Φοιτητικές Ιστορίες: Ραντεβού

23:00 8/6/2014 - Πηγή: mycampus.gr

Προηγουμένως στις φοιτητικές ιστορίες: Μεταμεσονύκτια ιστορία αγάπης http://bit.ly/1sBRiFs Καλή ζωή http://bit.ly/1sBOkB1 Κακή ξεπέτα http://bit.ly/1sIq12v Πάρτι, τρελέ μου http://bit.ly/1hnaTlV Δυο γκόμενες στο αστικό http://bit.ly/1oKDeuf Σεξουλικά ενεργοί γείτονες http://bit.ly/1hvwbDr

Υπάρχει

κάτι νοσταλγικό σχετικά με τα ραντεβού στα τυφλά. Μια εποχή πριν αποκτήσεις την ευκαιρία να μάθεις τα πάντα για το άτομο που σε ενδιαφέρει προτού καν ζητήσεις να βγείτε. Υπάρχει κάτι νοσταλγικό σχετικά με τα ραντεβού γενικά. Ο κόσμος δεν βγαίνει ραντεβού πια. Όλα γίνονται στο facebook. Κάνεις add, κάνεις like σε ένα μάτσο φωτογραφίες και στέλνεις ένα geia. Όχι, όχι. ‘Γεια’ στέλνεις. Όλοι το γυρνάνε στα σωστά ελληνικά όταν θέλουν να εντυπωσιάσουν γκόμενα. Υπάρχει κάτι τεμπέλικο και αισχρό σε όλο αυτό. Γιατί θα μπορούσες να μιλάς σε άλλες πέντε την ίδια στιγμή. Άσε που αν κάνεις μαζικά like στις φωτογραφίες κάποιας, είσαι σαν εκείνους τους γάτους που κατουράνε σε κάθε γωνιά του σπιτιού για να μαρκάρουν την περιοχή τους.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Η Νεφέλη άργησε δέκα λεπτά να φανεί.

«Χίλια συγγνώμη, έψαχνα μια ώρα να βρω να παρκάρω!»

«Δεν πειράζει, κι εγώ μόλις έφτασα!» λέω για να είμαι ευγενικός.

«Το ξέρω ότι δεν έφτασες μόλις, Ορφέα. Πέρασα τρεις φορές με το αμάξι από μπροστά σου».

Γέλασα και προσπάθησα να το κάνω να φανεί ντροπαλό και σέξι. Το μόνο που ήξερα γι’ αυτήν είναι πως ήταν τρίτο έτος στο Παιδαγωγικό και ότι άκουγε κι αυτή ‘περίεργη μουσική’ σαν εμένα, όπως το είχε περιγράψει η φίλη μου η Αγγελική. Τώρα, τι μπορεί να εννοούσε με το ‘περίεργη μουσική’, δεν ξέρω. Μπορεί να είναι απ’ τους ανθρώπους που βάζουν όλα τα τραγούδια ενός άλμπουμ να παίζουν ταυτόχρονα και να ψάχνει μηνύματα στον σατανά. Που θα ήμουν τελείως οκέι μ’ αυτό.

«Τι μουσική ακούς;» την ρωτάω μόλις καθόμαστε. Παρήγγειλε λευκό κρασί. Όλα είναι τόσο ενήλικα που δεν ξέρω αν πρέπει να ενθουσιαστώ ή να πανικοβληθώ.

«Αλήθεια; Κατευθείαν με την ερώτηση για την μουσική;» μου κόβει τα φτερά. Γελάω πάλι. Κάτι μου λέει πως η βραδιά θα έχει πολλά αμήχανα γέλια – εκ μέρους μου.

«Ξέρω ‘γω;» ρωτάω όσο πιο κάζουαλ μπορώ.

«Απλά αυτή η ερώτηση θα ήταν πιο ταιριαστή σ’ ένα από εκείνα τα πάρτι που θα φώναζες μες στο αυτί μου».

«Εκεί συνήθως γνωρίζω κοπέλες» λέω. «Ή στο facebook» σκάβω κι άλλο τον λάκκο μου. «Οι άνθρωποι δεν βγαίνουν πια ραντεβού».

«Δεν έχω facebook».

Έχει πλάκα πώς το να μην έχεις facebook είναι πλέον δείγμα ανωτερότητας. Ο σερβιτόρος φέρνει τα ποτά μας. Η μπύρα μου με κάνει να νιώθω φτηνός.

«Πώς περνάς τον χρόνο σου;» την ρωτάω μετά από μια μικρή παύση.

«Φτιάχνω μικρές ταινίες» μου απαντάει.

«Α, γαμάτο!»

Α. Γαμάτο. Α-freaking-γαμάτο. Η τύπισσα μόλις μου είπε ότι έχει ένα σοβαρό ενδιαφέρον, κι αυτό ήταν το μόνο που μπόρεσα να πω. Τα πάω τόσο χάλια, που ούτε καν θα αυνανιστώ όταν καταλήξω μόνος μου στο σπίτι μου, το πουλί μου θα αρνείται να με κοιτάξει στα μάτια.

«Θα νομίζεις ότι είμαι από εκείνα τα ψώνια που αναφέρουν τον Ταρκόφσκι κάθε δύο λεπτά» λέει καθώς σπρώχνει νευρικά το ποτήρι της, και συνειδητοποιώ: αυτή η κοπέλα ίσως είναι το ίδιο αγχωμένη μ’ εμένα. «Ενώ στην πραγματικότητα» συνεχίζει, «είμαι από εκείνα τα ψώνια που έχουν κόλλημα με τα 90s και προσπαθούν να αποδομήσουν τα πάντα».

Γελάω, ειλικρινά αυτή τη φορά. «Η αποδόμηση είναι διασκεδαστική. Αφαιρείς το ένα στρώμα μετά το άλλο, αλλά δεν υπάρχει τελειωμός. Κρατάς το μυαλό σου απασχολημένο».

«Και τρομαγμένο».

«Ο φόβος είναι η πιο πρωτόγονη ανάγκη» της λέω και πίνω μια γουλιά αυτάρεσκα. Το ‘χω.

«Όχι το σεξ;»

«Το σεξ μπορείς να το βαρεθείς. Ενώ αν βρίσκεις συνεχώς νέους τρόπους να τρομάζεις τον εαυτό σου, είσαι πάντα στην τσίτα».

«Σου αρέσει να ‘σαι πάντα στην τσίτα;»

Δεν ήξερα τι να απαντήσω σ’ αυτό. Υπάρχει μια νοητή γραμμή ανάμεσα στις εξυπνάδες και τις μαλακίες και δεν είχα την παραμικρή ιδέα πού βρισκόμουν.

«Ναι, είμαι λίγο αυτοκαταστροφικός». Στο επόμενο επεισόδιο του ‘Απαίσια Ραντεβού’, ο Ορφέας πάει να το παίξει σκοτεινός γκόμενος. Μια ιστορία που θα σας ζεστάνει την καρδιά.

«Χρησιμοποιείς πολλές μεγάλες λέξεις» μου χαμογελάει.

«Εσύ ξεκίνησες με την αποδόμηση!» δικαιολογούμαι και χαμογελάει πιο ζεστά. «Μου αρέσουν κι εμένα τα 90s» γυρνάω την κουβέντα πίσω, μπας και το σώσω. «Όλα ήταν πιο αυθόρμητα τότε».

«Έχω μια θεωρία για τα παιδιά που νοσταλγούν τα 90s. Θες να ακούσεις;»

«Εννοείται!» Οτιδήποτε για να κρατήσω το στόμα μου κλειστό.

«Ήμασταν μωρά τότε. Τα βρίσκαμε όλα έτοιμα. Δεν πιστεύω ότι νοσταλγούμε τόσο την κουλτούρα, όσο το γεγονός ότι δεν είχαμε ευθύνες. Το ότι οι ταινίες είχαν πιο όμορφα χρώματα τότε, είναι απλά ένα μπόνους».

Γαμώτο. Δεν μου φτάνει που έχω φάει αρκετές φρίκες, τώρα ταΐζει και τα υπαρξιακά μου; Πρέπει να πάγωσα για λίγη ώρα, γιατί μετά έσκυψε μπροστά και μου είπε «Είμαστε προφανώς και οι δύο απαίσιοι στην κουβέντα, άρα θες απλά να κάνουμε σεξ;»

Σε αυτό μπορούσα να απαντήσω.

«Το σπίτι μου είναι πολύ κοντά».

«Οκέι, αυτό ήταν γαμάτο!» λέω καθώς ξαπλώνει δίπλα μου. «Ευχαριστώ».

«Ναι, ήταν όντως καλό» λέει χλιαρά.

«Κι όμως δεν ακούγεσαι και τόσο ικανοποιημένη…;»

Ανάβει ένα τσιγάρο, δεν με ρωτάει αν θέλω. «Ναι, είσαι καλός στο σεξ, αλλά είσαι βαρετός».

«Ορίστε;»

«Το είπες και μόνος σου. Το σεξ καταλήγει βαρετό. Και δεν με κράτησες στην τσίτα ούτε ένα λεπτό. Ενώ μιλάγαμε, δηλαδή. Το σεξ ήταν οκέι».

«ΟΚΕΪ;»

«Θέλεις βραβείο χρυσού φαλλού; Είσαι γλυκούλης, αλλά ξέρεις πόσοι πανέμορφοι βαρετοί κυκλοφορούν;»

Αυτό δεν είναι καθόλου κουλ, υπάρχουν κάποια λόγια που ΔΕΝ πρέπει να ακούς μετά από έναν τόσο καλό οργασμό!

«Και ξέρεις τι με ενοχλεί πιο πολύ;» συνεχίζει. «Ότι είσαι έξυπνος. Κάνει μπαμ ότι είσαι έξυπνος, κι ότι το ξέρεις πως είσαι έξυπνος. Και εξακολουθείς να μαλακίζεσαι. Μην επαναπαύεσαι στο ότι κάποιοι σε θεωρούν χαριτωμένο». Σκύβει και με φιλάει στο κούτελο, εγώ ακόμα δεν μπορώ να αντιδράσω. Φοράει το σουτιέν της, αρπάζει τα υπόλοιπα ρούχα της και σηκώνεται. Κοντοστέκεται λιγάκι. «Εμ.. Καληνύχτα».

Εγώ απλά έμεινα εκεί.

Άουτς.

Ted fb.com/theodiakos
insta@theodiakos
theowalton [at] yahoo.com
bigwhitehole2.blogspot.com