Ναι στις κινητοποιήσεις, σκεφτείτε όμως και τους φοιτητές.

Φοιτώ στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας, όπου τις τελευταίες μέρες γίνονται πολλές κινητοποιήσεις, απεργίες, καταλήψεις, όχι μόνο από τους καθηγητές, αλλά και από τους διοικητικούς υπαλλήλους. Όλοι τους μάχονται για τα δικαιώματα τους, πηγαίνοντας κόντρα στις μελλοντικές απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και γενικότερα την υποβάθμιση της παιδείας, την οποία ζητούν
(ή μάλλον απαιτούν) οι δανειστές της χώρας μας προκειμένου η χώρα να επιβιώσει. Οι λόγοι των κινητοποιήσεων ακούγονται δίκαιοι στα δικά μου αυτιά και για το λόγο αυτό τάσσομαι υπέρ αυτών. Μονάχα που... δυστυχώς βλέπω ότι πολλά πράγματα γίνονται με λάθος τρόπο τις περισσότερες φορές. Θα σας πω το γιατί. Βλέπω τη μια βδομάδα το Τ.Ε.Ι. Αθήνας κλειστό, την άλλη βδομάδα το Τ.Ε.Ι. Πειραιά κλειστό και αρκετά Τ.Ε.Ι. στις επαρχίες να λειτουργούν κανονικά. Δεν κατηγορώ κανέναν, απλά πιστεύω πως ένας αγώνας υπέρ των δικαιωμάτων όλων των εκπαιδευτικών θα πρέπει να βρίσκει συμπαράσταση από όλους. Όλοι αντιμετωπίζουν προβλήματα. Με το να κλείσει ένα ή δύο ιδρύματα, ναι μεν γίνεται ο απαραίτητος ντόρος, αλλά αυτός δεν είναι αρκετός. Πρέπει να υπάρξει συνεννόηση με όλους και μαζικός αγώνας. Ας εστιάσω τώρα στην πλευρά των φοιτητών, στην οποία ανήκω κι εγώ. Τις τελευταίες μέρες εγώ και οι συμφοιτητές μου αντιμετωπίζουμε καθημερινά το φαινόμενο της ανύπαρκτης ενημέρωσης. Να γίνει κατάληψη για την αντιμετώπιση όσων αναφέρθηκαν ήδη, αλλά να γίνει και ενημέρωση των φοιτητών παράλληλα. Δε μπορεί ο φοιτητής να τραβιέται άδικα στο χώρο του Τ.Ε.Ι. Αθήνας χάνονας χρόνο και ίσως μεροκάματα. Ο χρόνος είναι χρήμα, δεν είναι τυχαία η έκφραση. Καθημερινά προσπαθούμε μερικοί φοιτητές να έρθουμε σε επαφή με τους καθηγητές, έναν έναν, έτσι ώστε να μάθουμε αν θα πραγματοποιηθούν τα μαθήματα τους. Πολλές φορές μάλιστα ούτε οι ίδιοι δε γνωρίζουν την κατάσταση στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας και δεν ξέρουν να μας απαντήσουν. Ανακοινώνεται κατάληψη των καθηγητών και με έκπληξη παρατηρούμε την επόμενη μέρα πως οι μισοί καθηγητές πραγματοποιούν κανονικά τα μαθήματα τους και οι υπόλοιποι τα ακυρώνουν. Έχουμε φτάσει στον πάτο, αν όχι, τότε κοντεύουμε να φτάσουμε. Εν έτει 2012, πόσο δύσκολο άραγε είναι να υπάρξει ενημέρωση; Ο καθένας πλέον μπορεί να ανοίξει ένα blog (όπως και αυτό το οποίο διαβάζεις αυτή τη στιγμή), γενικά μια ιστοσελίδα, ένα Facebook Group, μία Facebook Page κ.ο.κ., και να ενημερώσει. Οι καθηγητές (εκτός από δυο τρεις εξαιρέσεις) απέχουν όμως από αυτό. Μπορεί το email να μη θεωρείται ακόμη ξεπερασμένο, όμως υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι, πιο μαζικοί, ώστε να ενημερώνονται όλοι οι φοιτητές. Εμείς δηλαδή (οι φοιτητές) γιατί έχουμε ανοίξει ένα Facebook Group και συζητάμε σε αυτό οτιδήποτε έχει σχέση με το τμήμα μας; Επειδή μέσα από αυτό μπορούμε και οργανωνόμαστε, συζητάμε και καταλήγουμε σε συμπεράσματα. Βλέπω επίσημα sites των εκπαιδευτικών, είτε πρόκειται για το έκτακτο εκπαιδευτικό προσωπικό είτε για το μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό είτε για τους διοικητικούς υπαλλήλους και το μόνο που παρατηρώ είναι έλλειψη ενημερώσεων. Επομένως τα μέσα υπάρχ
Keywords
Τυχαία Θέματα