Γιάννης Διονάτος: Τεφαρίκια… Real Estate!

08:10 16/7/2024 - Πηγή: Emea.gr

«Ενοικιάζεται ισόγειο διαμέρισμα εμβαδού 50 τ.μ. στο Κολωνάκι, 30ετίας (και βάλε), ανακαινισμένο (εντάξει ξέρουμε όλοι τι σημαίνει πλέον η λέξη αυτή), με ηλεκτρικές συσκευές», ανέφερε αγγελία που υπέπεσε στην αντίληψή μου, στην προσπάθεια που καταβάλω τελευταία προκειμένου να εξυπηρετήσω συγγενικό μου πρόσωπο.

Καλώντας τον αριθμό τηλεφώνου που παρατίθεντο και αφότου ενημερώθηκα σχετικά με το οίκημα, η συζήτηση έφτασε και στο… επίμαχο: Την τιμή ενοικίασής του. «1.400 ευρώ», ήταν η απάντηση από την  άλλη πλευρά

της τηλεφωνικής γραμμής (δηλαδή 28 ευρώ το τ.μ. για ένα παλαιό σπίτι που απλά βρίσκεται στο Κολωνάκι).

Ένα αυτόματο μούδιασμα διαπέρασε το σώμα μου, καθώς επιχειρούσα να συνδέσω το αυτί με τον εγκέφαλό μου προκειμένου αφενός μεν να αντιληφθώ την ορθότητα του ποσού που άκουσα και αφετέρου δε να κρίνω τον βαθμό συμφέροντος της εν λόγω πρότασης.

Δεν απαιτήθηκε πολύς χρόνος -καθόλου θα έλεγα- ώστε να θέσω την αόρατη στάμπα «παράλογο» στην αγγελία.

Και πως αλλιώς θα μπορούσα να κάνω, τη στιγμή κατά την οποία το συγκεκριμένο ποσό ζητάται για εντελώς καινούριας κατασκευής οικίες, διπλάσιου εμβαδού και σε περιοχές που διακρίνονται από πολύ πράσινο, πολλούς ελεύθερους χώρους, άπλετες θέσεις στάθμευσης, καθαρούς και με σαφώς υψηλό όσο και απείρως ποιοτικότερο επίπεδο ζωής.

Μπορεί να μην βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, αλλά περιφερειακά, όπως λ.χ. στα Βορειοανατολικά Προάστια, εντούτοις όμως οι αποστάσεις εκμηδενίζονται ελέω της ύπαρξης μέσων σταθερής τροχιάς, όπως λ.χ. το Μετρό είτε ο Προαστιακός.

Σύμφωνοι, το Real Estate έχει αναχθεί τα τελευταία χρόνια σε έναν εκ των πλέον «hot» τομέων της εγχώριας αγοράς, με διαρκώς εντεινόμενο ενδιαφέρον πρωτίστως σε επίπεδο επενδυτικής τοποθέτησης και δευτερευόντως ως αναγκαιότητα στέγασης. Αποτέλεσμα; Ο παραλογισμός των 1.400 ευρώ για 50 τ.μ. 30 ετών παλαιότητας κατασκευής να συναντάται ολοένα και συχνότερα. Μάλιστα, το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως αρκετοί ιδιοκτήτες εφόσον δεν βρουν το ποσό που επιθυμούν ή έχουν ορίσει ως ζητούμενο, επιλέγουν να αφήσουν το οίκημά τους κενό, χάνοντας χρήματα, ουσιαστικά.

Κάτι που προφανώς είναι απόρροια της ύπαρξης κομποδέματος ή μαύρων χρημάτων. Τελεία. Δίχως υπεκφυγές και μισόλογα.

Υπάρχει λύση; Πάντοτε. Αρκεί να κυριαρχήσει το αίσθημα ευθύνης και καλοπιστίας προς την κατεύθυνση εξισορρόπησης της ίδιας της αγοράς, δίχως την αναγκαιότητα το κράτος να λειτουργήσει (για μια ακόμη φορά) ως… πατερούλης-μπαμπούλας, επιβάλλοντας απαγορεύσεις, κανόνες και δεσμεύσεις.

Άραγε, ποια η ζημιά για τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος στο Κολωνάκι εάν αντί για 1.400 ευρώ επέλεγε να το ενοικιάσει σε μια τιμή πέριξ των 800-900 ευρώ; Πριν βιαστείτε να απαντήσετε «Αναλογικά, θα απωλέσει 450-550 ευρώ το μήνα», έχετε αναρωτηθεί πόσα μηναία ενοίκια των 1.400 ευρώ θα απωλέσει έως ότου καταφέρει να ενοικιάσει εν τέλει το ακίνητο; Επίσης, αυτός που θα το ενοικιάσει, για πόσο χρονικό διάστημα θα επιλέξει να το κρατήσει, τη στιγμή κατά την οποία ανά πάσα στιγμή δύναται να βρει κάποιο συμφερότερο, καλύτερο και πιο βολικό οίκημα; Και τότε; Ξανά-μανά από την αρχή…

Εκτός κι εάν εξυπηρετούνται διαφορετικές επιδιώξεις του κατόχου του, που άπτονται του οικονομικού σκέλους της συνολικότερης ύπαρξής του στο δημόσιο βίο και δη της απεικόνισής του στις ελεγκτικές Αρχές.

Οι (ακριβές) τιμές ανάγονται -πλέον- σε μια πολυπαραγοντική εξίσωση, που επηρεάζονται και από αυτές των ακινήτων. Όσο πιο σύντομα το αντιληφθούμε, τόσο και αυξάνεται η πιθανότητα αποτελεσματικότερης αντιμετώπισης του ίδιου του προβλήματος.