Δημοκρατία 2013 - Χούντα 1967 | Υπάρχει Διαφορά (;)

16:41 17/11/2013 - Πηγή: mycampus.gr

"Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία", φώναζαν οι επαναστατημένοι φοιτητές το 1973 και οι τρεις αυτές λέξεις έβγαιναν από την ψυχή τους. 40 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η χώρα μας υπό την σκιά μιας βαθιά ριζωμένης και πολύπλευρης κρίσεως, δηλώνει ως επίσημο πολίτευμα την Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Είναι όμως η σημερινή Ελλάδα τόσο αλλαγμένη και δημοκρατική από την Ελλάδα της "επταετίας"; Αρχικά, εξετάζοντας το ιστορικό σύνθημα, εύκολα με την

πρώτη σκέψη μπορεί ο οποιοσδήποτε, ενημερωμένος και μη, να διαπιστώσει ότι τα 2/3 των αναφερόμενων κεκτημένων έχουν ξεγλιστρήσει από τα χέρια μας χωρίς να το καταλάβουμε. "Ψωμί", κατάφεραν να διεκδικήσουν οι φοιτητές, ενώ σήμερα σύμφωνα με εκτιμήσεις ο συνολικός αριθμός των ατόμων που ζουν εκτός σπιτιού ή επισφαλών συνθηκών διαβίωσης στην Ελλάδα, φτάνει τους 20.000 ενώ οι 11.000 ζουν στην Αθήνα και ο αριθμός αυτός συνεχώς αυξάνεται! Για να καλύψουμε πλήρως την έννοια της λέξεως "ψωμί" σε έρευνα που έγινε σε 152 σχολεία και συμπληρώθηκε από τους γονείς των παιδιών το περασμένο σχολικό έτος, φαίνεται πως το 60% των παιδιών παρουσιάζουν επισιτιστικό πρόβλημα! Συνεπώς, μέσα σε 40 χρόνια καταφέραμε να χάσουμε κάτι τόσο πολύτιμο που κάποτε θεωρούνταν για τους περισσότερους, απλά αυτονόητο. "Παιδεία", που στην περίοδο της χούντας αντικαταστάθηκε από την λογοκρισία και της αρνείται ο εκσυγχρονισμός καθώς, επιστρέφει στην καθαρεύουσα και στις παλαιές μεθόδους διδασκαλίας. Σήμερα η κατάσταση ειναι εξίσου άσχημη όχι όμως η ίδια. Με το ΕΜΠ και το ΕΚΠΑ στη 10η εβδομάδα που παραμένουν κλειστά και τους καθηγητές και δασκάλους σε διαθεσιμότητα, η παιδεία πάει από το κακό στο χειρότερο. Εξακολουθεί φυσικά να είναι δωρεάν, αλλά με τόσες κενές θέσεις διδασκαλίας και τόσες "προτάσεις" υπουργών και βουλευτών για την κατάργηση ζωτικών μαθημάτων για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και των εφήβων της χώρας, η παιδεία και η ποιότητά της παραγκωνίζονται καθημερινά.Όσο αναφορά στην ελευθερία, πέρα από την ύπαρξη της συνταγματικά εξασφαλισμένης δημοκρατίας, φρικτά γεγονότα που συνέβαιναν στην εποχή της χούντας εξακολουθούν να συμβαίνουν. Για παράδειγμα:
Κριτική των οποιονδήποτε πολιτικών απόψεων που ακούγονται μέσα στη Βουλή συναντάται με την πολιτική δίωξη των Κομμουνιστών. Και στις δύο περιπτώσεις πηγή είναι η αδυναμία των πολιτών να εκφράσουν ελεύθερα τα πιστεύω τους χωρίς καμία επίπτωση. Στην δεύτερη περίπτωση, το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε κυρηχθεί παράνομο και συνεπώς κάθε κομμουνιστής ήταν παράνομος βάση του χουντικού πολιτεύματος. Στη σημερινή Ελλάδα και με αφορμή τα γεγονότα, η αδυναμία έκφρασης πολιτικών πεποιθήσεων δεν είναι παράνομη ούτε απαγορευμένη. Έχει όμως επιπτώσεις. Όπως και τα βασανιστήρια και η εξορία των κομμουνιστών που "συντονίζονταν" άμεσα από την τότε διοικητική κεφαλή της χώρας έτσι και τους τελευταίους μήνες, οι επιπτώσεις της έκφρασης κοστίζουν ζωές. Σαφώς και ο συντονισμός δεν πηγάζει άμεσα από τους κυβερνώντες αλλά σίγουρα δεν πιστεύουμε ότι είμαστε στα πρόθυρα εμφυλίου, όπου οι πολίτες αλληλοσκοτώνονται μεταξύ τους (βλ. δολοφονία Φύσσα, δολοφονίες στο Ν. Ηράκλειο). Χαρακτηριστικό γνώρισμα της χούντας των Συνταγματαρχών ήταν η αυθαιρεσία της κυβέρνησης να "κόβει και να ράβει"μέσα σε μία νύχτα. Αμέτρητες είναι οι φορές που τα ΜΜΕ έχουν ανακοινώσει την συνταγματική νομιμότητα νομοθεσιών και διατάξεων, που θέλουν κανονικά πάνω από ένα μήνα για να τεθούν σε ισχύ, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, και δεν μιλάμε για απλούς νόμους, μιλάμε για νόμους που επηρεάζουν ριζικά την ζωή των πολιτών. Μαζί με την παρανομία του ΚΚΕ και γενικά τον καταδικασμό του κομμουνισμού, έγινε παράνομη η απεργία και η διαδήλωση κατά την επταετία. Στην Ελλάδα του 2013 μοιράζονται χαρτιά επιστρατεύσεως (απεργία ΜΜΜ στις αρχές του έτους) ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις κάνουν εμφανή την παρουσία τους σε κάθε διαδήλωση και πορεία μεγάλης -αλλά και μικρής- στο κέντρο της πρωτεύουσας. Η σημαντικότερη ομοιότητα της χούντας με την σημερινή δημοκρατική Ελλάδα είναι η καθοδήγηση της σκέψης και των αποφάσεων. Στην περίοδο της επταετίας οι Έλληνες ήταν υποχρεωμένοι δια της βίας να κάνουν αυτό που επέβαλλε η χούντα, φαινόμενο που σχεδόν ταυτίζεται με τον σημερινό Έλληνα ο οποίος δεν κάνει αυτό που πραγματικά θέλει αλλά αυτό που του επιβάλλουν έμμεσα τα κομματικοποιημένα μέσα ενημέρωσης και όλο αυτό σκεπασμένο με το πέπλο της δημοκρατίας, ένα πραγματικά αραχνοΰφαντο πέπλο. Ίσως τελικά τα πράγματα για τα οποία αγωνίστηκαν οι γονείς μας να τα έχουμε χάσει πολύ σύντομα σε σχέση με τον χρόνο που έχει περάσει από τότε που τα κερδίσαμε. Ίσως να είχαν δίκαιο όταν έναν χρόνο πριν φώναζαν "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το '73". «Αυτή τη στιγμή οι λέξεις στην Ελλάδα έχουν χάσει το νόημά τους. Λέμε Ελλάς και εννοούν ΕΛ.ΑΣ., λέμε λαός και εννοούν ΛΑ.Ο.Σ., το κόμμα του Καρατζαφέρη. Να δώσουμε ώθηση, να βρούμε τη δύναμη, οι λέξεις να ξαναβρούν το νόημά τους... Να φτιάξουμε την ιστορία από την αρχή. Η πολιτική είναι υπόθεση όλων μας. Η κοινωνία χρεοκόπησε. Ας το αλλάξουμε αυτό. Μετά το "Βέλος" και το Πολυτεχνείο, είναι η πρώτη ενέργεια άμεσης Δημοκρατίας και ηθικής ανάτασης στην Ελλάδα». Απόσπασμα από τα Πρακτικά της Α΄ Συνέλευσης του Κινήματος Πολιτών της 25ης Μαΐου Αναστασία Νικηταρά fb.com/AnastasiaNikitara94
mail: [e-mail]