Μπήκα στο μετρό της Αθήνας και δε βρήκα τον έρωτα της ζωής μου

17:52 13/1/2015 - Πηγή: mycampus.gr

Του Ευθύμη Κάλφα
Facebook: efthimis kalfas
Twitter: efth_kalf
Instagram: efth_kalf

Χρόνια τώρα διάβαζα στη στήλη “Σε είδα” της Athens Voice για έρωτες στα υπόγεια του μετρό. Άνθρωποι που μπήκαν, κοιτάχτηκαν και ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά. Τετράδια που έπεσαν κάτω καταλάθος και δυο κεφάλια που τσουγκρίστηκαν στην προσπάθεια να τα μαζέψουν. Μια σοκολάτα κομμένη στα δυο και ένα πονηρό γελάκι γεμάτο βρόμικες υποσχέσεις! Όμως όχι. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε στην περίπτωση μου αφού το μόνο βρωμικό που κατάφερα να αντικρίσω ήταν ο εμετός ενός κοριτσιού που ήπιε παραπάνω γρεναδίνη με βυσσινάδα. “Είναι η τελευταία μου ελπίδα” , είπα στη φίλη Φωτεινή και αμέσως έκλεισα αεροπορικά για την Αθήνα. Ντάξει, για να μη φανώ τόσο απελπισμένος σου λέω ότι ο λόγος της επίσκεψης στην πρωτεύουσα ήταν διαφορετικός, κάτι βέβαια που δε με εμπόδιζε να χρησιμοποιήσω συχνά και το μετρό. Με το που έφτασα λοιπόν, έβγαλα κάρτα απεριόριστων διαδρομών. Ήξερα ότι αποκλείεται να μου καθόταν με την πρώτη και γι’ αυτό φρόντισα να δοκιμάσω την τύχη μου για τουλάχιστον 5 ημέρες.

Θα σου πω ένα μονάχα πράγμα για να καταλάβεις την κατάσταση μου. Δεν υπήρξε διαδρομή ΠΟΥ να μην την έκανα με το μετρό. Στο περίπτερο ήθελα να πάω για τσίχλα; Στο Σύνταγμα κατέβαινα για να την αγοράσω. Καφέ στο χέρι ήθελα να πάρω; Τη γραμμή 3 έπαιρνα για Πειραιά. Χειρότερος και από Κινέζο τουρίστα. Για να μην αναφερθώ και στην ενδυμασία μου. Πρωί θα ήταν; Απόγευμα; Ξημέρωμα; Αν δεν ταίριαζα κατάλληλα το παπούτσι το σωστό που θα πήγαινε με το ρολόι , από το δώμα μου δεν έβγαινα. Τι ήθελες μάτια μου; Να περάσει ο έρωτας και να με έβλεπε στο κακό το χάλι;

Κάπως έτσι πέρασαν οι πρώτες 2 μέρες και αφού ο έρωτας όχι μόνο δεν πέρασε αλλά ούτε καν ακούμπησε, αποφάσισα να πάρω δραστικότερα μέτρα. Eye Contact φίλε μου! Ο βασικός κανόνας σε κάθε μορφή επίθεσης: Κοίτα το θήραμα στα μάτια! Πλανόδιος να έμπαινε; Η γιαγιά από τον τρίτο; Η καθαρίστρια για να καθαρίσει το κουπέ; Ό,τι και να έμπαινε εγώ το σκάναρα από πάνω μέχρι κάτω. Κόσμος μέσα, κόσμος έξω και το μάτι σαν της κουκουβάγιας που έχει πάθει 3 εγκεφαλικά και χει μείνει τσίτα ανοιχτό μέχρι το φρύδι. Και δώσε του το scanning, δώσε του η παρατηρητικότητα και το γλαύκωμα μην τυχόν και περάσει και δε δω τον έρωτα. Την προτελευταία μέρα της Αθήνας και αφού εγώ συνέχιζα να κοιμάμαι μόνο με την Paco Rabanne Black Xs L' Exces , σκέφτηκα ότι το μεγαλύτερο μου λάθος ήταν ότι σ’ όλες τις διαδρομές ήμουν καθιστός και σχεδόν ποτέ όρθιος. Νταξ, όρθιος ήμουν, αλλά για άλλους λόγους, πάντως εκεί που πρέπει να εστιάσεις είναι ότι τις διαδρομές τις έβγαζα στην καρέκλα και αυτό ήταν σφάλμα…μεγάλο. Έτσι πήρα την απόφαση τις επόμενες να τις βγάλω στο όρθιο χωρίς να αλλάξω τίποτα άλλο από όλα τα προηγούμενα που ήδη έκανα. Οπότε φαντάσου έναν μαλάκα (εγώ είμαι αυτός) μέρα μεσημέρι, με ρούχα που φοράς μόνο αν σε έχει καλεσμένο η κόρη της Αγγελοπούλου για κοκτέιλ στο Rooftop Bar της, μέσα στο μετρό να κοιτάει με γουρλωτά μάτια όλους τους επιβάτες. Και όλο αυτό, ενώ είναι όρθιος! ΕΕΕΕ, πες την αλήθεια δεν ήμουν έτοιμος για να βρω ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ; Την τελευταία μέρα ξύπνησα με νεύρα που αφήνω την Αθήνα. Φόρεσα μια φόρμα, έναν άσχετο σκούφο, πήρα μια γκουμούτσα Milka με φράουλα για τη διαδρομή και μπήκα στο μετρό για να με πάει στο αεροδρόμιο. Η ώρα ήταν 6μιση το πρωί και το φερμουάρ της βαλίτσας ήδη είχε σκιστεί από το φόρτωμα που της έκανα. Ξαφνικά ακούω μια φωνή από απέναντι “Σα να την παραφόρτωσες νομίζω ε;” .

Το τελευταίο πράγμα που ήθελα μέσα στην ταλαιπώρια και τη νύστα μου ήταν να πιάσω κουβέντα για το φερμουάρ της βαλίτσας. Συνεχίζοντας τη δουλειά μου και χωρίς να σηκώσω κεφάλι πέταξα ένα ξερό και αγενές “Ναι, την παραγέμισα”. Που να ‘ξερά ο μαλάκας (εγώ είμαι αυτός) ότι η συγκεκριμένη φωνή που την πρόσεξα μόνο όταν κατέβηκε δυο στάσεις πριν από εμένα θα με κοιτούσε τόσο επίμονα προσπαθώντας να μου πει: “Σήκωσε το κεφάλι σου πανάθεμα σε, μου αρέσεις”!