ΕΚΤ: Διατηρεί σταθερές τις κεφαλαιακές απαιτήσεις για το 2025

13:13 17/12/2024 - Πηγή: Emea.gr

Τα αποτελέσματα της διαδικασίας εποπτικής επανεξέτασης και αξιολόγησης για το 2024 καθώς και τις εποπτικές της προτεραιότητες για την περίοδο 2025-2027 δημοσίευσε σήμερα η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).

Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση ο τραπεζικός τομέας της ζώνης του ευρώ το 2024 παρέμεινε ανθεκτικός και οι τράπεζες, κατά μέσο όρο, διατήρησαν σταθερές θέσεις κεφαλαίου και ρευστότητας, πολύ πάνω από τις ρυθμιστικές απαιτήσεις.

Ο συνολικός δείκτης Common Equity Tier 1 (CET1) διαμορφώθηκε στο 15,8% στα μέσα του 2024, κάτι που είναι ελαφρά βελτίωση σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Ο δείκτης μόχλευσης αυξήθηκε ελαφρά στο 5,8%. Τα υψηλότερα επιτόκια συνέχισαν να συντηρούν την κερδοφορία των τραπεζών.

Όσον αφορά το μέλλον, ωστόσο, η αποδυνάμωση των μακροοικονομικών προοπτικών και οι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία απαιτούν αυξημένη επαγρύπνηση. Οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι συχνά δεν αποτιμώνται στις χρηματοπιστωτικές αγορές έως ότου υλοποιηθούν, δυνητικά οδηγώντας σε απότομη ανατίμηση του κινδύνου που θα μπορούσε να αυξήσει τους κινδύνους για τη ρευστότητα και να οδηγήσει σε πρόσθετες απώλειες. Οι ανησυχίες σχετικά με τη διακυβέρνηση των τραπεζών, τη διαχείριση κινδύνων – συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα και τη φύση – και τη λειτουργική ανθεκτικότητα εξακολουθούν να υφίστανται και απαιτούν ταχεία αποκατάσταση λόγω του αβέβαιου περιβάλλοντος κινδύνου.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο τρέχων κύκλος της SREP δεν επέφερε σημαντικές αλλαγές στις βαθμολογίες των τραπεζών ή στις συνολικές απαιτήσεις του Πυλώνα 2. Η μέση βαθμολογία SREP παρέμεινε σε γενικές γραμμές σταθερή σε 2,6 (με εύρος από 1 έως 4), καθώς η βαθμολογία του 74% των τραπεζών ήταν ίδια όπως και το 2023, η βαθμολογία του 11% των τραπεζών επιδεινώθηκε και η βαθμολογία του 15% των τραπεζών βελτιώθηκε. Οι βαθμολογίες των τραπεζών επηρεάστηκαν δυσμενώς από την επίδραση που άσκησαν στην αγορά οι χαμηλότερες αποτιμήσεις των εμπορικών ακινήτων και οι απροσδόκητες μεταβολές των επιτοκίων, οι οποίες οδήγησαν σε υψηλότερους κινδύνους επιτοκίων στο τραπεζικό χαρτοφυλάκιο. Αντίθετα, η αύξηση της κερδοφορίας είχε θετική επίδραση στις βαθμολογίες.

Οι κεφαλαιακές απαιτήσεις CET1 αυξήθηκαν ελαφρώς από 1,1% σε περίπου 1,2% των σταθμισμένων ως προς τον κίνδυνο στοιχείων ενεργητικού, με μικρές προσαρμογές στις απαιτήσεις του Πυλώνα 2 που οφείλονται σε μεταβολές του προφίλ κινδύνου επιλεγμένων τραπεζών. Οι απαιτήσεις του Πυλώνα 2 για κάθε τράπεζα, οι οποίες προκύπτουν από τις αποφάσεις SREP για το 2024, θα τεθούν σε ισχύ από το 2025.

Οι συνολικές κεφαλαιακές απαιτήσεις και κατευθύνσεις για το κεφάλαιο CET1 – οι οποίες αποτελούνται από την απαίτηση του Πυλώνα 2, τις συνδυαστικές απαιτήσεις για τα αποθέματα ασφαλείας και τις μη δεσμευτικές κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 – αυξήθηκαν ελαφρά από 11,2% σε 11,3%. Παρόμοια αύξηση, από 15,5% σε 15,6% των σταθμισμένων ως προς τον κίνδυνο στοιχείων ενεργητικού, ήταν απαραίτητη σε σχέση με το συνολικό κεφάλαιο – το άθροισμα του κεφαλαίου CET1, του κεφαλαίου της κατηγορίας 1 και του κεφαλαίου της κατηγορίας 2.

Η ΕΚΤ ζήτησε από ορισμένες τράπεζες να εφαρμόσουν ειδικές πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις του Πυλώνα 2.

Έτσι, 18 τράπεζες υπόκεινται σε πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις για μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα που δεν καλύπτονται επαρκώς από προβλέψεις, έναντι 20 που ήταν πέρυσι. Επιπλέον, σε εννέα τράπεζες επιβλήθηκαν πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις για μοχλευμένα δάνεια υψηλού κινδύνου, από οκτώ που ήταν πέρυσι. Αυτές οι πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις αντανακλούν είτε τα υψηλά ανοίγματα σε μοχλευμένα δάνεια είτε τις ανεπαρκείς πρακτικές διαχείρισης κινδύνων για τα δάνεια αυτά.

Επιπλέον, η ΕΚΤ υπερδιπλασίασε τον αριθμό των τραπεζών που υπόκεινται σε αυξημένες κεφαλαιακές απαιτήσεις λόγω του κινδύνου υπερβολικής μόχλευσης. Σήμερα υπάρχουν 13 τράπεζες που υπόκεινται στην απαίτηση του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης. Οι υποχρεωτικές απαιτήσεις ανά τράπεζα βάσει της απαίτησης του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης κυμαίνονταν μεταξύ 10 και 40 μονάδων βάσης και εφαρμόστηκαν επιπλέον του ελάχιστου δείκτη μόχλευσης 3% που αποτελεί δεσμευτική απαίτηση για όλες τις τράπεζες.

Η ΕΚΤ εφάρμοσε τις κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης σε επτά τράπεζες και επέβαλε μέτρα ενίσχυσης ρευστότητας ποσοτικού χαρακτήρα σε τέσσερις τράπεζες, απαιτώντας από αυτές να διακρατούν πρόσθετη ρευστότητα προκειμένου να συμμορφωθούν με ελάχιστες περιόδους επιβίωσης και με αποθέματα ασφαλείας ρευστότητας για συγκεκριμένα νομίσματα.

Η ΕΚΤ επέβαλε μέτρα ποιοτικού χαρακτήρα, βασικό στοιχείο της εποπτικής εργαλειοθήκης της. Αυτά αφορούν κυρίως ανεπάρκειες όσον αφορά τη διαχείριση του πιστωτικού κινδύνου, την εσωτερική διακυβέρνηση και τον κεφαλαιακό προγραμματισμό, ούτως ώστε οι τράπεζες να αναλάβουν δράση για τη διόρθωση μακροχρόνιων ευρημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επιβλήθηκαν μέτρα για την αντιμετώπιση της συμμόρφωσης με τις προσδοκίες σχετικά με τη συγκεντρωτική καταγραφή δεδομένων κινδύνου και την υποβολή σχετικών αναφορών.

Σήμερα η ΕΚΤ δημοσίευσε τις εποπτικές προτεραιότητες για την περίοδο 2025-27, με έμφαση στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας των τραπεζών σε άμεσες μακροχρηματοπιστωτικές απειλές και σοβαρές γεωπολιτικές διαταραχές (Προτεραιότητα 1)· στη διασφάλιση ότι οι τράπεζες διορθώνουν εγκαίρως τις ουσιώδεις ελλείψεις που έχουν εντοπιστεί (Προτεραιότητα 2)· και στη διασφάλιση ότι οι τράπεζες αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις που απορρέουν από τον ψηφιακό μετασχηματισμό και τις νέες τεχνολογίες, με συνετή διαχείριση των σχετικών κινδύνων (Προτεραιότητα 3). Αυτές οι προτεραιότητες συνεχίζουν να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτές που καθορίστηκαν πέρυσι.

Τέλος, η ΕΚΤ επικαιροποίησε τις μεθοδολογίες της SREP για την αξιολόγηση του λειτουργικού κινδύνου, του κινδύνου τεχνολογίας πληροφορικής και επικοινωνιών, καθώς και του κινδύνου επιτοκίου και του κινδύνου πιστωτικού περιθωρίου στο τραπεζικό χαρτοφυλάκιο. Σε αυτές τις επικαιροποιήσεις διευκρινίζονται οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση αυτών των βασικών τομέων κινδύνου και παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο το πλαίσιο SREP αντιδρά στο ταχέως εξελισσόμενο τοπίο κινδύνων.