O Ρωσοουκρανικός πόλεμος απομάκρυνε την ΕΕ γρηγορότερα από τα ορυκτά καύσιμα

07:01 11/4/2023 - Πηγή: Emea.gr

Όσες προσπάθειες και αν έκανε το λόμπι των Πρασίνων μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, όσο και αν οι ευρωπαίοι «Πράσινοι» ήταν στα κάγκελα ζητώντας τον οικονομικό μετασχηματισμό της Ευρωπαϊκής Οικονομίας, τίποτα δεν θα ήταν σήμερα εφικτό αν δεν υπήρχε η Ρωσοουκρανική σύρραξη.

Η κρίση δεν είναι ευκαιρία. Ένας πόλεμος με χιλιάδες θύματα και εκτοπισμένους στην Ευρώπη δεν συνιστά ευκαιρία για κανέναν και σε καμία περίπτωση. Στην περίπτωσή μας όμως ήταν η ειδοποιός διαφορά που κίνησε τα πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά λόμπι να συνταχθούν με τους οικολόγους, μακριά από τα ορυκτά καύσιμα. Το γεγονός

πως η απανθρακοποίηση της Ευρωπαϊκής οικονομίας γίνονταν με αργά βήματα και πιο προσιτούς στόχους, εν τέλει το ανέτρεψε η αντίδραση του Πούτιν στην συμφωνία ΗΠΑ και Ουκρανίας για δημιουργία αμερικανικής βάσης στην δεύτερη, τον Δεκέμβρη του 2021. https://www.state.gov/u-s-ukraine-charter-on-strategic-partnership/

Αυτό δεν αποτελεί «πολιτική θέση» (άσχετα αν όλα είναι πολιτική), αλλά την θλιβερή, ωμή και ρεαλιστική πραγματικότητα. Η απαιτούμενη μείωση των εκπομπών διοξειδίων του άνθρακα στην Ευρώπη και το ουδέτερο ενεργειακό αποτύπωμα του 2050 (κάτι στο οποίο έχουμε βαθιά πίστη αν θέλουμε να αποκαλούμε τον πλανήτη «κοινό μας σπίτι») δεν θα έρθει από την ανάγκη για έναν βιώσιμο πλανήτη, αλλά εξαιτίας των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και προσωπικά κατά του Προέδρου Πούτιν και της θέλησης να μην ενισχύεται οικονομικά η Ρωσία από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των εισαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Κάπως έτσι άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά ένα σχέδιο για το οποίο πίεζαν επιστήμονες από όλο τον κόσμο και κανείς δεν τους άκουγε. Οπότε πλέον μιλάμε για μείωση της ανόδου (δεν μιλάμε για πτώση ακόμα) της παγκόσμιας θερμοκρασίας, με την ευχή πέρα από την Ινδία των 1,4 δις ψυχών, που δείχνει την διάθεση να κινηθεί και αυτή σε έναν μελλοντικό μετασχηματισμό της οικονομίας της, να ακολουθήσουν και άλλες χώρες.
 
 Την ίδια στιγμή αυτό δεν θα γίνει χωρίς ευρύτερες συμμαχίες. Ακόμα και αν αποκλείσεις τον γίγαντα του φυσικού αερίου και πετρελαίου την Ρωσία, θα χρειαστείς την Κίνα η οποία κρατάει το 90% των ορυχείων των σπανίων γαιών, όπως το κοβάλτιο (σε όλο τον κόσμο και ειδικά στην Αφρική). Οι σπάνιες γαίες μέχρι να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος, ώστε να αποθηκεύεται ηλεκτρική ενέργεια είναι μονόδρομος για τις μπαταρίες ιόντων-λιθίου ή για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων που είναι πλούσιες σε κοβάλτιο. Βέβαια η εξόρυξη των σπάνιων γαιών δημιουργεί δεκάδες τόνους αποβλήτων, κάποιοι από τους οποίους ραδιενεργοί.

Την ίδια στιγμή το συνολικό ισοζύγιο του κέρδους για το περιβάλλον και την ζημίας είναι υπέρ της ζημίας. Για μια μπαταρία αυτοκινήτου του μισού τόνου χρειάζεται επεξεργασία 200 τόνων υλικών, εκ των οποίων οι 150 αποτελούνται από χώμα, άχρηστα μεταλλεύματα και πέτρα. Χωρίς να συνυπολογίζουμε τα ορυκτά καύσιμα που απαιτούνται για την εξαγωγή των υλικών από τα ορυχεία. Αυτή η συζήτηση λοιπόν θα διαρκέσει περίπου μέχρι το 2050 και θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη καθώς από 1/1/24 η Ευρωπαϊκή Ένωση καθιστά τις εταιρείες συνυπεύθυνες και για τους περιβαλλοντικούς ρύπους που προκαλούνται από μη ιδιόκτητες ή ενοικιασμένες υπηρεσίες μιας επιχείρησης. Δηλαδή πλέον κάθε εταιρεία θα είναι υπεύθυνη για τους προμηθευτές της! Αν θέλει να μπορεί να λάβει ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Αυτό για το οποίο πρέπει να σας προετοιμάσουμε, είναι για μια μεγάλη διατάραξη της εφοδιαστικής αλυσίδας και σταδιακή αποκοπή των προμηθευτών από Κίνα, Ρωσία, Αφρική και προσωρινά την Ινδία (που όπως είπαμε αναμένεται να συμμορφωθεί καθώς αλλάζει το πλαίσιο των εκθέσεων εκπομπών ρύπων στα πλαίσια της Ε.Ε.). Κάτι που φυσικά θα επηρεάσει και τις τιμές των προϊόντων made in eu.

Μιας και αρχίσαμε με το στρατιωτικό σκέλος να τελειώσουμε με αυτό: Στους επόμενους δύο μήνες αναμένεται κοινό σχέδιο ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ ώστε να απεμπλακούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις από την χρήση ορυκτών καυσίμων. Το μόνο αισιόδοξο, είναι πως 9 στις 10 φορές, η στρατιωτική τεχνολογία αποτελεί την «ατμομηχανή» της τεχνολογικής ανάπτυξης. Αν αρχίσει λοιπόν και το στρατιωτικό σκέλος της βιομηχανίας να σκέφτεται με γνώμονα την διάσωση του πλανήτη (όσο το απασχολεί ο φόνος του αντίπαλου στρατιώτη), μέσα από την ανάπτυξη της στρατιωτικής τεχνολογίας ίσως να βρεθούν λύσεις που να επιτρέψουν στο ανθρώπινο είδος να επιβιώσει. Ειδικά αν βρεθούν λύσεις στην περίπτωση της αποθήκευσης ενέργειας. Το γεγονός πως θα ευχόμασταν το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα να βρει λύσεις για την ανθρωπότητα μέσα από την έρευνα και ανάπτυξη νέων και «πράσινων» στρατιωτικών τεχνολογιών και ειδικά σχετικά με την αποθήκευση ενέργειας, είναι με διαφορά το πιο ειρωνικό θέμα της δεκαετίας.
Photo by Nicholas Doherty on Unsplash