Είκοσι λεπτά ακόμη

15:46 12/12/2013 - Πηγή: mycampus.gr

Είμαι επιπόλαιη. Και παρορμητική. Κρίνω αβίαστα καθετί γύρω μου. Ε και; Κι εσύ που σκέφτεσαι κάθε πράξη, κάθε λέξη, κάθε σου νεύμα, τι κατάλαβες;Εγώ ζω ανάμεσα στις νότες της φωνής σου. Και στο χάδι που μ’ αφήνει το φιλί σου. Περιμένω να σ’ ακούσω να γελάς, μου λες. Θες να βρεις το νόημα, το νόημα για εμάς.-Τι κάνουμε; με ρωτάς- Δεν ξέρω, είναι το μόνο που μπορώ να ψελλίσω. Ανάβεις τσιγάρο. Με κοιτάς. Σαν δικό σου γλυπτό που λέει και το αγαπημένο μου τραγούδι. Γιατί να το κάνεις κι αυτό τόσο τέλεια;-Κι αν εγώ ξέρω; Πες μου, πού θες

να πας; Δικά σου είναι όλα γύρω, οι ημέρες, οι ώρες, τα λεπτά. Πες μου πού θες να τα ζήσεις. Πες μου πώς. Και με ποιόν; Ποιος μπορεί να σε γαληνέψει, να μη σφίγγεται η καρδιά σου, να ζει, να αναπνέει, να μην κρατάς τα μάτια σου σφαλιστά; Τριγυρνάω άσκοπα μέσα στο δωμάτιο. Δε σου απάντησα, θέλησα να βγω στο μπαλκόνι. Βρέχει, φώναξα και σε δέκα βήματα ήμουν έξω. Δε θέλω να σου απαντήσω συμβατικά. Μα τι να σου πω; Ότι σε θέλω στη ζωή μου; Το κόστος είναι πολύ υψηλό, το ξέρουμε και οι δύο. Δεν είναι όμως διάλειμμα η ζωή. Δεν δικαιούμαι μόνο τις στιγμές που προσφέρουν οι αποδράσεις. Ούτε κι εσύ. Φταίμε λοιπόν κι οι δύο εδώ. Ίσως όχι μόνο εμείς. Όλοι όσοι ζούμε ξώφαλτσα αυτή τη ζωή. Κυνηγάμε το βαθμό, το πτυχίο, το σπιτάκι, το αυτοκινητάκι, τη δουλίτσα για να μεγαλώσει το σπιτάκι και να ακριβύνει το αυτοκινητάκι. Να είμαι ειλικρινής κι εγώ αυτό έκανα πριν σε γνωρίσω. Αλλά δε θέλω πια. Αφήστε με να ονειροβατώ.Γιατί φταίω. Όπως όλοι. Φταίω που δεν αναρωτήθηκα ως πού μπορώ να φτάσω. Τι κρύβω στην καρδιά μου, ως πού απλώνεται το μυαλό μου, πόσα μπορεί να χτίσει κι άλλα τόσα να γκρεμίσει. Όνειρά μου, ως πότε θα μένετε σε εκείνο το χρονοντούλαπο με τους μεντεσέδες που τρίζουν; Όχι δε ζω στο όνειρο που τρίζει, σε σένα το λέω που με κοιτάς καθώς χορεύω στη βροχή. Και χαμογελάς. Δεν είναι χαμόγελο οδηγού, είναι χαμόγελο συντρόφου. Και η ώρα πέρασε. Πρέπει να φύγω ξανά. Μα δεν ήθελα κάτι παραπάνω, ούτε κι εσύ. Είκοσι λεπτά μας αρκούν. Και κάθε «αδύνατη» αποστολή γίνεται δυνατή. Σε είκοσι μόνο λεπτά αγαπητή μου Ε.

Δεν πειράζει. Υπάρχει πάντα κι η επόμενη βροχή.

Irish wish fb.com/pages/Irish-wish/105125376317806
irish.wish.writer [at] gmail.com