Ο (παλιός) νέος επικεφαλής management, ο αποτελεσματικός «ξένος», η εκπαραθύρωση, ο κομμουνισμός και το σπαθί!

16:30 2/2/2025 - Πηγή: Emea.gr

Ισορροπίες και μάχη χαρακωμάτων. Τι σχέση μπορεί να έχει ένα ουδέτερο και σαφώς ήπιο χαρακτηριστικό (ισορροπίες) με το έντονο, επιθετικό και σίγουρα ανταγωνιστικό έτερο;

Κι όμως, πρόκειται για την ιστορία ενός -περίπου- έτους που έλαβε χώρα εντός των τειχών ενός εύρωστου -οικονομικά- ομίλου, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συνήθειες, όμως.

Α, προσθέστε και με νέο επικεφαλής management, ο οποίος συνοδευόταν από τη φήμη, πριν… από το πρόσωπο, εάν με εννοείτε.

Στο «mix» προστέθηκε και ένας «ξένος». Όχι από κάποια χώρα στο εξωτερικό, κάθε άλλο, αλλά από έναν διαφορετικό επιχειρηματικό… πλανήτη. Δυο διαφορετικοί κόσμοι σε επίπεδο πρακτικής, αντίληψης, δράσης, μα πρωτίστως κοσμοθεωρίας.

Στοιχείο, το τελευταίο, στο οποίο ο νέος managing director «επένδυσε», καθώς γρήγορα αντιλήφθηκε πως ο βασικός -σχεδόν μοναδικός- μέτοχος δείχνει δεδομένη αδυναμία και προσοχή, για να μην πούμε πως συχνά-πυκνά τείνει και να ορίζει τις συμμαχίες, τις επιχειρηματικές κινήσεις, ακόμη και την γεωγραφική επέκταση των δραστηριοτήτων και τις ανάλογες επενδύσεις. Τέτοια αφοσίωση, σχεδόν… βγαλμένη από την εποχή του Σιδηρούν παραπετάσματος, ξέρετε την κομμουνιστική.

Ο «ξένος» προσελήφθη στο πλαίσιο των σχεδιασμών του εν λόγω επιχειρηματικού Ομίλου για την υλοποίηση ενός gigaντιαίου project, που θα του επέτρεπε να τοποθετηθεί στην crem de la crem της παγκόσμιας αγοράς μιας απόλυτα εξειδικευμένης πτυχής ενός κλάδου που αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, ενώ διαθέτει προοπτικές που… ηλεκτρίζουν!

Προσέξτε, δεν αποτέλεσε μια -ελαφρά τη καρδία- πρόσληψη, καθώς ο «ξένος» διαθέτει μοναδική γνώση-κλειδί για την διευκόλυνση της υλοποίησης του gigaντιαίου project.

Τέτοια, που σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να φέρει με επιτυχία σε πέρας το εξαιρετικά απαιτητικό, όσο και υψηλού ρίσκου task που του είχε ανατεθεί. Προκαλώντας θαυμασμό στους εκτός των τειχών του Ομίλου και φθόνο στους… οικότροφους, ήτοι τους άμεσους συναδέλφους του.

Τότε, λοιπόν, ο νέος managing director σε χρόνο dt, μεθόδευσε μια διαδικασία που συνοδεύτηκε από ένα πλάνο άμεσων, 2 για την ακρίβεια, ενεργειών, σε συνάρτηση με το απαιτούμενο… σκάψιμο ή αλλιώς και διαβολή προς τον βασικό μέτοχο. Στόχος; Το σταδιακό degrading του «ξένου», σε σημείο τέτοιο που θα τον οδηγούσε στην πόρτα της εξόδου.

Κάτι, που δεν αποτέλεσε έκπληξη για τους γνωρίζοντες, καθώς ο «ξένος» λόγω προϋπηρεσίας, κατάρτισης, αλλά και χαρακτήρος δεν θα προέβαλε την παραμικρή αντίσταση. Χώρια, που ως ανεξάρτητος σύμβουλος είναι δεδομένο πως ο βαθμός αποτελεσματικότητάς του θα μπορούσε να διαχυθεί σε περισσότερες ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις, ενώ και τα οφέλη για την τσέπη του θα ήταν πολλαπλάσια.

Αφήστε που έχοντας απόλυτη επίγνωση του ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει, κάθε άλλο παρά θα δυσκολευτεί να βρει τον δρόμο του…

Όσο για και τον εύρωστο -οικονομικά- όμιλο, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συνήθειες, και δη σε ότι αφορά στο νέο επικεφαλής management, συνεχίζει να βαδίζει στα ίδια, τετριμμένα, που μέχρι σήμερα -όμως- τον έχουν οδηγήσει σε πολλές πόρτες, χώρες και τομείς δραστηριότητας.

Βέβαια, δεν λείπουν αρκετά στελέχη από την αγορά, με τους οποίους έχει συναντηθεί η πορεία τους κατά το παρελθόν, και δεν διατηρούν την καλύτερη εικόνα και γνώμη για τον νέο επικεφαλής management, που ανασύρουν ένα παλαιό -και managerial- γνωμικό: «Who lives by the sword, dies by the sword!».

Και ο νοών νοείτο…