γιατί πρέπει να δώσεις όλο σου το είναι, πρέπει να ασπαστείς τη μοναξιά και τη μοναχικότητα, την εγκεφαλική αλλαγή για να το κάνεις και να θυσιάσεις τον τόπο σου. Αν θες να το κάνεις πραγματικά σωστά, δεν ξέρω αν πρέπει να μείνεις Ελλάδα, τουλάχιστον για τις σπουδές, διότι καμία σχολή στην Ελλάδα δεν σου δίνει επαγγελματικό πτυχίο στον χορό, ώστε να μπορείς μετά να πληρωθείς ως απόφοιτος Πανεπιστημίου. Με όλα τα πτυχία που υπάρχουν τώρα, όσο επαγγελματικά και να είναι, όταν σε προσλαμβάνουν έχουν το δικαίωμα να σε πληρώνουν ως απόφοιτο Λυκείου. Οπότε όποιος θέλει να ξεκινήσει επαγγελματικά τον χορό, πρέπει να το αντιμετωπίσει και επαγγελματικά. Θες να το κάνεις καλά; Κάντο άριστα. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Πριν ξεκινήσεις επαγγελματικά σκέψου το πολύ καλά και θυσίασε πράγματα, γιατί διαφορετικά δε θα το εκτιμήσεις και τόσο.

Έχω περάσει δύσκολα πράγματα, όταν πρωτοξεκίνησα ειδικά, αλλά ξέρεις κάτι; Θα το ξανάκανα. Όχι μόνο γιατί μαθαίνεις από τα δύσκολα για να πας στα εύκολα, αλλά και γιατί σαν εμπειρία είχε την πλάκα του και μου άρεσαν όλα όσα έκανα.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Στέφανος Δημουλάς: Ο χορευτής που εντυπωσίασε την Royal Opera και δέχθηκε πρόταση για το The Crown μιλάει στο iPop εμφανίζεται στο iPop.