Ντοκιμαντέρ από μαθητές δημοτικού στη Θεσσαλονίκη

12:30 30/7/2024 - Πηγή: Emea.gr

«Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Animation» στο Διεθνές Φεστιβάλ Παιδικού Κινηματογράφου της Μόσχας απέσπασε η ταινία ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων, διάρκειας δέκα λεπτών, που δημιούργησαν είκοσι μαθητές, ηλικίας 7 ως 11 ετών, από την Πέμπτη τάξη του 6ου Πειραματικού Διαπολιτισμικού Δημοτικού Σχολείου Ελευθερίου Κορδελιού Θεσσαλονίκης.

Χρησιμοποιώντας ιστορικά στοιχεία, σχέδια, σκίτσα, εικόνες αλλά και πολύχρωμες κούκλες -έτοιμες ή άλλες, ξύλινες- που ζωγράφισαν οι μαθητές, παρουσίασαν

το πώς δημιουργήθηκαν τα πρώτα θέατρα στο Λονδίνο, πώς προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του κόσμου και πώς ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο έζησε και δημιούργησε ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ, ένας από τους πιο σημαντικούς θεατρικούς συγγραφείς. Η ταινία με τον τίτλο «Elizabethan Theatre» ανακηρύχθηκε από την ανεξάρτητη φιλανθρωπική οργάνωση Shakespeare Birthplace Trust ως η καλύτερη Ταινία ή Κινούμενο Σχέδιο, με θέμα τον Shakespeare, από νεαρούς σκηνοθέτες ηλικίας 7-11.

Το θέμα του ντοκιμαντέρ 

Ξεκινώντας τα παιδιά σε ρόλο αφηγητή ενημερώνουν τον θεατή ότι το Ελισαβετιανό θέατρο πήρε το όνομά του από τη βασίλισσα Ελισάβετ την Α’ και διήρκεσε από το 1562 ως το 1642. Όπως λένε, η ίδια η βασίλισσα αγαπούσε το θέατρο και συχνά οργάνωνε παραστάσεις με θρησκευτική θεματολογία, ενώ ο κόσμος παρακολουθούσε τις παραστάσεις σε υπαίθριους χώρους. Ωστόσο, το πρώτο μόνιμο θέατρο στο Λονδίνο, που έγινε το 1576, προκάλεσε αντιδράσεις από τις συντηρητικές αρχές του Λονδίνου, που αντιτάχθηκαν στη δημιουργία του, με το επιχείρημα ότι οι ηθοποιοί ήταν αλήτες και το θέατρο προσέλκυε τους εγκληματίες. Θέατρα δημιουργήθηκαν τότε έξω από τα τότε όρια της πόλης και, παρά τα εμπόδια που υπήρξαν, γνώρισαν μεγάλη άνθηση.

Στην κατασκευή τους ήταν κυκλικά, ξύλινα και ανοιχτά και οι παραστάσεις δίνονταν κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ οι ηθοποιοί όταν όλοι άνδρες. Ο ήχος μιας τρομπέτας από το υψηλότερο σημείο του θεάτρου έδινε το σήμα της έναρξης της παράστασης, ενώ μια σημαία ενημέρωνε το κοινό για το είδος του έργου: όταν ήταν λευκή, επρόκειτο να ακολουθήσουν κωμωδίες, όταν ήταν μαύρη τραγωδίες και όταν ήταν κόκκινη ιστορικές παραστάσεις. Ιδιαίτερη αναφορά υπήρξε και στον Γουίλιαμ Σαίξπηρ, ο οποίος μίλησε στα έργα του για την αγάπη, τη ζωή και το θάνατο,ενώ δημιούργησε νέες λέξεις και εκφράσεις που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα.

Η αφορμή για την ταινία

Σε ό,τι αφορά την αφορμή από την οποία ξεκίνησε η προσπάθεια για τη δημιουργία της ταινίας, η κ. Νικολοπούλου σχολιάζει: «η ιδέα δεν είχε να κάνει με έναν διαγωνισμό. Διδάσκω αγγλικά και κινώ το ενδιαφέρον των παιδιών, δουλεύοντας με μη παραδοσιακό τρόπο. Εγώ είχα μια επιθυμία να κάνω ένα βίντεο που να αφορά τον Σαίξπηρ και την εποχή του, γιατί είναι κομμάτι της αγγλικής κουλτούρας και ασχολούμαστε με αυτό με τα παιδιά κάθε χρόνο. Επειδή δεν μπορούσα να βρω το κατάλληλο βίντεο που να είναι κατάλληλο για την ηλικία τους και να περιλαμβάνει πολλά στοιχεία, αποφάσισα να τους ρωτήσω αν θέλουν να το κάνουμε μαζί. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό, όπως συμβαίνει σε οτιδήποτε έχει να κάνει με μη παραδοσιακή διδασκαλία. Οπότε ξεκινήσαμε σιγά σιγά, με σκοπό να φτιάξουμε κάτι που θα μπορούν και οι συνάδελφοι των αγγλικών που ασχολούνται με το συγκεκριμένο αντικείμενο να το δείξουν στα δικά τους τα παιδιά».

Όσο για τη διαδικασία σημειώνει ότι οι μαθητές αρχικά συγκέντρωσαν στοιχεία για την εποχή, μετά βρήκαν υλικό, διάβασαν και κράτησαν σημειώσεις, εξασκήθηκαν σε αφηγηματικές τεχνικές, ζωγράφισαν στο ξύλο τους χαρακτήρες και στο τέλος δημιουργήθηκε η αφήγηση πρώτα στα ελληνικά και μετά στα αγγλικά.

Η είδηση για τη διεθνή διάκριση προκάλεσε μεγάλη χαρά στα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς του 6ου Πειραματικού Διαπολιτισμικού Δημοτικού Σχολείου Ελευθερίου Κορδελιού Θεσσαλονίκης, ενώ έγινε γνωστό ότι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, που δημιουργήθηκε μέσα από την ίδια διαδικασία, διακρίθηκε σε διαγωνισμό που διοργάνωσε το Μουσείο Σχολικής Ζωής.