Γιατί γελάμε όταν ακούμε κάποιο ανέκδοτο ή όταν μας γαργαλάει κάποιος;

14:23 27/12/2013 - Πηγή: mycampus.gr

"Σε τι μας βοηθάει το γέλιο;"
Το γέλιο είναι μια περίπλοκη διαδικασία, που απαιτεί τον συγχρονισμό πολλών μυών, αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς και την πίεση του αίματος, προκαλεί αλλαγές στην αναπνοή και στα επίπεδα ορισμένων νευροχημικών ουσιών τέλος ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Έρευνες
Μετά από 2.000 χρόνια ερευνών από τον Πλάτωνα μέχρι τον Φρόιντ, γέλιο αποκαλύπτει τα μυστηκά του. Μελετώντας τον ανθρώπινο εγκέφαλο και γαργαλώντας αρουραίους, αναπαριστούν βήμα-βήμα την εξέλιξη του γέλιου. Ορισμένες φορές το γέλιο αποτελεί αντίδραση σε κάτι αστείο, όμως, τις περισσότερες φορές

το χρησιμοποιούμε ως εργαλείο επιβίωσης στην ζωή μας και για να γινόμαστε αρεστοί στο κοινωνικό περίγυρο. Επίσης σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο M. Apte, το γέλιο προκύπτει όταν οι άνθρωποι αισθάνονται άνετα με την παρουσία άλλων, γι αυτό και όσο περισσότερο γέλιο υπάρχει σε μια συγκέντρωση, τόσο περισσότερο συσφίγγονται οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων. "Γελάστε είναι μεταδοτικό". Έχουν προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσουν το σκοπό του γέλιου και πολλοί καταλήγουν πως πρόκειται για ένα είδος κοινωνικού σήματος. Ο άνθρωπος γελάει 30 φορές περισσότερες σε κοινωνικά περιβάλλοντα, παρά μόνος του. Η εμφάνιση του γέλιου μπορεί να έχει προηγηθεί της ανθρώπινης εξέλιξης . "Γαργαλιέστε;" Το γέλιο που προκαλείται από το γαργαλητό, στην πραγραμτικότητα είναι ένα αντανακλαστικό. Οι επιστήμονες, δεν έχουν κατανοήσει πλήρως πως λειτουργεί αλλά επειδή δεν μπορείς να γαργαληθείς μόνος σου, φαίνεται να απαιτεί το στοιχείο της έκπληξης. Το πείραμα του Ρόμπερτ Προβάιν. Ο καθηγητής με ειδίκευση στο νευρικό σύστημα, άρχισε τα πειράματά του πριν από 20 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, βάζοντας τους μαθητές του να παρακολουθούν επεισόδια κωμικών σειρών. Λίγοι γελούσαν με την καρδιά τους και τα πειράματα δεν απέδιδαν. Έτσι, σκέφτηκε πως ο καλύτερος τρόπος ήταν να παρατηρήσει προσεκτικά τα αντικείμενα της έρευνάς του στο φυσικό τους περιβάλλον, στον δρόμο, τα μπαρ, τις παρέες. Αφού το έκανε για πολύ καιρό, διεπίστωσε ότι το 80%-90% των περιπτώσεων γελούν ακούγοντας φράσεις που δεν είναι καθόλου αστείες από μόνες τους, όπως «το ξέρω». Πολύ σπάνια το γέλιο ήταν προϊόν του χιούμορ.
Ο καθηγητής βρήκε πως οι περισσότεροι ομιλητές, ειδικά οι γυναίκες, γελούν πιο πολύ από τους συνομιλητές τους, χρησιμοποιώντας το γέλιο ως έμφαση για τα λεγόμενά τους. Πολλοί μπορούν να συγκρατηθούν και να μη γελάσουν, ελάχιστοι όμως μπορούν να γελάσουν πειστικά όταν δεν το εννοούν. Πίστευε επίσης, πως ο εγκέφαλος διαθέτει σημεία που αντιδρούν στο γέλιο κι έχουν παραμείνει αναλλοίωτα. Το γέλιο ενεργοποιεί συγκεκριμένα «κυκλώματα ευφορίας» στον εγκέφαλο. Για παράδειγμα, στη περίπτωση των μικρών παιδιών, το γέλιο τους καθησυχάζει τούς μεγαλυτέρους ότι παίζουν μεταξύ τους και δεν μαλώνουν. «Το γέλιο στα πρωτεύοντα θηλαστικά αναπτύχθηκε για να δείχνει στον περίγυρο ότι υπάρχει η πρόθεση για φιλική αλληλεπίδραση. Τα ζώα χρειάζονται έναν συναισθηματικό μηχανισμό για να γίνονται αποδεκτά από τον περίγυρό τους», εξηγεί ο Πάνκσεπ. "Επίσης γελάμε γιατί..."Για πρώτη φορά, γελάμε σε ηλικία τεσσάρων μηνών, αντιδρώντας αρχικά στο γαργαλητό. Όσο μεγαλώνουν βρίσκουν ολοένα και περισσότερους λόγους για να γελάσουν, κάποιες φορές εις βάρος κάποιου άλλου, μόνο και μόνο για να γίνουν αποδεκτά μέλη μιας ομάδας. Ο φιλόσοφος J. Moreall πιστεύει οτι το γέλιο λειτουργεί σε μια ομάδα σαν έναν τρόπο άσκησης εξουσίας, μέσω του ελέγχου της συναισθηματικής κατάστασης της υπόλοιπης ομάδας. Για παράδειγμα σε ένα γραφείο, όπου όλοι γελούν όταν γελάει και ο διευθυντής τους. Νατάσσα Like the life