Ερωτεύτηκα τον επιτηρητή μου στο πιο δύσκολο μάθημα της #exetastikis

13:29 27/1/2015 - Πηγή: mycampus.gr

Τετάρτη. Ώρα 9.10 το πρωί. Αγουροξυπνημένη και άυπνη λόγω του hangover διαβάσματος που είχα το προηγούμενο βράδυ και αφού έχω περάσει μια βασανιστική ώρα σπρωξίματος και αναμονής στo μετρό, φθάνω αργοπορημένη στη σχολή. Δίνω πάλι εκείνο το μάθημα που έχω δώσει άλλες τέσσερις φορές και δεν λέω να περάσω με τίποτα! Ναι ναι, αυτό! Όπως καταλαβαίνεις, είμαι ήδη πολύ αγχωμένη και το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι είναι να μην προλάβω

την εξέταση.
Καταφθανω λαχανιασμένη στην αίθουσα και βλέπω την πόρτα κλειστή. Χτυπάω αποφασισμένη πως πρέπει να με αφήσουν να γράψω πάση θυσίας και ανοίγω την πόρτα ταυτόχρονα με τον επιτηρητή, που έτυχε να στέκεται σε εκείνη τη θέση. Είχα ετοιμάσει άπειρες δικαιολογίες σχετικά με την αργοπορία μου, από το ότι άργησε να έρθει το λεωφορειο μέχρι το ότι ξέχασα το θερμοσιφωνα ανοιχτό και έπρεπε να επιστρέψω σπίτι για να τον κλείσω. Που να τολμήσω να πω πως με πήρε ο ύπνος;! Το μόνο που δεν είχα υπολογίσει είναι το πόσο θα μπορούσε να με κάνει να κομπλάρω η όψη του επιτηρητή.Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που θα τους δεις και θα διακρίνεις μια αντικειμενική ομορφιά σε αυτούς και υπάρχουν και αυτοί που απλώς θα τους δεις και θα τους ερωτευτείς κεραυνοβόλα. Γιατί; Γιατί έχουν εκείνο το στραβό χαμόγελο, εκείνη την όχι και τόσο τέλεια μύτη, το τόσο ιδαίτερο βλέμμα, όλα εκείνα που για κάποια άλλη μπορεί να είναι ατέλειες αλλά εμένα θα με κάνουν να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Και ναι, οι πιθανότητες είναι να σου συμβεί αυτό λένε πως θα είναι την ώρα που θα είμαι πιο ατημέλητη από ποτέ,που θα έχω τα μαλλιά μου πιασμένα κότσο, που θα φοράω γυαλλιά και εκείνη τη ξεχαρβαλωμένη φόρμα που έχω δέκα χρόνια (πήρε πόδι μετά από αυτό η φόρμα) και το μόνο που θα θέλω είναι να τελειώσει όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα αυτό που περνάω για να επιστρέψω σπίτι και να συνεχίσω τον ύπνο μου. Όπως και έγινε φυσικά! Δεν κατάφερα να βγάλω άχνα!
“Κατασταραφηκα”,σκέφτηκα από μέσα μου και χαμογέλασα αμήχανα. Κάτι το οποίο μάλλον δεν πέρασε απαρατήρητο και αφού μου χαμογέλασε και αυτός με τη σειρά του, μου ψιθύρισε συνωμοτικά να βρω ελεύθερο έδρανο να κάτσω, την ώρα που ο καθηγητής έδινε οδηγίες για τα θέματα. Βρήκα την πρώτη διαθέσιμη θέση να καθίσω όσο πιο κοντά γίνεται σε εκείνον και με ένα ύφος απόγνωσης, γέλασα σαρκαστικά σκεπτόμενη πως αυτό ήταν, δεν θα το περάσω ποτέ το μάθημα! Είμαι καταδικασμένη να το δίνω αιώνια!!
Η αλήθεια είναι πως αυτές οι δύο ώρες που διήρκησε η εξέταση ήταν μια αδιάκοπη μάχη ανάμεσα στην επιθυμία μου από τη μια να συγκεντρωθώ στην εξέταση και να περάσω επιτέλους το μάθημα και από την άλλη να παρατήσω το χαρτί και να ρεμβάζω αμέριμνη τον επιτηρητή. Εν τέλη λίγο που τα θέματα δεν ήταν τόσο δύσκολα, λίγο ο τόσο έντονος ενθουσιασμός που ένιωσα που με έκανε να δουλεύω με χίλια, κατάφερα να το περάσω το μάθημα (όχι όχι σταματά! Είμαι σίγουρη σου λέω! Δεν κατάφερα να το περάσω λόγω της σκληρής προετοιμασίας. Το χαμόγελο του επιτηρητή φταίει!!) Ό,τι και να λέμε μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη από τον έρωτα δεν υπάρχει και ας λες πως σου συμβαίνει την πιο ακατάλληλη στιγμή. Για αυτό ακόμα και συνέχεια να μην υπάρξει, χαλάρωσε και απόλαυσε το. Τουλάχιστον τώρα έχω έναν ακόμα λόγο να περιμένω την επόμενη εξέταση.