Άλλος για Λονδίνο τράβηξε και άλλοι (η πλειοψηφία) επιλέγει τη Νέα Υόρκη…

10:48 30/12/2024 - Πηγή: Emea.gr

Ο θυμόσοφος λαός ισχυρίζεται πως «Καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη».Βέβαια, το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι εάν αφενός μεν έχεις τη δυνατότητα να είσαι πρώτος (και) στην πόλη και δευτερευόντως μήπως το χωριό που επέλεξες και διατυμπανίζεις σε κάθε ευκαιρία δοθείσης, τελευταία αντιμετωπίζει σημαντικά ζητήματα σε σημείο τέτοιο ώστε αντί να αναμένεις να προσποριστείς συγκεκριμένα οφέλη, να βρίσκεσαι σε θέση να πρέπει να στηρίξεις την ευστάθεια του όλου εγχειρήματος.

Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το Χρηματιστήριο του Λονδίνου (LSE) απέχει πόρρω -πλέον- από τη

δυναμική, την αξία, την βαρύτητα, ακόμη και την αίγλη για την οποία διακρινόταν κατά το παρελθόν.

Επίσης, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (NYSE) αποτελεί τον κυρίαρχο παίκτη στο διεθνές στερέωμα, με τα κέρδη του να πολλαπλασιάζονται διαρκώς και την διαφαινόμενη πορεία του το 2025 να προμηνύεται -τουλάχιστον- «εκρηκτική».

Σε αυτό το πλαίσιο, κορυφαίες εταιρείες και επιχειρηματικοί όμιλοι με διεθνές κύρος και δυναμική που βρίσκονται σε αναζήτηση χρηματιστηριακής στέγης, είναι -περίπου- δεδομένο πως θα επιλέξουν το NYSE έναντι του LSE. «No brainer», όπως ισχυρίζονται και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Όχι ακριβώς, όπως διατείνεται -τουλάχιστον – μια κορυφαία ελληνική επιχείρηση με πολυεθνική διάσταση και πολλαπλό αποτύπωμα σε ποικίλους τομείς δραστηριοποίησης, που επέλεξε κόντρα στην λογική.

Γιατί, αλήθεια, πως εξηγείται μια τέτοια κίνηση, τη στιγμή κατά την οποία κατά το τελευταίο ενάμιση έτος, αναρίθμητες εισηγμένες στο LSE… κούνησαν μαντήλι, διαπλέοντας τον Ατλαντικό και… πέφτοντας στις (ανοικτές, είναι αλήθεια) «αγκάλες» του NYSE.

Μάλιστα, το 2024 χαρακτηρίζεται ως η χειρότερη χρονιά για τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου Λονδίνου, καθώς έχουν καταγραφεί τα περισσότερα squeeze out της τελευταίας 15ετίας, ενώ παράλληλα 88 εισηγμένες σε αυτό εταιρείες έχουν διαγραφεί ή έχουν μεταφέρει την κύρια καταχώρισή τους σε άλλα χρηματιστήρια.

Πρόκειται δε για την μεγαλύτερη καθαρή εκροή εταιρειών από την κύρια αγορά του LSE από το 2009, χρονιά της τελευταίας μεγάλης διεθνούς οικονομικής κρίσης, και εντεύθεν. Όσο για το πόσες εταιρείες ενεγράφησαν σε αυτό, φέτος; Μόλις 18! Πλήθος καθοδικό, με αποτέλεσμα να είναι ο χαμηλότερος εδώ και 15 χρόνια, καθώς οι αρχικές δημόσιες εγγραφές (IPOs) παραμένουν είδος υπό εξαφάνιση… Το ισοζύγιο -αν μη τι άλλο- «μαρτυρά» την αλήθεια των (επιχειρηματικών) γεγονότων και την κατεύθυνση κατά την οποία κινούνται αυτοί που διαμορφώνουν τις εξελίξεις. 

Λογικά, εταιρείες του μεγέθους λ.χ. της Ashtead, που δραστηριοποιείται στην ενοικίαση εξοπλισμού, έχοντας κεφαλαιοποίηση μεγαλύτερη των 23 δισ. βρετανικών λιρών, του κολοσσού τυχερών παιχνιδιών Flutter (μητρικής εταιρείας της Paddy Power), αξίας 39 δισ. λιρών, είτε του κατασκευαστικού ομίλου CRH, με χρηματιστηριακή αξία που υπερβαίνει τις 55 δισ. βρετανικές λίρες, οι οποίες επέλεξαν να μετακομίσουν από το LSE στο NYSE, δεν γνωρίζουν κάτι, τη μοναδική γνώση του οποίου φέρεται να κατέχει μια ελληνική εταιρεία που εδρεύει στα βόρεια προάστια…

Αρκεί, δε να σημειωθεί πως κατά την τελευταία τετραετία, 7 εταιρείες του FTSE 100, με συνολική κεφαλαιοποίηση που υπερβαίνει τα 280 δισεκατομμύρια βρετανικές λίρες ή αλλιώς το 15% της τρέχουσας συνολικής αξίας του FTSE 100, «σάλπισαν» για άλλες πολιτείες…

Βέβαια, το NYSE προϋποθέτει άλλου τύπου δυναμική, οργάνωση και μεγέθη, την οποία δύσκολα μπορεί να «σηκώσει» ή αντέξει μια ελληνική πολυεθνική, η οποία εντός των συνόρων μπορεί να αποτελεί μέγεθος, εκτός αυτών -ωστόσο- θεωρείται ως «ένα ακόμη» μέγεθος. Μικρότερο, δε, της πλειοψηφίας των όσων θα καλούνταν να ανταγωνιστεί.

Η δε περίπτωση της ελληνικής πολυεθνικής ομοιάζει και θυμίζει έντονα την κωμωδία – μπαλέτο «Ο Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου, η οποία ήδη από το 1670 σατίριζε τις απόπειρες κοινωνικής αναρρίχησης, διακωμωδώντας τόσο την επιτηδευμένη αστική τάξη που θέλει να μιμηθεί τη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής των ευγενών όσο και τη ματαιόδοξη και υπεροπτική αριστοκρατία.

Όσο για το εάν προβληματίζεστε σχετικά με το σε ποια κατηγορία θα τοποθετήσετε την ελληνική πολυεθνική, διαλέγετε και παίρνετε, δίχως να κινδυνεύετε να κατηγορηθείτε για λανθασμένη εκτίμηση…

Δείγματα των καιρών, εξάλλου.