Λίνα Μενδώνη για την εκδημία του Aρχιεπίσκοπου Αλβανίας Αναστασίου

12:23 25/1/2025 - Πηγή: Emea.gr

Πληροφορούμενη την εκδημία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Με μεγάλη θλίψη, όπως εκατομμύρια άνθρωποι, πληροφορήθηκα την εκδημία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, μιας από τις μεγαλύτερες μορφές του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Για την πορεία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, τα λόγια είναι πολύ φτωχά. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος συνδύασε, σε όλη του την πορεία, ως θεολόγος και ιεράρχης, ως ιεροκήρυκας και ως ιεραπόστολος,

την εμπνευσμένη ποιμαντορία με την πολυσχιδή φιλανθρωπική μέριμνα. Το τεκμαίρει το κοινωνικό έργο που θεμελίωσε και κληροδοτεί σε όλη την πολύχρονη ιεραποστολική του δράση και, κυρίως, στην Εκκλησία της Αλβανίας, την οποία ανέστησε και ανέδειξε σε θεσμό που συνέβαλε καθοριστικά στην ανόρθωση, υλική και πνευματική, της χώρας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ήταν μια οικουμενική μορφή, που δεν ανήκε μόνο στον Χριστιανισμό και την Ορθοδοξία, αλλά στην ανθρωπότητα. Μια προσιτή, αλλά στιβαρή φωνή καταλλαγής και αγάπης, ένας άνθρωπος που πρέσβευε την αλληλοκατανόηση, την ειρηνική συμβίωση ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές και πεποιθήσεις, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, τη διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έβλεπε μόνον πιστούς, αλλά «βαρυκαρδίους υιούς ανθρώπων», τους οποίους υπηρέτησε με ταπεινοφροσύνη, ανυστεροβουλία και ακατάβλητη ενεργητικότητα.

Στην πολύχρονη γνωριμία μας, είχα την ευκαιρία να θαυμάσω όχι μόνον τη βαθιά θεολογική του παιδεία και την πολύπλευρη καλλιέργειά του, αλλά κυρίως την αφειδώλευτη γενναιοδωρία του, την απλότητα και την ταπεινοφροσύνη του. Να επωφεληθώ από την τεράστια πείρα του και τις συμβουλές του. Κυρίως, όμως, να σταθώ με άφατο σεβασμό μπροστά σε ένα έργο ζωής που θα συνεχίσει να καρποφορεί , τόσο αυτοτελώς, χάρη στους θεσμούς που δημιούργησε, όσο και ως ανέσπερο παράδειγμά του,  προς μίμηση.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας εκοιμήθη σε μια στιγμή που η επιβλητική, αλλά και τόσο σεβάσμια και προσιτή, μορφή του και ο μετριοπαθής και παραμυθητικός λόγος του μας ήταν απολύτως αναγκαία. Μας παρηγορεί, ωστόσο, η σκέψη ότι αναλώθηκε, καθ’ όλον τον εγκόσμιο βίο του, στην υπηρεσία των συνανθρώπων του, καταλείποντας μια τεράστια κληρονομιά που θα συνεχίσει να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί.