Girls Talk | LAST CHRISTMAS…

«Λαγκαδά και Βενιζέλου στη Νεάπολη» λέω στον ταξιτζή με το μπλε πουλόβερ κι αυτός πάτησε το κουμπί για ν’ αρχίσει να γράφει το ταξίμετρο. Τι μου ήρθε τώρα να το κάνω κι αυτό; Στα χέρια μου κρατώ ένα κουτί. Έχει μέσα ένα κόκκινο Αγιοβασιλιάτικο σκουφί με την άσπρη φούντα στην κορυφή, που αργότερα θα το φοράει η μικρή σου ξαδέλφη όλο χαρά, ένα κόκκινο κεράκι, ένα μικρό γιορτινό καντηλάκι και δυο λέξεις «Μου λείπεις».
«Πιστεύεις στον Αϊ- Βασίλη;» σε ρώτησε
ο κολλητός σου από το τηλέφωνο. «Φίλε τρελάθηκες; Γιατί μου το ρωτάς αυτό;» απάντησες. «Γιατί άφησε κάτι για σένα έξω από την πόρτα σου!»
Κάνει κρύο εδώ έξω. Φυσάω ζεστό αέρα στα χέρια μου που ‘χουν παγώσει. Έχω στηριχτεί πίσω από ένα αυτοκίνητο για να δω αν θα πάρεις το δώρο σου. Ένα φως άναψε στο διάδρομο, πρέπει να έχεις δει το μικρό μου κουτί πάνω στο χαλάκι της εξώπορτας. Χωρίς να το καταλάβω η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά. Το φως έσβησε γρήγορα και τώρα μάλλον ανοίγεις το κουτί.
Θα μπορούσα να φανταστώ το πρόσωπό σου να φωτίζει από χαρά ή να το δω γεμάτο απορία. Μπορώ να ονειρευτώ ότι ανοίγει η πόρτα σου και τρέχεις στην αγκαλιά μου ή να σκεφτώ ότι χτυπά το τηλέφωνό μου και η φωνή σου μου λέει: «Ευχαριστώ όμως δεν έπρεπε να μου φέρεις δώρο».Ίσως δεν πρέπει να μείνω άλλο εδώ, δεν ξέρω αν περιμένω κάτι. Όμως ένα φως ανάβει στο διάδρομο. Είσαι εσύ ή μήπως τα παιδιά βγαίνουν για κάλαντα;
της Χριστίνας Ντεχόλα
Keywords
Τυχαία Θέματα